ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกรรมพันธุ์หรือป่าวทั้งครอบครัวของผมตัวเล็กหมด ไม่มีใครอ้วน ไม่ใช่แค่ครอบครัว แต่ทั้งเครือญาติเลยผมสังเกตว่าไม่มีใครอ้วน ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็นหลักแค่เล่าให้ฟัง แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าคนในบ้านไม่มีใครกินเยอะแบบผม ตัวเองเป็นคนกินเยอะ กินเยอะมาก เวลาทานข้าวมีจานที่สองที่สาม เวลาสั่งข้าวก็ชอบสั่งพิเศษ เพราะรู้สึกว่าสั่งธรรมดาไปละกินไม่อิ่ม กินชาบูหมูกระทะนี่เพื่อนจะแซวประมาณว่าไปกินร้านไหนร้านนั้นเจ๊งไรงี๊ ถ้าไปกินกับคนที่เพิ่งรู้จักกันเช่นเพื่อนใหม่ที่มหาลัย มีตกใจอ่ะ เขาอิ่มนานละแต่เขานั่งดูเรากิน ถ้าเป็นเพื่อนเก่าจะเห็นจนชิน พอเป็นแบบนี้ไปนานๆ จนคนรอบข้างเริ่มแซว"ตัวเล็กๆกินเข้าไปแล้วเอาไปไว้ไหน" บางคนก็ทักว่าเราเป็นเบาหวาน แต่ไม่ได้สนใจ แต่พอคนทักคนแซวบ่อยๆเข้าผมก็เริ่มเก็บมาคิด เริ่มสงสัยตัวเองแล้วเหมือนกัน ว่าตัวเองกินแล้วเอาไปไว้ไหน ตัวก็แค่นี้ แต่ผมก็ไม่ได้คิดมาก อาจเป็นเพราะที่ตัวเองเล่นกีฬาด้วยมั้ง ระบบเผาผลาญเลยดี คิดในทางบวกเพราะผมเป็นนักกีฬารร. แต่ถ้าคิดในทางลบอาจเป็นเพราะโรคพยาธิหรือป่าว เพราะผมเองก็ชอบกินดิบ แต่ยาถ่ายพยาธิไม่เคยขาด หรืออาจเป็นเพราะตัวเองเครียดก็ไม่แน่ เพราะไม่ใช่แค่กินเยอะแต่กิน     จุกจิกด้วย พอมานึกทบทวนตัวเองดู ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ น่าจะตั้งแต่ช่วง14-15 ช่วงม.ต้น จนถึงตอนนี้อายุ19 ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับช่วงเจริญวัยด้วยหรือป่าว อาจจะเกี่ยวกับฮอร์โมน หรือเพราะตัวเองเป็นโรคอะไร อาจจะเป็นพวกโรควิตกกังวล พวกโรคทางจิตไม่ชนิดใดก็ชนิดหนึ่ง ไม่ก็เบาวานหรือว่าโรคพยาธิ กลัวไว้ไม่เสียหาย จะได้หาทางแก้

ผมอยากทราบว่า

การกินเยอะแต่ไม่อ้วนนี่เป็นเรื่องดีมั้ยคับ?

แล้วควรไปพบแพทย์มั้ย หรือว่าผมคิดมากเกินไป

ถ้าควรไป ผมควรไปพบจิตแพทย์หรือแพทย์ด้านใดดีครับ ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับโรคด้านใด ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง การกินเยอะแล้วไม่อ้วนมันเป็นผลที่แสดงออกของโรคใดโรคหนึ่งจริงๆขึ้นมา ลึกๆก็แอบกลัว

หากมีแพทย์หรือผู้รู้ หรือคนที่เป็นเหมือนผมหรือเคยเป็น ถ้าอ่านกระทู้ผมแล้ว ช่วยตอบช่วยแนะนำด้วยครับ🙏 เพราะที่ผ่านมาไม่เคยสนใจเรื่องสุขภาพตัวเองเลย พอโตขึ้น ก็รักตัวเองมากขึ้น แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน หวังว่าพันทิปน่าจะเป็นเซฟโซนและจุดเริ่มต้นที่ดีนะครับ🙏🙏🙏🌹