เรื่องมีอยู่ว่ายายเราเป็นโรคไตวายเรื้อรัง ยายปวดหลังเป็นเดือนยังไม่หาย ทำให้ต้องคุยกับลูกหลานเขาที่ไม่เคยมาเลี้ยงดูหรือดูแลให้ส่งเงินมาช่วยเรา เพราะยายเราป่วยบ่อยตั้งแต่ต้นปีทำให้เราที่พึ่งพาใครไม่ได้ต้องกู้หนี้มาดูแลยายและหลานสาวที่แม่เขาเสียชีวิตไป ตอนนี้รายจ่ายเราเยอะมากทั้งค่าใช้หนี้และจ่ายค่าผ่อนรถ จนเริ่มไม่ไหวตอนที่ยายมารู้ว่าเป็นไตและปวดหลังเพราะต้องมีค่าแพมเพิสเพิ่มเข้ามา เลยหันไปคุยกับลูกของยายให้ช่วยเงิน นานๆลูกเขาจะโอนมาที 500 เราก็ไม่ได้อะไรอยู่ตามมีตามเกิด มาเมื่ออาทิตย์ก่อนลูกยายจะให้ยายไปอยู่บ้านเขาที่ซื้อใหม่ที่กรุงเทพ แต่มีข้อแม้ว่าเราต้องลาออกจากงานที่ทำอยู่ลาออกไปดูแลยายด้วย ประเด็นมันอยู่ที่ว่าถึงไปอยู่กรุงเทพเราก็ยังต้องทำงานอยู่ดี เราเคยไปอยู่กับเขาเมื่อตอนยังเด็กเขาตีเราบ่อยมากๆ มาตอนนี้ต้องทำใจและย้ายไปอยู่บ้านของเขาเต็มตัว แต่ด้วยความที่เราไม่มีพ่อแม่ทำงานส่งเสียตัวเองมาตั้งแต่เด็ก เราใช้ชีวิตค่อนข้างที่จะอิสระเลยค่ะ เราไปอยู่บ้านลูกยาย เราจะต้องไปทำงานกลับบ้านมาดูแลยายแบบเต็มรูปแบบ ไปไหนก็ต้องโดนด่าแน่นอน เพราะลูกยายเขาออกไปทำงานต่างจังหวัดทุกเดือนแทบจะไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย ตอนแรกเราไม่อยากไป อยากให้เขาจ้างคนมาดูแลมากกว่าเพราะเราโตพอมี่จะมีครอบครัวแล้ว เราก็อยากมีชีวิตเป็นของเราเองบ้าง เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัวค่ะ แต่เขาแทบจะไม่เคยส่งเงินมาให้ยายเลย ที่ผ่านมาเป็นเราที่ดูแลมาตลอด แค่ตอนนี้ยายปวดหลังเดินมากไม่ค่อยได้เหมือนเมื่อก่อน และเราคิดว่าคงดูแลไม่ดีพอ เพราะทำงานกลับมาเราก็เหนื่อยมากแล้ว 
คำถามเลยคือ 
- ถ้าเราอยากมีครอบครัวเป็นของตัวเอง เราเห็นแก่ตัวจริงๆหรอคะ 
- ถ้าเราไปอยู่กรุงเทพแล้วทนคำพูดของเขาไม่ไหว เราเอาตัวเองออกจากจุดนั้นเราจะผิดมากเลยใช่ไหม 

ตอนนี้เราทำงานที่ต่างจังหวัดเงินแทบไม่พอกิน เพราะต้องจ่ายหนี้ด้วยแต่ละเดือนและค่าเรียนต่อป.ตรีของตัวเองด้วย เราทำงานประจำเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อเปลี่ยนกะทุกเดือน แล้วยังต้องไปรับจ้างขายของในตลาด เขียนหนังสืออ่านหนังสืออีก การที่เรากลับบ้านมาแล้วหลับตลอดจนแทบไม่มีเวลาดูแลยายให้ดีแค่นี้เราก็ยังโดนลูกยายด่าเลยค่ะ ถ้าไปอยู่กรุงเทพเราก็ยังต้องทำงานเหมือนเดิม เราไม่รู้จริงๆว่าจะดูแลยายดีกว่าเดิมได้ยังไง กับแฟนก็ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เพราะเขาก็อยากสร้างครอบครัวแล้ว แต่เรากับไปไม่ได้ (เราเป็นโรคซึมเศร้ากลัวตัวเองเจอว่ามากๆจะไม่ไหวเหมือนกันค่ะ) แค่อยากรู้ว่าการที่เราอยากไปมีชีวิตของตัวเองผิดขนาดนั้นเลยหรอ ไปอยู่กรุงเทพลูกยายก็ไม่ได้ให้เงินอยู่ดี เป็นเราเองที่ต้องหาทั้งเงิน ทั้งเวลามาดูยาย 
ถ้าวันนึงเราไม่ไหวแล้วหนีไปเลย คอยส่งเงินให้ยายอย่างเดียวมันดูจะเลวมากใช่ไหมคะ