" ซ่อยแหน่ ซ่อยแหน่ ซ่อยลูกข้อยแหน่ ลูกข้อยตกน้ำ"
เสียงผู้เป็นแม่ของเด็กหญิงปิ่นได้ส่งเสียงเรียกคนที่อยู่บริเวณสระดอกบัวให้ช่วยลูกของตัวเองที่กำลังเก็บหมากบัวอยู่แล้วพลัดตกน้ำไปด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนเนื่องจากเธอเองว่ายน้ำไม่เป็นและกลัวที่จะช่วยลูกไม่ได้
ทันใดนั้น ... ตู้มมมม!!! เสียงกระโดดลงน้ำจากเด็กชายบอลซึ่งเป็นเพื่อนเล่นวัยไล่เลี่ยกันของเด็กหญิงปิ่นซึ่งมีอายุได้9ขวบได้กระโดดน้ำจากเรืออีกลำไปช่วยเด็กหญิงปิ่นที่กำลังจะจมน้ำ
เด็กหญิงปิ่นตะเกียกตะกายที่จะเอาตัวรอดจากสระดอกบัวก็เริ่มที่จะจมลงไปใต้น้ำเรื่อยๆ
แต่แล้วแสงสว่างก็เกิดขึ้นใต้นำดำมืดเป็นเหมือนทางอุโมงค์ลงไปเหมือนถ้ำที่อยู่ใต้น้ำ ก่อนที่สติของเด็กหญิงปิ่นจะดับไป เธอได้เห็นกับตาว่า พญานาคลำตัวสีทองได้เข้ามารัดตัวเธอเอาไว้
" ปิ่น ปิ่น ฟื้นสิ ฟื้นแหน่ แม่ใจสิขาดแล้ว" นางลำปองส่งเสียงเรียกลูกหลังจากที่เด็กชายบอลอุ้มปิ่นขึ้นมาบนฝั่งได้และทำการปั้มหัวใจเพื่อให้ปิ่นสำลักเอาน้ำออกมา สักพักปิ่นก้สำลักเอาน้ำออกมา
" แม่ ปิ่นฟื้นแล้ว " เสียงเด็กชายบอลร้องบอกนางลำปอง " โอ้ว ขอบคุณบารมีปู่ที่ช่วย ขอบใจบอลหลายๆเด้อลูกที่ช่วยปิ่นมัน คั่นบ่ได้บอลโดดลงไปช่วย ปิ่นมันคือสิตายไปเป็นผีพรายเฝ้าสระไปแล้ว"
นางลำปองยกมือไหว้ท่วมหัวไปที่ศาลปู่ตาซึ่งมีรูปปั้นพญานาคที่มี7เศียรตั้งวางไว้อยู่พร้อมกับจับมือเด็กชายบอลไหว้ขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาปนดีใจ " ปิ่น เป็นจั่งได่แหน่ ซ่วง*ยัง"
(*ซ่วง แปลว่า อาการดีขึ้นหรือ หายแล้ว)
บอลถามปิ่น " เฮาซ่วงแล้ว แต่เฮาเห็นพญานาคใต้สระดอกบัว เพิ่นช่วยเฮาไว้" ปิ่นบอกบอลด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น " ป่วง**ติปิ่น เฮาเป็นคนช่วยโตเอาไว้เด้ ตอนเฮาลงไปใต้น้ำบ่เห็นมีพญานาคจักโต"
(**ป่วง แปลว่า เป็นบ้า หรือ เพ้อเจ้อ)
บอลบอกด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อปิ่นเพราะบอลเป็นคนโดดลงไปช่วยปิ่นเองกับมือ
"เฮาบ่ได้ป่วง เฮาเห็นอิหลี ปิ่นเห็นอิหลีเด้แม่ " ปิ่นยังยืนยันอีกครั้งจนเกือบทะเลาะกับบอลจนนางลำปองได้เข้าห้ามและพูดขึ้นว่า
" เอ้า เห็นกะเห็น คนใกล้สิตายมันกะเห็นอิหยั่งไปทั่วทีปนั่นล่ะ แต่แม่เห็นบอลมันโดดลงไปช่วยอิหล่าคักๆนี่ล่ะ เซาๆเถียงกัน ป่ะกลับบ้าน"
นางลำปองตัดบทกับเด็กทั้งสองคนแล้วเอาหมากบัวที่เก็บมาได้แบ่งให้เด็กชายบอลไป2กำใหญ่
ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ตรงศาลของปู่ตาที่มีรูปปั้นพญานาคก็ปรากฎเป็นร่างของชายแก่ที่นุ่งขาวห่มขาวและมีเคราสีขาวยาวๆปรากฎตัวขึ้นพร้อมกับมองไปที่เด็กหญิงปิ่นด้วยสายตาเป็นประกายโดยมีความหมายโดยนัยที่ไม่สามารถอ่านได้แน่ชัดว่า ประสงค์ดีรึประสงค์ร้าย
"คงใกล้ถึงเวลาที่เราจะได้เจอกันแล้วสินะ พัชราวดี"
'พิณชรัช'
สัญญาที่พันผูก (กรรม)
เสียงผู้เป็นแม่ของเด็กหญิงปิ่นได้ส่งเสียงเรียกคนที่อยู่บริเวณสระดอกบัวให้ช่วยลูกของตัวเองที่กำลังเก็บหมากบัวอยู่แล้วพลัดตกน้ำไปด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนเนื่องจากเธอเองว่ายน้ำไม่เป็นและกลัวที่จะช่วยลูกไม่ได้
ทันใดนั้น ... ตู้มมมม!!! เสียงกระโดดลงน้ำจากเด็กชายบอลซึ่งเป็นเพื่อนเล่นวัยไล่เลี่ยกันของเด็กหญิงปิ่นซึ่งมีอายุได้9ขวบได้กระโดดน้ำจากเรืออีกลำไปช่วยเด็กหญิงปิ่นที่กำลังจะจมน้ำ
เด็กหญิงปิ่นตะเกียกตะกายที่จะเอาตัวรอดจากสระดอกบัวก็เริ่มที่จะจมลงไปใต้น้ำเรื่อยๆ
แต่แล้วแสงสว่างก็เกิดขึ้นใต้นำดำมืดเป็นเหมือนทางอุโมงค์ลงไปเหมือนถ้ำที่อยู่ใต้น้ำ ก่อนที่สติของเด็กหญิงปิ่นจะดับไป เธอได้เห็นกับตาว่า พญานาคลำตัวสีทองได้เข้ามารัดตัวเธอเอาไว้
" ปิ่น ปิ่น ฟื้นสิ ฟื้นแหน่ แม่ใจสิขาดแล้ว" นางลำปองส่งเสียงเรียกลูกหลังจากที่เด็กชายบอลอุ้มปิ่นขึ้นมาบนฝั่งได้และทำการปั้มหัวใจเพื่อให้ปิ่นสำลักเอาน้ำออกมา สักพักปิ่นก้สำลักเอาน้ำออกมา
" แม่ ปิ่นฟื้นแล้ว " เสียงเด็กชายบอลร้องบอกนางลำปอง " โอ้ว ขอบคุณบารมีปู่ที่ช่วย ขอบใจบอลหลายๆเด้อลูกที่ช่วยปิ่นมัน คั่นบ่ได้บอลโดดลงไปช่วย ปิ่นมันคือสิตายไปเป็นผีพรายเฝ้าสระไปแล้ว"
นางลำปองยกมือไหว้ท่วมหัวไปที่ศาลปู่ตาซึ่งมีรูปปั้นพญานาคที่มี7เศียรตั้งวางไว้อยู่พร้อมกับจับมือเด็กชายบอลไหว้ขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาปนดีใจ " ปิ่น เป็นจั่งได่แหน่ ซ่วง*ยัง"
(*ซ่วง แปลว่า อาการดีขึ้นหรือ หายแล้ว)
บอลถามปิ่น " เฮาซ่วงแล้ว แต่เฮาเห็นพญานาคใต้สระดอกบัว เพิ่นช่วยเฮาไว้" ปิ่นบอกบอลด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น " ป่วง**ติปิ่น เฮาเป็นคนช่วยโตเอาไว้เด้ ตอนเฮาลงไปใต้น้ำบ่เห็นมีพญานาคจักโต"
(**ป่วง แปลว่า เป็นบ้า หรือ เพ้อเจ้อ)
บอลบอกด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อปิ่นเพราะบอลเป็นคนโดดลงไปช่วยปิ่นเองกับมือ
"เฮาบ่ได้ป่วง เฮาเห็นอิหลี ปิ่นเห็นอิหลีเด้แม่ " ปิ่นยังยืนยันอีกครั้งจนเกือบทะเลาะกับบอลจนนางลำปองได้เข้าห้ามและพูดขึ้นว่า
" เอ้า เห็นกะเห็น คนใกล้สิตายมันกะเห็นอิหยั่งไปทั่วทีปนั่นล่ะ แต่แม่เห็นบอลมันโดดลงไปช่วยอิหล่าคักๆนี่ล่ะ เซาๆเถียงกัน ป่ะกลับบ้าน"
นางลำปองตัดบทกับเด็กทั้งสองคนแล้วเอาหมากบัวที่เก็บมาได้แบ่งให้เด็กชายบอลไป2กำใหญ่
ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ตรงศาลของปู่ตาที่มีรูปปั้นพญานาคก็ปรากฎเป็นร่างของชายแก่ที่นุ่งขาวห่มขาวและมีเคราสีขาวยาวๆปรากฎตัวขึ้นพร้อมกับมองไปที่เด็กหญิงปิ่นด้วยสายตาเป็นประกายโดยมีความหมายโดยนัยที่ไม่สามารถอ่านได้แน่ชัดว่า ประสงค์ดีรึประสงค์ร้าย
"คงใกล้ถึงเวลาที่เราจะได้เจอกันแล้วสินะ พัชราวดี"
'พิณชรัช'