สวัสดีค่ะ เราเป็นกะเทยอายุ 14 คนนึงที่อยากผมยาวสวยเหมือนผู้หญิง แต่ทุกคนก็รู้ว่าที่ประเทศไทยบางโรงเรียนไม่ได้เสรีทรงผมและมีการตรวจระเบียบทุกๆเดือนแล้วเมื่อถึงเราต้องตัดผมแต่ด้วยความที่เราเป็นกะเทยเลยไม่อยากตัดผม ตอนนั้นแม่บอกให้เราตัดผมแต่เราไม่อยากตัดเพราะด้วยเนื่องจาก สังคมในโรงเรียน เพื่อน การบลูลี่ ซึ่งตอนเราผมสั้นทำให้เราสูญเสียความมั่นใจอย่างมาก ทุกๆเดือนเราจะทะเลาะกับแม่เรื่องนี้ตลอดแต่ครั้งนี้มันแรงกว่าทุกครั้ง เหมือนทุกทีที่แม่บอกให้เราตัดผมแต่เราไม่ไปแม่เลยตีเรา แม่จึงนำกรรไกรมาตัดผมเราเราคิดว่าแม่คงไม่ทำจริงหรอกเลยอยู่เฉยๆแต่เขาตัดจริง เราร้องไห้หนักมาก เสียใจที่สุด แล้วแม่ก็ได้ส่งข้อความลงไปในกลุ่มผู้ปกครองที่มีนักเรียนทุกคนอยู่ว่า (ชื่อเรา)ไม่ยอมตัดผม... ตอนนั้นคือความคิดที่ทำให้เราอยากตาย จริงๆเพื่อนที่ รร เราไม่รู้เลยว่าแม่ชอบตีเราให้ตัดผมแต่เราไม่ยอมบอกใครเพราะเราอาย ตอนนั้นเพื่อนทักมาถามว่าทำไมแม่เราถึงพิมพ์แบบนั้น เราก็ได้แก้ต่างไปเพราะเรากลัวโดนเพื่อนล้อ ตอนนั้นเราโมโหแม่มากๆเราจึงได้ ไล่ให้แม่ไปตาย เรารู้ว่าแม่เสียใจแต่เราไม่มีอะไรจะเสียแล้วเพราะเราคิดว่า ถ้าแม่ออกจากบ้านไปเราจะผูกคอตาย แต่เรากลัวตายเราควรทำยังไงดีคะ...แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วไม่อยากไปโรงเรียนไม่อยากเจอเพื่อนอยากหนีไปไกลๆและทางเดียวที่เราจะหนีได้คือ ความตาย เท่านั้น บางคนอาจจะคิดว่าแค่ผมเองตัดๆไปเดี๋ยวโตขึ้นก็ได้ไว้ยาว คุณคิดแบบนั้นสินะคะ แต่กะเทยคิดแบบนั้นหรอคะผมคือชีวิตของกะเทยเลยก็ว่าได้ ถ้าคุณหัวโปกไปโรงเรียนจะมีใครมั้ยคะที่จะ ไม่มีคุณเอาไปนินทา บลูลี่ต่างๆนาๆ ใช่ค่ะมันเป็นไปไม่ได้เราก็รู้ว่าเราอยู่ประเทศไทย และคำพูดของคนมันมีผลกับเรามากๆชอบเอาเก็บไปคิดถึงแม้ต่อหน้าเราจะทำเหมือนไม่สนแต่เราแคร์จริงๆนะ เราควรทำยังไงต่อดี...ขอบคุณที่ให้ความคิดเห็นค่ะ แต่เราอาจจะได้อยู่อ่านมันแล้วแต่คิดว่าน่าจะอยู่อ่านนะคะเพราะเราก็แอบกลัวตาย