สวัสดีคะหนูจะมาเล่าว่าชีวิตที่หนูเจอในวัยแค่12ปีเจออะไรมาบ้าง จะเล่าอะไรดีเนี้ย หนูเจอมาเยอะจริงๆ  เริ่มเลยล่ะกัน หนูโตมามีพี่1คน  ตอนเด็กๆหนูไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะ พ่อแม่ไปทำงานต่างจังหวัดจะอยู่แค่กับป้าและยาย มีป้าก็จะมีลุง (ไม่ใช่ลุงแท้ๆ) ใช่คะลุงหนูลวนลามหนูคะ ลวนลามแบบจับเนื้อต้องตัวหนูแบบโรคจิตเลยล่ะ หนูโดนลวนลามน่าจะ2ปีเต็มๆ พอโตมาหนูรู้จักขัดขืนหนูพยายามออกห่างจากเขาแล้วมันก็ได้ผลเพราะส่วนมากเขาจะกับบ้านที่ต่างอำเภอนานๆทีมา เพื่อมีคนถามทำไมไม่บอกญาติ หนูกลัวมันน่าเกลียดเกินที่เด็กอายุ7-8ขวบกล้าจะบอกจริงๆตอนนั้นกลัวมาก นี้แค่เริ่มต้นที่หนูเจอเองคะ
  มาเล่าอีกเรื่องกันคะ 
พูดถึงสังคมที่หนูเจอกันคะ หนูเป็นเด็กที่มี่จุดด้อยเยอะ จึงโดนบลูลี่ บ่อยหนูโดนบลูลี่ตั้งแต่ป.1ยันป.6 โดนบลูลี่ว่าตัวเหม็นบ้างเปตรบ้าง เพราะหนูสูงกว่าเด็กวัยเดียวกันมาก หนูย่ายโรงเรียน 2-3ที่ แต่ก็โดนบลูลี่เหมือนเดิม 
ที่โรงเรียนบลูลี่แล้วมาเจอที่บ้านกันคะ ที่เขาบอกว่าครอบครัวคือ พื้นที่ปลอดภัยก็ไม่ใช่เสมอไป ป้าหนูเป็นคนด่า หนู ด่าแบบผู้ใหญ่ยังว่าโหดร้ายเลยล่ะ ทุกครั้งที่หนูทำผิดเขาจะสรรหาคำต่างๆมาด่าหนูแบบแรงมากๆ บางครั้งก็บลูลี่หนูว่าเด็กโขงเด็กโง่ บลูลี่ว่าอ้วน บลูลี่ต่างๆนาๆมันเกินจะบรรยายจริงๆ เอาหนูไปเปรียบบ้างว่า
เด็กคนนั้นเก่งกว่าหนูตั้งเยอะขยันกว่าตั้งเยอะทำงาน
เก่งกว่าเปรียบทุกครั้งแล้วก็ยังเป็นคนเดิมเขาจะพูดเถอะคนนั้นเพื่อเปรียบเทียบกับหนู ตอนนี้หนูออกจากโรงเรียนหนูทนกับคำที่บลูลี่หนูจริงๆ พอเขารู้เขาก็ด่าหนูว่าทำไหมเรียนต่อ ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกว่าป้า เขาโทรมา
แต่หนูเลือกที่จะไม่รับสายเพราะหนูรู้ว่ามันต้องเป็นคำด่าแน่ จนทุกวันนี้หนูก็ไม่เคยคุยกับเขาเลย
  มาอีกเรื่องกันคะอันนี้เป็นเกี่ยวกับลุงอีดคนนึงเพื่อทีคนสงสัยทำไมลุงหนูมีหลายคนยายหนูมีลูก4คน ผู้ชาย2คน
ผู้หญิง2คน คนสุดท้องคือแม่หนู  
ลุงคนนี้ คือคนที่2ที่ออกมา 
ในครอบครัวหนูเนื่องจากเป็นต่างจังหวัดเรื่องสารเสพติดมีไม่เว้นเลยล่ะ หนูเห็นทุกเหตุการที่เกิดขึ้น เห็นพ่อเสพยา (ปัจจุบันพ่อเลิกนานแล้ว) เห็นพี่เสพยา (ปัจจุบันพี่ก็เลิกนานแล้ว)  ใช่คะลุงคนที่2 ไม่ต่างกันเขาน่าจะเสพยาเกิดอาการหลอนยาด้วย อาการเมาด้วย ตอนนั้นหนูนั่งกินข้าวอยู่ดีเขาเดินมาด่าหนูต่างๆนาๆ  และคำที่หนูจะจำจนวันตายคือ เด็กอย่าควรไปผูกตอตาย เขาพูด2รอบ
หนูเป็นอ่อนไหวต่อคำด่าต่างมากๆ หนูโดนด่าคำนั้นเข้าไปหนูน้ำตาร่วงเลยคะ หนูนี้ไปอยู่คนเดียวในห้อง
ตอนนั้นหนูรู้สึกแย่มาก จนตอนนี้หนูเป็นโรคกลัวสังคม
วิตกกังวลมากเวลาออกไปข้างนอก  กลัวคำด่าต่างๆมีความคิดอยากตายต่างนาๆเข้ามา ช่วงแรกหนูพอรู้สึกทนได้เพราะหนูเคยมีความฝันแค่กลับเป็นครอบครัวหนูเองที่ทำฝันหนูแตกสลายจนตอนนี้หนูไม่รู้จะมีชีวิตไปเพื่ออะไรเลย ตายไปยังดีกว่า ตอนนี้หนูย้ายมาอยู่กลับแม่แล้วคะ แต่ยังไงแม่ก็ไม่ต่างจากป้า   🖤
เรื่องหนูขอจบแค่นี้นะคะ ที่จริงมีมากกว่านี้อีกคะ 
⭐🌹
หนูรู้ว่าทุกคนเจอหนักกว่าหนูหลายเท่า แต่ไม่เป็นไร
โชคชะตากำลังให้ชีวิตที่คุ้ม ชีวิตคนเรามันสั้น  หนูรู้ว่าคุณเหนื่อยเรามาจับมือแล้วเดินพร้อมกันนะถึงแม้มันจะไกลแค่ไหนก็เถอะเราจะชนะไปด้วยกัน  🌹🤍

                                                  คุณทำดีที่สุดแล้ว🤍