สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ ซึ่งกลางปีที่แล้วเราต้องย้ายที่เรียนค่ะ ทำให้เราต้องแยกตัวกับเพื่อนเก่า เราเองเลยเมคเฟรนกับเพื่อนในห้องเรียนใหม่ 1 คน ซึ่งตอนนั้นเพื่อนใหม่เราก็มีเพื่อนสนิทอีกคนด้วยค่ะ ซึ่งคนนั้นก็อยากรู้จักเราเหมือนกัน เราเลยดีใจมากๆๆๆที่อยากมีคนรู้จักเรา แต่การใช้ชีวิตด้วยกันครั้งแรก คือ ไม่ค่อยโอเคเลยสำหรับเราค่ะ ปกติเราเป๋นที่เวลาเรียนก็เรียน เล่นก็คือเล่น แต่เพื่อนใหม่เราคือคุยกันทั้งคาบ คุยกันตลอดเวลา จนตัวเค้าเองก็ไม่ค่อยโอเค แต่ก็พยายามไม่คิดในแง่ลบ แต่พอมาเรื่อยๆ เพื่อนในห้องเก่าของเราก็ย้ายเข้ามาเรียนค่ะ ( ซึ่งเราเคยมีประเด็นกับคนนี้ ทั้งๆที่ตัวเราเองไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเค้า และ เราเองก็ไม่รู้ด้วยค่ะว่าทำไมถึงโดน ) ด้วยความอยู่ห้องเดียวกันมาก่อน ชีเป็นคนไม่ค่อยส่งงานแล้วตอนอยู่กับเพื่อนกลุ่มชี เพื่อนก็เป็นคนคอยเคลียร์งานกลุ่มให้ตลอด ซึ่งเราก็ไม่เคยไปยุ่งหรืออะไร แต่พอมาเรื่อยๆ เราเริ่มไม่โอเคค่ะ เช่น เราต้องเป็นคนนำทุกๆงาน ทั้งที่เป็นงานกลุ่ม **** ไม่มีการกำหนดหัวหน้า **** เราต้องทำงานถึงตี 2-4 ส่วนพวกนางนอนหลับสบาย โครงงานเราเป็นคนทดลอง ทำรูปเล่ม ทำเอกสาร ทำพรีเซ้นต์ เราทำงานกับเพื่อนอีกคนอยู่แค่ 2 คน แต่ต้องใส่ชื่ออีก 3 คน ที่ไม่ช่วยงานอะไรเลยและวีรกรรมอีกหลายๆอย่างค่ะ แล้วพอมีช่วงค่ายธรรมมะ มีแบบประเมินโรคซึมเศร้า ซึ่งผลของเราออกมาคือมีแนวโน้มจะเป็นโรคเครียด เราเคยนอนไม่ได้ เพราะ ฝันถึงตัวเองตาย ครอบครัวตาย ทำให้ไม่กล้าหลับ หรือบ้างครั้งต้องนอนจมกองน้ำตาเลยค่ะㅠㅠ เราเคยนั่งๆเล่นอยู่ในห้องแล้วอยากร้องไห้ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรให้เราต้องเสียใจ ส่วนเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกโกรธจนคิดว่าตัวเองควรออกมาคือ พวกนางนินทาเพื่อนเค้าอีกคน แบบต่อหน้าต่อตา ( คือนั่งกันอยู่คืบเดียว ชีก็เอาหนังสือปิดแล้วนินทา ) ซึ่งเค้ามารู้ที่หลังกลายเป็นว่าทำให้เค้ารู้สึกแย่ เค้าพาเพือนคนนี้มาเจออะไรก็ไม่รู้ อีกทั้งยังมีประเด็นงาน ( อีกแล้ว ฮื่อออ ) กับเพื่อนในห้องค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรามีซ้อมงานเสรี ซึ่งเราต้องไปเสาร์ แล้วที่นี้งานกลุ่มเราต้องทำรวมกับเพื่อนต่างกลุ่ม ซึ่งเรานัดกันวันเสาร์ค่ะ เท่ากับว่าเค้าต้องมาทำงานก่อน แล้วค่อยไปซ้อมเสรี ซึ่งสิ่งที่พวกชีทำคือการไปเที่ยวกัน 3 คน แล้วปล่อยให้เพื่อนทำงาน ซึ่งงานนี้ถ้ได้แสดงโชว์ก็จะได้คะแนนพิเศษ ซึ่งพวกนางไม่ได้ช่วย แต่กลับไปถ่ายงานเอาผลงานแล้วได้คะแนนพิเศษ มันเลยทำให้เค้าหมดความอดทน แต่ก็ยังไม่อยากอะไรมาก เราเสียดายมิตรภาพที่อยู่กันมาเกือบปี ( ซึ่งมันแลกไปกับสุขภาพจิตของเรารวมถึงสุขภาพของเราด้วย ช่วงนั้นเราป่วยแบบมีอาการติดไวรัสเลยค่ะ ทั้งๆที่เป็นควนป่วยยากม้ากㅠㅠ) สุดท้ายเราพึ่งมาตระหนักได้หลังจากเพื่อนที่โดนนินทามาเล่าให้ฟัง กลายเป็นว่าเราดิ่ง อยากพบจิตแพทย์ รู้สึกเราผิดอะไรทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทั้งผิดหวังและสงสารตัวเอง เราเลยอยากรู้ว่ามีวิธีเฟดตัวเองออกจากกลุ่มเพื่อนแบบนี้ยังไงดีคะ ที่จะทำให้เราและเพื่อนต่างจบกันด้วยดี ( ส่วนตัวไม่ชอบมีปัญหาคาใจ ไม่ชอบมีเรื่อง ไม่ชอบให้ใครมาเกลียดเราเลยจริงๆ เราชอบอยู่แบบสงบค่ะ ฮือออออออ ) ช่วยด้วยนะคะ เรารู้สึกทุกวันนี้เราไม่ใช่ตัวเองเลย😭