ศาสนาทุกศาสนาถือว่าเป็นสถาบันที่สําคัญของสังคมทุกสังคมรวมท้ังสังคมไทยและ มีความผูกพันกับคนไทยมาช้านาน  โดยศาสนาพุทธเป็นทั้งที่ยึด     เหน่ียวทางจิตใจของชาวไทยส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นบ่อเกิดของ ขนบธรรมเนียมประเพณี ศิลปวิทยา และเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตของชาวไทยส่วนใหญ่ ทำให้คนไทย มีพื้นฐานทาง จิตใจและสังคมที่ดีงาม ดังนั้น การกระทำไม่ว่าด้วยประการใดๆก็ตามซึ่งจะถือว่าเป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามศาสนา อันเป็นที่นับถือของประชาชนชาวไทยด้วยกัน ไม่ว่าศาสนาใดก็ตามสำหรับพุทธศาสนิกชน มันผิดหลักคำสอนของพระพุทธองค์

    คนไทยเราจะต้องเห็นถึงความสําคัญของ ศาสนา ปฏิบัติตามคําสั่งสอนของศาสนา ไม่ดูหม่ิ่นเหยียดหยามศาสนาอื่น และรู้จักที่จะนําหลักธรรมของศาสนาที่แต่ละคนนับถือมาใช้เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตต่อไป การประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมของศาสนาต่างหากที่จะ นําพาชีวิตมนุษย์ไปสู่เป้าหมายที่ดีงาม

     การปฏิบัติต่อผู้นับถือศาสนาอื่นทุกๆศาสนาสอนให้มีความยุติธรรม รู้จักให้เกียรติ ไม่รุกรานเบียดเบียนผู้อื่นรวมทั้งให้การยอมรับศาสนาอื่น สำหรับกรณีที่เกิดความขัดแย้งกับบุคคลต่างศาสนา พระพุทธศาสนาสอนให้มีสติ หยุดความโกรธ ใช้เหตุผลทำความเข้าใจและใช้การเจรจาเพื่ออธิบายให้ผู้อื่นเข้าใจ แม้กระทั่งความขัดแย้งรุนแรงที่จะนำพาให้เกิดการทำลายชีวิตก็ให้มีสติสงบระงับเพราะเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ให้รู้จักเอาชนะจิตใจตนเองมากกว่าการเอาชนะผู้อื่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้    สำหรับศาสนาอิสลามสอนให้ มุสลิมทุกๆคนทำดีมีความยุติธรรม ไม่ทำร้ายผู้ที่ไม่เบียดเบียนและอนุญาตให้ทำการรบกับผู้ที่รุกรานด้วยความยุติธรรม แต่ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งยุติการรบก็ให้ถือว่าไม่เป็นศัตรูกัน ที่สำคัญคือผู้ใดที่รู้จักให้อภัยและทำดีพระเจ้าย่อมให้รางวัล ดังนั้นศาสนาอิสลามจึงสนับสนุนให้ มุสลิมแสวงหามิตรภาพอย่างลึกซึ้งกับผู้ที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ผู้ที่จะเชิญชวนให้กระทำความดี และกล่าวห้าม ไม่ให้กระทำ ความชั่วร้ายและผู้ที่ามารถช่วยให้ประสบความสำเร็จในชีวิตบั้นปลาย นอกจากนี้ในแง่ของมิตรภาพ ศาสนาอิสลามอนุญาตให้มุสลิมมีมิตรภาพได้กับทุกๆคน ทั้งมุสลิมและไม่ใช่มุสลิม แต่อย่างไรก็ตามมีข้อแม้อย่างเดียวว่าจะต้องไม่เป็นเพื่อนที่โจมตีวิถีชีวิตของมุสลิมอยู่ตลอดเวลา,ต้องไม่โกหก, ไม่คดโกง,​ไม่ขโมย, ไม่หลอกลวง, ไม่มั่วสุมในอบายมุขทุกๆขนิด จึงจะคบค้าเป็นเพื่อนที่สนิทได้ 
 
   ในปัจจุบันความอดทนกระตุ้นให้บรรดามุสลิมปฏิบัติตามหลักการแห่งความจริงที่ทุกๆศาสนาจะต้องอยู่ร่วมกันในสังคม ซึ่งไม่ได้บั่นทอนความเคารพต่อศาสนาอื่น ในขณะที่จากมุมมองทางด้านปรัชญา อิสลามถือว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาจากพระเจ้าเช่นเดียวกับศาสนาอื่นๆ ดังนั้นชาวมุสลิมบางคนและพหุนิยมจึงรู้จักพระพุทธศาสนา โดยถือหลักว่าต่างคนต่างเคารพบูชาสิ่งที่ตนเคารพบูชาโดยที่ไม่ก้าวก่ายกัน

ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ พระผู้ทรงเมตตายิ่ง พระผู้ทรงปรานียิ่ง
{109:1} จงกล่าวเถิด "โอ้ บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา!"
{109:2} "ฉันจะไม่เคารพสักการะสิ่งที่พวกเธอเคารพสักการะ"
{109:3} ”และพวกเธอก็ไม่ใช่เป็นผู้เคารพสักการะ(พระเจ้า) ที่ฉันเคารพสักการะ"
{109:4} "และฉันก็ไม่ใช่เป็นผู้เคารพสักการะสิ่งที่พวกเธอเคารพสักการะ"
{109:5} ”และพวกเธอก็ไม่ใช่เป็นผู้เคารพสักการะ(พระเจ้า) ที่ฉันเคารพสักการะ"
{109:6} "พวกเธอมีศาสนาของพวกเธอ และฉันก็มีศาสนาของฉัน"

ถึงแม้ว่าว่าพุทธศาสนาและศาสนาอิสลามเป็นสองศาสนาที่แตกต่างกันมากซึ่งความแตกต่างของสองศาสนาเป็นพื้นฐานที่ทำให้ไม่มีการต่อต้าน ซึ่งกันและกันในเชิงปรัชญา ดังนั้นแม้ว่าชาวมุสลิมและชาวพุทธจะมีความเชื่อที่แตกต่างกันมาก ตามมุมมองของอิสลาม  ศาสนาทั้งสองไม่มีการแข่งขันกันต่างคนต่างศรัทธาตามความเชื่อของตน
ถ้าบุคคลศึกษาศาสนาและมีความรู้ในคำสอนทางศาสนาที่ถูกต้องย่อมไม่มีการแบ่งแยก  เชื้อชาติ วัฒนธรรม แม้กระทั่งในสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างทางภาษาและวัฒนธรรม ผู้เป็นศาสนิกชนก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ ดังนั้นผู้เป็นศาสนิกชนที่ดีจึงจำเป็นต้องร่วมมือส่งเสริม สนับสนุนแบ่งปันความรู้และประสบการณ์แก่กันและกัน เพื่อสันติภาพและความสุขที่แท้จริงของมนุษยชาติ ที่สำคัญที่สุดคือความร่วมมือระหว่างศาสนาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับสันติภาพของสังคม