ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีเพื่อนๆในห้องก่อนเพราะเราไม่ได้ตั้งกระทู้มานานแล้ว เป็นเรื่องโรคเดิมๆที่เป็นมานานนับสิบกว่าปีคือ ไบโพล่า  เรายังพบหมอและรับยาไม่เคยขาด จะขาดบ้างก็คือยาที่กินกลางวันเราไม่กินเองเพราะเบื่อ ที่เรียกว่ายาปรับอารมณ์ เราเบื่อเพราะเราต้องโดนคุมด้วยฤทธิ์ยามาแล้วทั้งคืน ตื่นมายังต้องมาคุมด้วยยาอีกทั้งวัน

เพราะหลังตื่นนอนสัก 8.00 น. ก็กินยา Zoloft -50 mg. 1 เม็ด พอเที่ยงวันกินอีก 1 เม็ด จากนั้นก้จะต้องกินอีกครั้งก่อนนอนเป็นยา 3 ชนิด ชนิดละ 2 เม็ดรวมก็ 6 เม็ดกินก่อนเข้านอน พอมันเริ่มออกฤทธิ์ เราจะควบคุมตัวเองไม่ได้ จะไม่รู้เรื่องเลย      จะทำอะไรไม่ได้ มันจะหลับอย่างเดียว อยู่ตรงไหนก็หลับตรงนั้นจนกว่าจะเช้า มันจะเป็นกลุ่มยาปรับสารเคมีย์ในสมองและยาที่จะทำให้เราหลับเหมือนคนตาย

ไม่กินก็ไม่หลับเคยลองอดยาดูสามวันวันแรกยังไม่เท่าไหร่พอวันที่สองเริ่มเกรี้ยวกราดตาขวาง พอวันที่สามสภาพเราเหมือนซอมบี้ เพราะมันไม่หลับและตาลอยอารมณ์ฉุนเฉียวก้าวร้าว โมโหร้าย คอยหาเรื่องคน กลายร่างเป็นคนละคนเลย เราหาจิตแพทย์ที่ รพ. เอกชนชื่อดัง (ชื่อเหมือนเมืองหลวงของประเทศไทย) ทุกวันนี้เราเบื่อชีวิต เบื่อความจำเจในทุกวันนี้สุดๆ
อยากเป็นคนปรกติมันเป้นปัญหาในชีวิตประจำวันมากจริงๆ จะไปไหนมาไหนก็ยาก ไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวก้ไม่ได้ร่วมกิจกรรมกับเขาเพราะต้องกินยาและฯลฯ

เราอยากรู้ว่าแบบนี้เรามิต้องกินยาไปจนตายหรือ? ถามคุณหมอก็ไม่เคยตอบตรงๆ เราบอกหมอว่า ทำไมเวลาเราหลับไปแล้ว กลับลุกขึ้นมาสามารถทำกับข้าวและไปซื้อของที่มินิมาร์ทในหมู่บ้านด้วยการเดินไปและกลับบ้านโดยที่ทำไปทั้งหมดนั้น พอตื่นเช้ามาเราไม่รู้เรื่องทั้งหมดเลย แต่พอมาเช็คดูกล้องที่ครอบครัวติดไว้ในบ้านคอยดูว่าเราทำอะไรบ้างเวลาไม่มีคนอยู่ด้วยความเป็นห่วง ก้จะเห็นว่าเราทำอะไรแปลกๆหหลายอย่างในตอนที่เราเข้านอนหลับไปแล้วสักสองชั่วโมงเราก็มักจะลุกขึ้นแล้วทำโน่นทำนี่ ทำความสะอาดบ้าน เอาถุงขยะออกไปทิ้งหน้าบ้าน เอาผ้าไปใส่เครื่องซักผ้าฯลฯ

หมอเองตอบไม่ได้ แต่ก้ส่งเราไปหานักจิตวิทยา นักจิตก้จะทำการเทสท์ และถามว่าเรามีอะไรติดค้างในใจก่อนนอนหรือไม่? และหลายๆเรื่องที่เราเองก้ตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเราไม่สามารถจดจำรายละเอียดเรื่องตื่นมากลางดึกแล้วไปทำอะไรบ้าง ครั้งหนึ่งมีญาติมานอนที่บ้านแล้วเขาบอกว่าเมื่อคืนเราลุกมาแล้วไปทำอะไรไม่รู้หลับ้านมืดมาก เป็นสวนหลังบ้านน่ะ เขาทักเราเราไม่ได้ตอบแต่ทำหน้าเหมือนรีบร้อนออกหลังบ้านไป เขาก้ไม่ได้สนใจว่าเราไปทำอะไร แล้วก้มาถามเราตอนเช้า เราบอกจะบ้าเหรอเราไม่ได้ออกเบลอหรือเปล่า แต่เราก้อดไม่ได้ที่จะเดินออกไปดูสวนหลังบ้าน

สิ่งที่เราเห็นคือ มีก้านธูป 9 ดอกปักอยู่ที่ไต้ต้นมะม่วง และเป้นที่ฝังศพน้องแมวที่เสียไปแล้วประมาณปีกว่า เราปลูกดอกไม้ไว้บนหลุมศพน้องดอกไม้งามมาก แล้วเรามักจะออกไปคุยกับน้องเรียกต้นเชอรรี่เป็นชื่อน้องแมวตัวนั้น ทุกวันนี้เราเบื่อมากๆ เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว เพราะพ่อกับแม่เราจากเราไปทั้งสองท่าน สองปีที่ผ่านมาเราเจอกับการสูญเสียหลายครั้ง และเป็นการสูญเสียคนที่เรารักทั้งนั้น แม่เสียก่อน ต่อมาก็พ่อ มาตา  มาน้า และญาติรุ่นเดียวกัน เมื่อไม่กี่วันนี้ญาติผูกคอตาย และน้องหมาที่อยู่กับเรามา 20 ปีตาย แมวตายอีกหลายตัว ทั้งป่วยตาย อุบัติเหตุรถเหยียบ หัวใจเราเจ็บจนมันแตกสลายไปหมดแล้ว เรามองฟ้าทุกวันก็คิดถึงพ่อแม่ทุกวัน ยิ่งนานยิ่งคิด ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึง อยากไปหา

ตอนนี้เราพร้อมแล้ว เราคิดว่าหากเราจะต้องหลับแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาจะดีมากเลย ชีวิตทุกวันนี้ก็ไม่ได้ดีอะไร ไม่ได้มีอะไรให้เราต้องห่วงแล้ว เราจะไปบวชก็ไม่ได้เพราะต้องรักษาตัวโรคนี้ ไม่สามารถทำได้ เราอยากถามจิตแพทย์หรือนักจิตฯลฯ หรือใครก็ได้ว่า อาการแปลกๆที่เล่ามา มันคืออะไร? อ้อเราชอบคุยกับตัวเองบ่อยๆคุยเหมือนคุยกับเพื่อนสนิท เราชอบอยู่คนเดียวมากๆ ไม่อยากให้ใครมาหามาอยู่ด้วยเวลากินก็ไม่ชอบกินกับใคร ชอบแอบกินตอนไม่มีใครอยู่ ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป มาระยะหลังเราเริ่มรู้สึกกลัวการนอนในห้องแล้วปิดประตู อารมณ์จะอึดอัดและมันไม่สบายใจ มีความน้อยใจเก่ง เราไม่อยากให้ใครมาถามอะไร ชอบหลบหน้าคนข้างบ้านไม่อยากทัก กลัวเขาทัก ไม่อยากตอบ อยู่กับหมากับแมวคุยกับน้องหมาน้องแมวได้ทั้งวัน แต่ไม่ชอบคุยกับคน ขนาดถึงวันนัดหมอเราก็ยังไม่อยากไปพบแต่ต้องบังคับตัวเองไปจนได้แต่ทรมานมาก

เราอยากรู้ว่าเราควรรักษาต่อหรือพอแค่นี้ เพราะมันไม่ได้ทำให้เราหาย แต่กลับมีอาการแปลกๆจนคนแถวบ้านเขาว่าเราแปลกๆและทำตัวเหมือนผีเข้าผีออก แต่เราเคยได้ยินคนนินทาเรานะว่า อย่าไปยุ่งคนบ้าๆบอๆเลย ชอบทำตัวแปลกๆ เรารู้สึกเจ็บปวดมาก เราไม่รู้ต้องทำยังไงกับชีวิตตัวเองดีตอนนี้เราคิดอยากตาย มีห่วงคือแมว 14 ตัว นอกนั้นเราพร้อม บางทีเราก้คิดว่า เราน่าจะเอาน้องแมวทั้งหมดไปด้วยกับเราจะได้ไม่ต้องห่วง