เราเป็นซึมเศร้าตั้งแต่คลอดลูก ได้1เดือนเพราะจับได้ว่าสามีนอก ตอนนั้นเรากับสามีทำงานกันคนล่ะ จ. สามีทำที่อยุธยา เราทำที่ กทม.เราลาคลอดแล้วมาอยู่นครนายก ช่วงลาสามีจะมาหาทุกวันอาทิตย์ สามีเข้างานเป็นกะ อาทิตย์นั้นสามีเลิกตี2 บอกเราว่าจะรีบมาหาแต่เช้านะ ปกติสามีจะมาถึง 6-7โมงเช้า แต่อาทิตย์นั้นสามีมาสายเราโทรตามตอน7โมงสามีบอกง่วงนอนเลยทะเลาะกันพอมาถึง8โมงกว่าๆก้อทำตัวปกติ พอดีไลน์สามีเด้ง เราเลยหยิบโทรศัพย์มาดู เห็นแชท ผู้หญิงคนนึงคุยกับสามี เราเลยเลื่อนดู สรุปสามีคุยกับคนนี้ตั้งแต่เที่ยงคืนยัน 7 โมงเช้า เราเพิ่งเคยเจอปัญหาแบบนี้เลยทะเลาะกับสามี และตอนนั้นเรารู้สึกดิ่งมาก และวันนั้นเป็นวันที่เราต้องกลับไปเริ่มงานอีกครั้ง ตั้งแต่ตอนนั้นเราเลยระแวงสามี ตลอดและมันก้อเป็นจริง พอลูกเราอายุได้ 2 เดือนกว่าเราก้อจับได้อีกคราวนี้หนักว่าเดิมมีหลายคนที่สามีคุยด้วย ทำให้เรากับสามีทะเลาะกันใหญ่โตและยกมือไหว้ขอโทษเรา เราเสียใจเดินเข้าห้องน้ำเราช็อกเราดิ่งจนใช้มีดโกนกรีดท้องแขนเป็น10ๆเส้นเลือดไหลกระฉูดและใช้มีดโกนแบบโกนหนวดกันคิ้วกรีดข้อมือแต่เสียงเด็กข้างห้องร้องจ้า ทำให้เรามีสติดึงมีดออก โชคดีที่มีดกรีดเข้าไปไม่เยอะสามีเคาะห้องน้ำเรียก เรารีบทำความสะอาดแผลและใส่ยาเหลืองใส่เสื้อผ้าออกมา สามีสังเกตุเห็นข้อมือ และด่าเรา เราเงียบ หลังจากนั้นสามีก้อลาออกจากงานและมาอยู่กับเรา แต่สามีก้อทำนิสัยเดิม
เราหาหมอ และกินยาเป็นพักๆเนื่องจากเราแพ้ยาหลายตัวเราจึงไม่ค่อยอยากกิน  เราอยู่กับสามี เราพยายามฆ่าตัวตาย 5 ครั้ง
ครั้งที่ 1 กรีดข้อมือ 
ครั้งที่ 2 กินยาแก้ปวดทุกชนิด1กำมือ แต่สามีล้วงคอควักยาออกมาและทุบหลังเรา(เราแพ้ยาแก้ปวด)
ครั้งที่ 3 กระโดดน้ำสระหน้าบ้านที่เต็มไปด้วยจอกและแหนเพราะเราคิดว่าคงไม่มีใครหาเจอแต่สามีเราออกมาเจอก่อน
ครั้งที่ 4 ผูกคอตายกลางทุ่งนา แต่สามีพาลูกไปตามทัน
ครั้งที่ 5 เดินออกไปให้รถชน 
ทุกครั้งที่เราอยากตาย เราพยายามโทรหาหมอ และพยายามอยู่กับลูกเพื่อให้ไม่คิดมาก 
จากที่เราเคยทำงานเงินเดือน เราลาออก เรามกหมุ่นกับสามีมาก เราอยากมีครอบครัวที่ดีอยากเป็นแม่ที่ดีเป็นเมียที่ดีเราทำงานเงินเดือนมากกว่าสามี 5 เท่า สามีไม่เคยขอโทษและไม่เคยให้กำลังใจเราเลย มีแต่สมน้ำหน้าและเยาะเย้ยเรา เราไม่สามารถมูฟออน ออกมาได้เราพยายามหลายครั้งแล้ว เราคิดว่าสุดท้าย ชีวิตของเราคงจบเพราะผู้ชายคนนี้ คงเป็นเวรกรรมของเรา ตอนนี้เราเลิกกินยาทั้งหมด ไม่ไปหาหมอ อยู่แต่บ้าน ไม่ออกไปไหน เลิกติดต่อเพื่อนฝูงทั้งๆที่คิดถึง เราอยู่แต่ในบ้าน ออไปข้างนอกเฉพาะพาลูกไปซื้อขนมกับไปรับส่งที่ รร เราอยากหลุดพ้น แต่ไม่มีคนช่วยเราได้เลย