...เป็นลักษณะแบบเดียวกัน  คือ จิตที่เพ่งส่งนอกจนมีกำลังมาก แบบพวกที่ฝึกแนวเพ่งกสิณทั้งหลายก็จะเห็นนิมิตอาจจะเป็นภาพ เป็นเสียง หรือ ทั้งภาพทั้งเสียง ชัดเจนเป็นจริงเป็นจังมากๆ ชัดยิ่งกว่าภาพที่เราเห็นกันอยู่ด้วยตาธรรมดาในชีวิตประจำวันหลายร้อยพันเท่า จึงเกิดอุปาทานยึดมั่นอย่างจริงจังสุดๆๆ ถ้าเป็นนักภาวนาก็จะเกิดการหลงนิมิต เป็นวิปลาสหรือเป็นบ้าไป ใครเตือนก็ไม่ฟัง เจ้าตัวแก้ก็แก้ไม่ได้หรือไม่อยากจะแก้ ... เด็กนรกอายุ 14 ที่ไปยิงคนที่สยามพาราก๊อน มันเล่นเกม ติดเกมอย่างหนัก เป็นเกมแนวกราดยิง ฆ่ากัน และมันยังเป็นคนโรคจิต มีอาการของโรคซึมเศร้า หูแว่ว  เห็นภาพว่ากำลังมีคนจะมาจ้องทำร้าย  เป็นภาพชัดเจนสำหรับมัน ..มันจึงแยกแยะไม่ออก ว่าอะไรจริง อะไรไม่จริง  แบบเดียวกับนักภาวนามือใหม่ที่หลงนิมิตเลยละ
...พวกที่ชอบฝึกแนวส่งจิตออกนอก ทั้งหลาย ต้องระวังมากๆ เช่น แนวของฤาษีลิงดำ , แนวธรรมกาย..ฯฯ เป็นต้น ต้องระวังสุดๆ พิจารณาให้รอบคอบ เมื่อเจอปรากฏการณ์ต่างๆที่ถูกจิตปรุงแต่งออกมา...อย่าไปหลงยึดมั่นโดยเด็ดขาด  ต้องเข้าใจก่อนว่า นั่นคือภาพปลอม เสียงปลอม ที่จิตปรุงขึ้นมาเอง แค่นั้น