สวัสดีเพื่อน ๆ วันนี้มีเรื่องอยากระบาย มันกดดันอย่างบอกไม่ถูก เริ่มต้นเลยนะ เราเป็นลูกหนี้ของธนาคารไทยพาณิชย์ มาหลายปีแล้ว กู้เงินซื้อตึกแถวมา
ผ่อนมาประมาณ 8-9 ปี ไม่เคยผิดนัดซักงวด ช่วงโควิด เราก็ลำบากมาก แต่ก็พยายามผ่อนให้ตรงนัด เพราะอยากรักษาเครดิตไว้ เผื่อฉุกเฉิน
มีช่วงหนึ่ง ธุรกิจเราขาดเงินหมุน เราเข้าไปขอกู้เงินเพิ่ม แต่บังเอิญเราโดนบูโรเรื่องยึดรถเสียก่อน เขาเลยไม่ให้กู้ เราก็เคลียร์กับธนาคารว่าเราอาจจะหยุดผ่อนชำระ 3-4 งวด หาเงินไปหมุนธุรกิจ เอาเข้าจริงจริงเราก็ค้างเขาเองละ 4 งวด หลังจากนั้นเขาก็บอกให้เราไปปรับโครงสร้างหนี้ เราคิดว่า 4 งวด เราไม่ต้องปรับโครงสร้างหนี้ก็ได้ เพราะถ้าปรับโครงสร้างหนี้เราจะต้องติดบูโรไปอีก 10 ปี ธุรกิจคงเจ๊งพอดี ไม่มีเครดิตเหลือ หลังจาก 4 เดือน เราก็ผ่อนเขามาทุกเดือนไม่ให้ค้าง วันหนึ่งเขาโทรมาบอกว่ามีคนเข้ามาดูแลบัญชีเรานะ จนกว่าจะเป็นปกติ เราก็แจ้งเขาว่าได้ เราก็จะค่อยค่อยทยอยจ่าย เพื่อที่ครบส่วนที่ค้างเขาจะได้ให้เราไปอยู่บัญชีปกติเหมือนเดิม เข้าใจใช่ไหม คนมันเหมือนมีหวังอยู่ ช่วงนี้ก็หาเงินจ่ายไม่ให้ค้าง และพยายามรวบรวมเงินไปจ่ายที่ค้างเก่า
      เหมือนฟ้าถล่มไปตรงหน้าเราเลย วันนี้ เราไปจ่ายค่าบ้าน เขาบอกปิดบัญชีไปแล้ว ธนาคารเอาหนี้เราไปขายให้ SAM เรางงมาก นี้เราทำอะไรอยู่ตั้ง 8-9 ปี ไม่เคยค้าง แต่พอเขาจะทำเรา เขาทำเลย เขาไม่แจ้ง ไม่บอก ไม่กล่าวอะไรเลย ถ้าเขาให้ตัวเลือกเรามาก่อนว่าให้หาเงินไปปิดส่วนที่ค้าง ภายในกี่วัน ไม่งั้นจะขายหนี้เรา เราจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี้เราเลือกไม่ได้ น้ำตามันไหลมาจากไหนไม่รู้ ทำไมเวลาไม่มีเงินนี้ มันไม่มีปากมีเสียงอะไรเลยเหรอ ใครจะทำอะไรกับชีวิตเราก็ได้เหรอ เราไม่มีสิทธิ์เลือกเลยเหรอ เราโทรไปถามเขาอธิบายแต่สิทธิของเจ้าหนี้ว่าเขาจะทำอะไรก็ได้ แล้วเขาไม่อธิบายเลยเหรอว่าเราเป็นลูกหนี้เรามีสิทธิอะไรบ้าง เมื่อก่อนเราคิดว่าเราเป็นลูกค้าธนาคาร ตอนนี้เหมือนติดหนี้ชีวิตเลย ใครพอจะมีความเห็นบ้างไหมคะ ช่วยแชร์หน่อย