สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ปี4ที่มหาลัยแห่งกนึ่งใน กทม. มีเรื่องเครียดมากๆ ที่หนักที่สุดคือเรื่องเงินค่ะ 
เราคบหากับรุ่นพี่คนหนึ่งอายุห่างจากเราประมาณ6-7ปีได้ เรารู้จักกันผ่านทางออนไลน์ เมื่อก่อนเราอยู่กันคนละที่นะคะ พอเริ่มคบหากันเขาก็ย้ายมาอยู่กับเราค่ะ ตั้งแต่เขามาอยู่กับเราเขาก็ไม่มีอะไรเลย แต่พอมาเราก็ให้หางานค่ะ ระหว่างนี้เราก็ซัพพอร์ตเขา  แต่เขาเป็นคนที่ทำงานไม่ทนค่ะ เปลี่ยนงานบ่อย มีครั้งหนึ่งเขาหันมาค้าขาย รายได้ก็พอมี ทุกครั้งที่เขาจะไป เขาก็จะลากเราไปด้วย ช่วงนั่นที่เราไปด้วยได้เพราะเราเรียนออนไลน์นะคะ ไปกับทุกที่ ตากแดดตากลมไปกับทุกที่ พอมาหลังๆ เศรษฐกิจก็ไม่ดี ค้าขายเริ่มเงียบ เลยให้เขาไปหางานประจำทำค่ะ แต่ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเวลาเขาไม่มี เราซัพพอร์ตเขาเสมอค่ะ พูดง่ายๆคือ เงินเข้าทางเดียวคือพ่อแม่เราส่งให้ แต่กินกันสองท้องค่ะ ถ้าเขาค้าขายมาได้ เขาก็ช่วยเราบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรามากกว่า พอเขามีเงินเขาจะชอบชวนเที่ยวนั่นนี่ ซื้อนั่นนี่ให้กิน แปปๆ พอเงินเขาหมด ก็มาหนักที่เราเหมือนเดิมค่ะ หลังๆมาเขาก็มีภาระค่างวดรถ ไม่ว่าจะไปหาเงินได้มาก็คิดถึงแต่ภาระตัวเอง ลากเราไปค้าขายด้วย แต่เราไปเพราะรักนะคะ ไม่ได้มีค่าตอบให้ พอได้เงินมาก็เก็บไว้ใช้จ่ายค่างวด (อันนี้เราแอบน้อยใจจริงๆค่ะ ไปหาเงินด้วยกันทุกที่ แต่ก็นึกภาระของตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว ช่วยเขาหาจนเขาไปปิดหนี้รถยนต์ได้คืนค่ะ)เวลาจะหาเงินก็คือต้องถึงเวลาที่ต้องใช้จ่ายภาระตัวเอง อยู่ด้วยกันกินนอนด้วยกัน แต่ไม่เคยนึกถึงเรื่องส่วนรวมที่เคยตกลงกันก่อนหน้านี่เลยค่ะ ก่อนที่เขาจะมาอยู่ด้วยเราก็ตกลงกันว่าค่าห้องหารสองนะ เพราะเราก็ยังเรียนด้วย แต่พอเอาเข้าจริงๆ เป็นเราคนเดียวทั้งหมด เป็นอย่างงี้มา เข้าปีที่3แล้วค่ะ จนเราเริ่มท้อ เริ่มไม่ไหว เวลาบ่นเขาก็จะเงียบ แต่ไม่มีทีท่าว่าจะช่วยกันหาเสริมเลย ตอนนี้เขาก็ทำงานประจำค่ะ เราก็พึ่งมาทำพาททาม แต่เงินเดือนที่จะออกหักค่างวดรถเขาที่ค้างไว้ก็ไม่เหลือค่ะ ส่วนงานพาททามเรา เราทำเพราะจะได้มีเงินสำรองไว้ค่ะ ลำพังพ่อแม่ส่งให้ก็ไม่พอกินกันค่ะอยู่กันสองคน ตอนนี้คือเครียดมาก ให้โอกาส เพราะคิดว่า สักวันพี่เขาคงตั้งตัวได้ พี่เขาเองก็พึ่งได้งานประจำ เลยคิดว่าสักวันมันก็คงจะลงตัว แต่ใจเราไม่รู้ว่ามันจะไหวไหม รักเขานะคะ อีกใจก็อยากเลิก แต่อีกใจก็สงสารเขาคะ ควรทำยังไงดีคะ😭