เมสันมองชายแปลกหน้าอย่างหัวร้อน 
ชายแปลกหน้าพยายามสื่อสารกับเขา "ฉันมาดีนะ อย่าเพิ่งอัดฉัน"
"มาดี? พูดงี้ได้ไงวะ มาตรงระเบียง ไม่เข้าทางประตู"
"คือฉัน ฉันอยากลองฟังเพื่อเก็บข้อมูลบางอย่างก่อน"
เมสันเริ่มทนไม่ไหว "รีบบอกธุระของนายมาดีกว่า
ก่อนที่จะถูกฉันอัด ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนว่านายเป็นใคร
มาจากไหน"

ชายหนุ่มแปลกหน้าแนะนำตัว "ฉันเป็นสายลับมาจาก
สิริคิมาจาโร ภารกิจหลักคือให้มากล่อมพวกนายโดยตรง"
"กล่อม?" วิลเลียมสงสัย
"ใช่ กล่อมให้เข้ามาเป็นทหารของเครือข่ายคงเครา"
"ทำไมต้องเป็นพวกเราล่ะ" เมสันถามขึ้น

"พวกนายแมนมาก ๆ เป็นลูกผู้ชายเต็มตัว ตัดสินใจเร็ว
บรรลุเป้าหมายในการทำงาน และคาดว่าพวกนาย
น่าจะไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว"
"ทำไมถึงคิดอย่างนั้น" เมสันเริ่มขมวดคิ้ว
"นายจะทนไหวเหรอที่โสฬสจะมีผู้ปกครองเป็นผู้หญิง
สมเด็จพระราชินีวิมลลักษณาจะมาบริหารประเทศร่วมกับนายกฯ
แบบที่โชกุนโพทำ แต่เราก็รู้ว่ามันเป็นยุคผู้หญิงครองเมืองอยู่ดี
พวกแมน ๆ อย่างนายจะทนไหวเหรอกับการต้องตกอยู่
ภายใต้เบี้ยล่างของผู้หญิง ไปอยู่สิริคิมาจาโรกับพวกเราเถอะ"

วิลเลียมอยากถามอะไรบางอย่าง
"แล้วนายจะไปหวานล้อมเฟอดินานกับกาเร็ตไหม"
"ไม่"
"ทำไมวะ" เมสันถามขึ้น
"เราสงสัยว่าเขาสองคนมีความลึกซึ้งต่อกัน ทางเราไม่ชอบ
ทางเรารังเกียจ มันไม่สมเป็นลูกผู้ชาย"

"นายไปจากที่นี่ดีกว่าก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน" 
เมสันรีบไล่เขาไป ชายหนุ่มแปลกหน้าก็รีบจากไปเพราะรู้ว่า
อยู่ต่อไปคงไม่รอด เมสันหันมามองวิลเลียม
"แต่ฉันทนได้นะถ้าสมเด็จพระราชินีวิมลลักษณาจะมาปกครองจริง ๆ
เหตุผลง่ายมากคือโสฬสของเราปกครองแบบประชาธิปไตยมาร้อย
กว่าปีแล้ว มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีแต่จะเลวลง
และตลอดร้อยปีที่ผ่านมา มันก็อยู่ในมือผู้นำที่เป็นผู้ชายมาโดยตลอด
แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย"

วิลเลียมมองหน้าเมสันแล้วยิ้ม
"นึกไม่ถึงว่าแมน ๆ อย่างนายจะคิดแบบนี้"
เมสันหันมามองหน้าวิลเลียม
"นายพูดเหมือนว่านายไม่แมนนะ"
วิลเลียมไม่ค่อยพอใจในคำพูดนั้นเลยหนีไปอีกทาง
เมสันเดินไปง้อ "งอนไรวะ แค่พูดเล่นนิดหน่อยเอง"
"ฉันไม่ได้งอนนะ"
"ไม่ได้งอนแล้วทำไมหน้าเหมือนตูดล่ะ"
"โอเค ขอปลีกวิเวกสักพักก็แล้วกัน"
"อ้าว เฮ้ย ไอ้บ้า"
........................................................................
แอนโทนี่กลับมาเพ่งเล็งที่เฮนรี่กับมารุตก่อน

"เป็นยังไงบ้าง"
เฮนรี่เป็นคนที่พูด "ก็โอเคนะ มารุตดูเป็นคนที่พิเศษ
พิเศษกว่านายนะแอนโทนี่"
แอนโทนี่หัวเราะ เฮนรี่กล่าวต่อว่า "เขามีเสน่ห์มาก
น่าค้นหา แต่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นไงต่อไป"

"ก็ต้องค้นหากันต่อไป" แอนโทนี่ให้กำลังใจ
เขาเองก็หันไปหามารุต "นายมีอะไรจะพูดไหม"
"พูดตรง ๆ นะ ที่ผมกลับมาก็เพราะรู้ว่ามาคิวลัสมา
ผมไม่เคยพบเฮนรี่มาก่อน ก่อนจะมา คิดว่าจะมาคุยกับ
มาคิวลัส แต่พอเจอกันก็พูดไม่ออก จนมาเจอเฮนรี่ในวันนี้
เฮนรี่คุยเก่งมาก เขาบอกผมว่าปกติเขาจะหยิ่ง ๆ เงียบ ๆ
แต่ตอนคุยกับผม เขาคุยเก่งมาก จนผมต้องเงียบ
ผมว่าเขาโอเคนะ โอเคมาก ๆ เลย"

"นายก็โอเคนะ" แอนโทนี่ให้กำลังใจ
....................................................................
คุณหนูวิเวียน ธิดาของประธานาธิบดีคงเครา
ได้ขอเข้าพบราชาป่านูเปีย

"หนูมีเรื่องจะถามค่ะ"
ราชาป่านูเปียทรงหันไปหาวิเวียน

"มีอะไรรึ"
"ทำไมไม่ให้หนูถ่ายทอดสดออกไปว่าหนูหนีมาที่นี่เอง
ไม่ได้มีใครลักพาตัวมา"
"หนูคิดว่าถ้าทำแบบนั้น พ่อหนูจะล้มเลิกความคิดที่จะมาโจมตี
ดินแดนแถบนี้เหรอ"
"เออ อาจจะไม่ค่ะ เพียงแต่หนูอยากทำอะไรบางอย่างเพื่อ
ช่วยเหลือพวกท่านได้"

ทันใดนั้นนาฟก้า มนุษย์ต่างดาวที่ติดต่อกับราชาป่านูเปียมาตลอด
ขอเข้าพบด่วน
"มีอะไรเหรอท่าน" ราชาป่านูเปียทรงถามออกไป
"เกิดเรื่องแล้วครับ ยานจากดาวเลอาที่อยู่ห่างจากโลกมาก ๆ 
ดันค้นพบประตูมิติที่ผู้มีอภิญญาได้สร้างไว้
ตอนนี้พวกเขากำลังนำยานผ่านประตูมิติมาที่โลกครับ"
"ยานพวกเขาจะมาโผล่ที่ไหนล่ะ"
"ถ้าทางเราคาดการไม่ผิด ยานจากดาวเลอาจะมาโผล่ที่
พระราชวังวริศราครับ"
"ว่าไงนะ แถวนั้นมีประตูมิติด้วยเหรอท่าน"
"สร้างมาตั้งแต่ราชินีโซเฟียได้รับอภิญญาครับ"
"อืม มนุษย์ต่างดาวจากดาวเลอา รูปร่างหน้าตาเหมือนกับมนุษย์ไหม"
"เหมือนครับ เพียงแต่สิ่งที่ตามมาไม่ใช่"
"ท่านกำลังหมายความว่า?"
"มียานอีกลำที่ตามยานของดาวเลอามา
พวกนั้นไม่เหมือนกับเราครับ หน้าตาพวกเขาคล้ายสัตว์ประหลาด
เรียกว่าพวกลูซอนครับ"
"ไม่ได้การแล้ว เดี๋ยวทางเราจะต้องแจ้งผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายให้ทราบด่วนเลย"
"ถ้าจะส่งกระแสจิตให้ผู้มีอภิญญาทั้งหมดทราบ
คน ๆ นั้นจะต้องมีอภิญญาแก่กล้ามากเลยนะครับ"
คุณหนูวิเวียนเอ่ยขึ้น "หนูรู้จักอยู่หนึ่งคนค่ะ"
"ใครเหรอ" ราชาป่านูเปียถามด้วยความสงสัย
"ทาสอาเธอร์ค่ะ"