กระทู้นี้ไม่ได้มีสาระอะไรนัก ผมแค่อยากเล่าเรื่อง

เมื่อสองคืนก่อน ก่อนนอนผมนั่งสมาธิแต่จิตยังไม่สงบ คิดว่าถ้าทำต่อไป
ก็คงไม่ได้อะไรเลยนอน นอนไปได้สักระยะหนึ่งแต่ยังไม่หลับสนิท
ก็เกิดรับรู้ลมหายใจเข้าออกเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนแรกๆก็ยังเฉยๆ
ปล่อยไป แต่นานเข้าเริ่มรู้สึกอึดอัดเพราะหายใจเบาน้อยมาก เลยลุกขึ้น
มานั่ง ก่อนหน้านี้ผมเคยนั่งสมาธิหายใจเบาๆแต่ก็ไม่เคยรู้สึกอึดอัดแบบนี้
นั่งสมาธิก่อนนอนก็เคยทำหลายครั้งแล้ว ไม่เคยมีปัญหาอะไร

นั่งทำสมาธิไปได้ระยะหนึ่งรู้สึกจิตสงบดีกว่าครั้งแรก จนเริ่มเห็นเป็น
สีขาวจางๆ คิดว่าคงเป็นนิมิตอย่างที่เขาบอก จากนั้นมันก็หมุนวนเร็วขึ้น
เรื่อยๆ แล้วก็มีความรู้สึกแบบขนลุกหรือวูบวาบประมาณนั้น แต่บางเวลา
ที่ไม่ได้ทำสมาธิผมก็เป็นอยู่แล้ว เลยไม่แน่ใจว่าคืออาการอะไรในสมาธิ
หรือไม่ ยังเฉยๆไม่ได้รู้สึกสุข อยู่แบบนั้นได้ไม่นานก็กลับออกมาเป็นแบบ
ปกติไม่มีอะไร ยังมีขาวๆจางๆอยู่บ้างนิดหน่อย ผมพยายามทำต่อแต่ก็
ดูเหมือนว่าจะได้แค่นี้ เลยคิดว่านอนดีกว่า

นอนแล้วก็ยังรับรู้ลมหายใจเข้าออกลมน้อยมากรู้สึกอากาศไม่พอหายใจ
จนนอนกระสับกระส่ายถีบขา ขณะนั้นก็คิดในใจว่า 'พอได้แล้ว ไม่ไหวแล้ว
ปล่อยกูไปเถอะ ทำกรรมอะไรไว้หนอถึงได้เป็นเช่นนี้'
นอนต่อไม่ได้ผมก็เลยลุกขึ้นมานั่งสมาธิแต่ก็ไม่ได้อะไรเพิ่มเติม บางที
เผลอคิดเรื่องอื่นไปบ้างแต่มันก็กลับมารับรู้ลมหายใจเองอีก แล้วก็หาวแต่
ไม่ได้ง่วงผมคิดว่าน่าจะอากาศไม่พอ ไม่รู้จะทำอย่างไรดีถึงจะหลุดจาก
อาการนี้ไปได้

ถัดมาผมก็คิดได้ว่า 'ไหนๆก็ลุกขึ้นมาแล้วไปฉี่ดีกว่า' หลังจากไปเข้าห้องน้ำ
ปัสสาวะแล้วกลับมานอนก็นอนหลับได้ปกติ ซะงั้น 
ไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกันหรือเปล่านะครับ งงๆ