หนูออกมาจากโรงเรียนกลางเทมอแต่ไม่ได้แจ้งครูล้วงหน้า (ไม่ใช่ความผิดของพ่อนะคะ) หนูจงใจออกมาจริงๆ ไม่ใช่เพราะขี้เกียจ แต่เพราะถูกเพื่อนร่วมชั้นบลูลี่ เรื่องรูปลักษณ์ หรือ ออกแนวรังเกียดอะคะ ก็พยายามย้าย ออกมาหาที่ใหม่ๆแต่ก็เหมือนเดิม เคยหยุดเรียนไปพักใหญ่แต่พอกลับไปเรียนต่อก็แย่หนักกว่าเดิม ไม่มีใครบลูลี่แล้วแต่โดนทำร้ายร่างกาย จนตอนนั้นไม่กล้ากลับไปเรียนอีกเลย ถ้าถามว่าพ่อรู้มั้ยก็รู้ค่ะ แต่เขาก็ช่วยเต็มที่แล้ว แต่สภาพจิตใจหนูไม่ไหวจริงๆ จนหนูตัดสินใจไม่เรียนแล้วไม่เอาแล้ว ตอนป.5ครึ่ง ตอนแทบอยาากจะฆ่าตัวตาย ซึมเศร้าขั้นรุนแรง แต่ยังคุมตัวเองได้พอรู้จักกับ โทรศัพท์ จิตใจก็ดีขึ้นแต่ พอเวลาผ่านไป เริ่มคิดถึงอนาคต จะเอายังไงต่อ ตอนนี้หนูก็ 13แล้วปีหน้าก็จะ14 พ่อก็ปาไป56แล้ว หนูกลัวว่าพ่อจะเลี้ยงหนูไม่ไหว(หนูไม่มีแม่) จะเรียน ก.ส.น ก็ต้อง15+ขึ้นไป ถึงตอนนั้นพ่อจะไหวมั้ยก็ไม่รู้ ตัวหนูก็ทำงานอะไรไม่ได้เลย เครียดจนไมเกรนขึ้น คิดจะฝืนไปเรียน แต่พวกของใช้เสื้อผ้า ก็ไม่มีแล้ว จะซื้อใหม่ก็ไม่มีตัง หนูเคยคิดจะขายตัว.. แต่ภาพในอดีตที่เคยโดนข่มขื่น ก็เริ่มพุดขึ้นมา (พ่อไม่รู้ ถึงปัจจุบัน) จิตใจเริ่มกลับมาทรุส หนูก็พยายามที่จะไม่คิดสั้น ตอนนี้หนูสู้มาสุดๆแล้ว หนูถึงทางตันแล้ว จะออกมาขายของก็ไมกล้า เพราะไฝ ปมในอดีต ทุกอย่างที่ผ่านมา ถึงตอนนี้หนู อยากได้ความช่วยเหลือจริงๆ หนูไม่อยากให้พ่อมาเลี้ยงหนูอยู่จนแก่ ใครก็ได้ เอาหนูออกมาจากนรกนี่ที หนูอยากตาย