เราเพิ่งเสียคุณพ่อไปจากการจมน้ำซึ่งพ่อเราน่าจะวูบไปด้วยพ่อเราเป็นโรคหัวใจแล้วมีความต่ำและพ่อเราก็พึ่งออกมาจากโรงบาลได้1เดือนแล้วก็มาจมน้ำเพราะไปหาปลาเมื่อวันที่6ก.ยที่ผ่านมามันเป็นการสูญเสียที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเราเร็วขนาดนี้ถึงตอนนี้ผ่านมาจะ3สัปดาห์แล้ว เรารู้สึกเราหมดแพสชั่นในตัวเอง เรารู้สึกว่างเปล่า หวิวๆในใจ จะนอนทีหลับตาลงก็คิดเห็นแต่พ่อนึกสงสารที่แกต้องเสียชีวิตไปแบบนั้นทั้งที่เราช่วยอะไรแกไม่ได้ เรานอนร้องไห้ทุกคืนไม่คิดว่าพ่อเราได้จากเราไปแล้วจริงๆ เรารู้สึกขาดหายอะไรสักอย่างไปจากชีวิต บ้านเงียบไปหมด มองไปทางไหนไม่เจอพ่อตัวเองแล้วทั้งๆที่เคยเจอกันอยู่ทุกวัน เรารู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ไม่สามารถโฟกัสหรือมีสมาธิกับหนังสือที่ตัวเองจะอ่านเพื่อจะไปสอบได้ เราอยากจะเทการสอบครั้งนี้ไปเลย มันเหนื่อยกับความคิดตัวเองแล้ว จะรับมือกับความเศร้านี้ได้ัยังไง