สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พันทิป เราชอบอ่านกะทู้พันทิปมาก แต่เพิ่งมีโอกาสตั้งกะทู้เองครั้งแรกค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนเก่าคบกันมา 15 ปี ตั้งแต่เราเรียน ปวช.1 แต่แฟนเก่าไม่ได้เรียนหนังสือค่ะ รู้จักกันจากพี่ของเพื่อน ตอนนั้นยังวัยรุ่นไม่ได้คิดอะไรเยอะ พอเป็นแฟนกัน แฟนเก่าเป็นคนนิสัยดีคนนึงเลยค่ะ ข้อเสียของเค้าแค่เรื่องเดียวคือไม่เอาไหน ไม่เรียนหนังสือ ติดเพื่อน ติดเกม คบกันไปซักพักนึง เราไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดค่ะ ตอนนั้นเค้าก็ไปอยู่ด้วยแล้วก็ไปหางานทำ อยู่ได้ประมาณ 1 ปี เค้าก็กลับไปช่วยงานที่บ้าน ในระหว่างนั้นเราก็เรียนแล้วก็กลับบ้านทุกๆ เดือน ต่างคนก็ต่างไม่มีได้มีใครค่ะ หลังจากที่เค้ากลับไปช่วยงานที่บ้านไม่กี่เดือน ก็มีคนรู้จักชักชวนไปเป็นนักดนตรีร้านอาหารค่ะ ตอนนั้นเราก็ยินดีที่เค้าได้ทำงานในสิ่งที่เค้าชอบ เป็นแฟนกันเรื่อยๆ จนเราเรียนจบ ก็กลับมาอยู่บ้านทำงานที่บ้านเกิด ในระหว่างที่เรากลับมาทำงานเค้าก็ยังเป็นคนนิสัยดีเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ดูเหมือนทุกอย่างจะดีแล้ว เพราะเค้าตั้งใจทำงานที่เค้ารักมากๆ แต่ปัญหามันอยู่ที่งานนี่แหละค่ะ ด้วยความเป็นนักดนตรีงานของเค้าไม่มีอะไรแน่นอน พอร้านนี้ปิดก็ต้องหาร้านใหม่ไปเรื่อยๆ แต่เราก็โอเคค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเราดูแลตัวเองได้ในเรื่องเงิน เราไม่ได้เดือดร้อน เลยไม่ซีเรียส แต่ยิ่งเค้าทำงานนานขึ้นเรื่องกินเหล้าเค้าก็หนักขึ้นทุกวัน เราได้แต่หวังว่าอายุมากขึ้นกว่านี้เค้าก็คงจะคิดได้ เราคิดแบบนี้มาตลอดค่ะ แล้วไม่เคยคิดว่าจะเลิกกัน และด้วยความที่ไม่คิดว่าจะเลิก เลยตัดสินใจแต่งงานค่ะ ก่อนหน้านี้เราได้ซื้อบ้าน ซื้อรถอยู่ด้วยกันก่อนแล้ว แต่งงายได้ประมาณ 1 ปีก็มีลูก ช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดพอดี ช่วงนั้นทุกอย่างดีมากค่ะเพราะเค้าไปช่วยงานที่บ้าน ไม่ต้องทำงานกลางคืน ไม่ต้องกินเหล้า เลยคุยกันว่าหางานอื่นทำกลางวันมั้ยจะได้ตัดปัญหานี้ออกไป เพราะส่วนใหญ่จะทะเลาะกันเรื่องนี้ค่ะ แต่เค้าก็ไม่ยอม บอกว่างานนี้เป็นงานที่เค้ารัก พอบอกว่างั้นก็ทำไปแต่เรื่องเหล้าให้ลดลง เค้าก็รับปากแค่ว่าจะพยายามแต่ก็พูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เราพยายามคิดแค่ว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แต่แล้วในช่วงที่ทุกอย่างกำลังดี เวลาเราไปทำงานเค้าจะเป็นคนพาลูกไปให้แม่เราเลี้ยง แล้วเค้าก็จะเข้าไปช่วยงานที่บ้าน เรามารู้ทีหลังว่าเค้าเข้าไปช่วยงานที่บ้านแค่แปปเดียว แล้วก็ออกไปบ้านเพื่อน ไปหาเพื่อน ตอนนั้นเราเลยกลับมาทบทวนทุกอย่าง เมื่อก่อนเค้าติดเพื่อนได้ กินเหล้าได้ ทำทุกอย่างได้เพราะยังไม่มีลูก แต่ ณ วันนี้มีลูก มีครอบครัว อายุก็ 30+ ถ้าตอนนี้เค้ายังเหมือนเดิม แล้วสิ่งที่เราคิดมาตลอดว่าอนาคตทุกอย่างจะดีขึ้น แล้วอนาคตที่เราคิดนั้นมันจะมาถึงเมื่อไหร่ เราสงสารลูก เลยตัดสินใจที่จะเลิก แต่ก็ยังทำหน้าที่พ่อแม่ของลูกอย่างดีที่สุด ตอนนี้เราพาลูกมาอยู่กับแม่แล้วค่ะ ทุกอย่างในชีวิตของเราตอนนี้ค่อนข้างไปได้ดี แต่ทุกครั้งที่ชีวิตเราดี ทุกครั้งที่เรานึกถึงความก้าวหน้าในอนาคตของตัวเอง มันก็จะมีความคิดนึงค่ะที่คิดถึงอนาคตของแฟนเก่า ว่าต่อไปเค้าจะอยู่ยังไง เค้าจะทำอะไรต่อ เพราะตอนนี้เค้ายังใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกอย่าง บางครั้งเราถึงกับอยากกลับไปอยู่กับเค้าเพราะสงสาร เพราะกลัวอนาคตเค้าจะไม่มีใคร กลัวเค้าลำบาก เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงเลยค่ะ ทั้งที่ชีวิตเรากัยลูกตอนนี้ก็ดีแล้ว แต่ในขณะที่ชีวิตเรากับลูกกำลังก้าวไปข้างหน้า ยังมีอีกคนนึงที่มากับเราแต่เค้ายังยืนอยู่ที่เดิม เราไม่รู้ว่าเราผิดมั้ยที่เราตัดสินใจเลือกออกมาแบบนี้ เหมือนเราทิ้งเค้าไว้คนเดียว แต่เค้าก็ไม่เคยโทษเราหรืออะไรนะคะ เค้าไม่ได้คิดอะไรแบบนี้ มีแต่เราที่คิดอยู่คนเดียว
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เลิกกันไปแล้ว แต่ยังเป็นห่วงอนาคตแฟนเก่า
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนเก่าคบกันมา 15 ปี ตั้งแต่เราเรียน ปวช.1 แต่แฟนเก่าไม่ได้เรียนหนังสือค่ะ รู้จักกันจากพี่ของเพื่อน ตอนนั้นยังวัยรุ่นไม่ได้คิดอะไรเยอะ พอเป็นแฟนกัน แฟนเก่าเป็นคนนิสัยดีคนนึงเลยค่ะ ข้อเสียของเค้าแค่เรื่องเดียวคือไม่เอาไหน ไม่เรียนหนังสือ ติดเพื่อน ติดเกม คบกันไปซักพักนึง เราไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดค่ะ ตอนนั้นเค้าก็ไปอยู่ด้วยแล้วก็ไปหางานทำ อยู่ได้ประมาณ 1 ปี เค้าก็กลับไปช่วยงานที่บ้าน ในระหว่างนั้นเราก็เรียนแล้วก็กลับบ้านทุกๆ เดือน ต่างคนก็ต่างไม่มีได้มีใครค่ะ หลังจากที่เค้ากลับไปช่วยงานที่บ้านไม่กี่เดือน ก็มีคนรู้จักชักชวนไปเป็นนักดนตรีร้านอาหารค่ะ ตอนนั้นเราก็ยินดีที่เค้าได้ทำงานในสิ่งที่เค้าชอบ เป็นแฟนกันเรื่อยๆ จนเราเรียนจบ ก็กลับมาอยู่บ้านทำงานที่บ้านเกิด ในระหว่างที่เรากลับมาทำงานเค้าก็ยังเป็นคนนิสัยดีเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ดูเหมือนทุกอย่างจะดีแล้ว เพราะเค้าตั้งใจทำงานที่เค้ารักมากๆ แต่ปัญหามันอยู่ที่งานนี่แหละค่ะ ด้วยความเป็นนักดนตรีงานของเค้าไม่มีอะไรแน่นอน พอร้านนี้ปิดก็ต้องหาร้านใหม่ไปเรื่อยๆ แต่เราก็โอเคค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเราดูแลตัวเองได้ในเรื่องเงิน เราไม่ได้เดือดร้อน เลยไม่ซีเรียส แต่ยิ่งเค้าทำงานนานขึ้นเรื่องกินเหล้าเค้าก็หนักขึ้นทุกวัน เราได้แต่หวังว่าอายุมากขึ้นกว่านี้เค้าก็คงจะคิดได้ เราคิดแบบนี้มาตลอดค่ะ แล้วไม่เคยคิดว่าจะเลิกกัน และด้วยความที่ไม่คิดว่าจะเลิก เลยตัดสินใจแต่งงานค่ะ ก่อนหน้านี้เราได้ซื้อบ้าน ซื้อรถอยู่ด้วยกันก่อนแล้ว แต่งงายได้ประมาณ 1 ปีก็มีลูก ช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดพอดี ช่วงนั้นทุกอย่างดีมากค่ะเพราะเค้าไปช่วยงานที่บ้าน ไม่ต้องทำงานกลางคืน ไม่ต้องกินเหล้า เลยคุยกันว่าหางานอื่นทำกลางวันมั้ยจะได้ตัดปัญหานี้ออกไป เพราะส่วนใหญ่จะทะเลาะกันเรื่องนี้ค่ะ แต่เค้าก็ไม่ยอม บอกว่างานนี้เป็นงานที่เค้ารัก พอบอกว่างั้นก็ทำไปแต่เรื่องเหล้าให้ลดลง เค้าก็รับปากแค่ว่าจะพยายามแต่ก็พูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เราพยายามคิดแค่ว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แต่แล้วในช่วงที่ทุกอย่างกำลังดี เวลาเราไปทำงานเค้าจะเป็นคนพาลูกไปให้แม่เราเลี้ยง แล้วเค้าก็จะเข้าไปช่วยงานที่บ้าน เรามารู้ทีหลังว่าเค้าเข้าไปช่วยงานที่บ้านแค่แปปเดียว แล้วก็ออกไปบ้านเพื่อน ไปหาเพื่อน ตอนนั้นเราเลยกลับมาทบทวนทุกอย่าง เมื่อก่อนเค้าติดเพื่อนได้ กินเหล้าได้ ทำทุกอย่างได้เพราะยังไม่มีลูก แต่ ณ วันนี้มีลูก มีครอบครัว อายุก็ 30+ ถ้าตอนนี้เค้ายังเหมือนเดิม แล้วสิ่งที่เราคิดมาตลอดว่าอนาคตทุกอย่างจะดีขึ้น แล้วอนาคตที่เราคิดนั้นมันจะมาถึงเมื่อไหร่ เราสงสารลูก เลยตัดสินใจที่จะเลิก แต่ก็ยังทำหน้าที่พ่อแม่ของลูกอย่างดีที่สุด ตอนนี้เราพาลูกมาอยู่กับแม่แล้วค่ะ ทุกอย่างในชีวิตของเราตอนนี้ค่อนข้างไปได้ดี แต่ทุกครั้งที่ชีวิตเราดี ทุกครั้งที่เรานึกถึงความก้าวหน้าในอนาคตของตัวเอง มันก็จะมีความคิดนึงค่ะที่คิดถึงอนาคตของแฟนเก่า ว่าต่อไปเค้าจะอยู่ยังไง เค้าจะทำอะไรต่อ เพราะตอนนี้เค้ายังใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกอย่าง บางครั้งเราถึงกับอยากกลับไปอยู่กับเค้าเพราะสงสาร เพราะกลัวอนาคตเค้าจะไม่มีใคร กลัวเค้าลำบาก เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงเลยค่ะ ทั้งที่ชีวิตเรากัยลูกตอนนี้ก็ดีแล้ว แต่ในขณะที่ชีวิตเรากับลูกกำลังก้าวไปข้างหน้า ยังมีอีกคนนึงที่มากับเราแต่เค้ายังยืนอยู่ที่เดิม เราไม่รู้ว่าเราผิดมั้ยที่เราตัดสินใจเลือกออกมาแบบนี้ เหมือนเราทิ้งเค้าไว้คนเดียว แต่เค้าก็ไม่เคยโทษเราหรืออะไรนะคะ เค้าไม่ได้คิดอะไรแบบนี้ มีแต่เราที่คิดอยู่คนเดียว
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ