ผมคิดถึงคนๆนึงเรารู้จักกันสมัยเล่นไฮไฟว์ เราได้เจอกันครั้งแรกที่โรงเรียนดังแห่งหนึ่งย่านวัดไร่ขิงตอนนั้นเราเรียนปรับพื้นฐานที่ตึกสอนภาษาอังกฤษ มันตลกมากเราเหมือนแย่งกันตอบคำถามจากอาจารย์ตอบกันอยู่2คนตอนนั้นยังไม่รู้จักกันผมก็แบบว่าใครน้ามาตอบแข่งกับเราแบบว่าระหว่างตอบมีหันมามองหน้ากันแบบ เหอะๆมาดิ😏  พอเรียนปรับพื้นฐานเสร็จเราก็ได้แยกย้ายกันกลับบ้านก่อนแยกทางงผมได้เรียกเขาไปว่า’’กระเป๋าขาว’’ เพราะเขาถือย่ามสีขาวแต่ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลย ออกแนวแบบไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไหร่🤣 เวลาผ่านไปถึงช่วงเปิดเทอมมัธยม4 ไปเรียนวันแรกๆเราก็ไม่ได้อะไรเขายังไม่ได้สนใจเราแต่พอจำได้อยู่ว่า อ้าวนังคนนี้ที่ตอบแข่งกับเราตอนปรับพื้นฐานนิหว่าสรุปมาเรียนห้องเดียวกันหรอนี่ จำไม่ได้ว่าเริ่มคุยกันยังไงแต่น่าจะเพราะผมไปตกเขาตอนไหนไม่รู้มีวันนึงผมแกล้งขอเบอร์เพื่อนทุกคนจนวนมาถึงเธิดาคนนี้แล้วแผนเราก็สำเร็จ แรกๆยังไม่กล้าโทร หลายวันมากกว่าจะกล้าโทรสุดท้ายก็ได้โทร😁เราคุยกันนานมากผมโทรจีบเขาชอบเขาแบบทำให้อยากไปโรงเรียน แต่ตอนแรกๆเขาก็เหมือนจะไม่ค่อยอะไรกับผมเท่าไหร่เพราะไม่มีอาการเลยเขาแบบเฉยชามากก็แบบว่าเป็นเพื่อนกันแอบชอบเพื่อนหรือรักข้างเดียว(สรุปได้เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน) เวลาผ่านมาอีกมีวันหนึ่ง ณ ศาลาหน้าโรงยิมเป็นช่วงที่ว่างผมก็นอนเล่นในศาลากับกลุ่มของเรามีจังหวะหนึ่งผมกำลังจะลุกไปเล่นกับเพื่อนๆในห้องแต่เธอคนนี่บอกเราว่าไรรู้ไหม เขาบอกเราว่า😊😳 ‘แกนอนอยู่นี่แหละไม่ต้องไปไหน’ ผมถาม ‘ทำไมอะ’ เธอตอบมาว่า ‘เราหวง’  🥳🤩🎶 ปริ่มมากกก ยังๆยังมีอีก1เหตุการณ์เวลาเกิดช่วงเช้าหลังเข้าแถวหน้าเสาธงเสร็จเรานั่งใกล้กันมากมีพี่ผู้หญิงม.5หรือ6 ไม่แน่ใจ เดินมาถามว่าผมกับเธอเป็นอะไรกันแล้วเธอก็ตอบกลับไปแบบไม่คิดอะไรว่า ‘เป็นแฟนกันค่ะ’ เราแบบจะเป็นลมเลยตอนนั้น สุดท้ายแล้วเราก็ได้ตกลงปรงใจคบหากันโดยเริ่มคบกันวันที่ 1 กันยายน 2553 ระหว่าง2553ถึง2555เกือบๆ2ปี เราเองที่เป็นฝ่ายงี่เง่า เธอคนนี้เป็นคนที่วิเศษมากๆเก่งทั้งเรื่องเรียนและความสามารถเป็นพี่ที่น้องๆและเพื่อนๆในโรงเรียน ต่างชื่นชอบ เธอประคองเรื่องการเรียนให้ผม เพื่อให้ผมจะได้ไม่นอกลู่นอกทาง แต่สุดท้ายแล้วผมก็ทำเธอเสียใจ ผมติดเพื่อนที่เรียนคนละห้อง ช่วงพักกลางวันปกติจะนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกันรวมกับเพื่อนๆในห้องแต่ช่วงหลังๆผมอยากไปนั้งกินกับเพื่อนต่างห้องแต่เธอไม่อยากให้ไปเลยเป็นรอยร้าวที่ทำให้ผมไม่พอใจ ผ่ามาหลายๆวันเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมคิดน้อยไปหน่อยหน้ามืดตามัวไม่รู้คิดอะไรไปแอบมีกิ๊กเป็นรุ่นน้องทั้งๆที่ไม่ได้ชอบรุ่นน้องคนนี้เท่าไหร่ เธอมารู้ว่าผมมีน้องคนนี้เธอกับผมจึงมาคุยกัน2คนต่อหน้าที่โรงเรียน ผมแบบไม่มีหัวใจหรือยังไงไม่รู้ ระหว่างคุยกันเขาร้องไห้ตาบวมมาก เขารักเรามาก คุยกันว่าตกลงจะเอายังไงเลิกหรือไม่เลิก สุดท้ายเราเลิกกันช่วงคบกันได้2ปี  เลิกกันได้สักพักหนึ่งผมรู้มาว่าเธอคนนี้กกำลังจะคบกับผู้คนหนึ่ง ผมก็ทำทุกทางเลิกคุยกับน้อง(ยังไม่ได้คบกัน) เพื่อจะกลับไปคืนดีกับเธอแต่ไม่ทันเธอได้ตกลงเป็นแฟนกับคนๆนั้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นผมก็ได้แต่ เพ้อ เพ้อ เพ้อ อกหักทั้งๆที่ผมเป็นเริ่มก่อเรื่องเอง ที่หนักมากคือคนใหม่ที่เธอคบเรียนห้องเดียวกัน เห็นภาพบาดตาทุกวัน แล้วเพื่อนในห้องผู้ชายก็แบบอยู่กลุ่มเดียวกับแฟนใหม่เธอ ผมที่มีเพื่อนอยู่ต่างห้องอยู่แล้ว ช่วงเช้า พัก เลิกเรียนก่อนรั้วประตูเปิด ผมจะไม่อยู่กับเพื่อนๆในห้องเรียนนี้เลยเพราะความงี่เง่าของผมเอง แทบไม่ได้คุยกับเพื่อนในห้องเลยมีคุยอยู่ไม่กี่คนมีสนิท1คน เพื่อนที่สนิทอยู่ห้องอื่น มีอยู่วันหนึ่งผมคิดถึงเธอมากทักแชทไปคุยบ้าง มีบางวันแอบไปหาบ้างที่บ้าน ผมไม่สามารถเข้าบ้านเขาได้แล้วก็ไปคุยกันอีกบ้านหนึ่งซึ่งเป็นบ้านของคนรู้จักเธอเรายืนคุยกันหน้าบ้านในฐานะเพื่อนแต่มันทำให้ผมอดใจไม่ไหวเพราะผมรักและคิดถึงเธอมาก ผมจึงพรุ่งเข้าไปจูบเธอ แล้วก็กลับบ้าน เรื่องนี้ก็ผ่านไปจนเราสองคนเรียนจบม.6 แยกย้ายกันไปหาความฝันที่ๆอยากเรียนผมโสดมาตลอดตั้งแต่ผมจูบเธอ เดี๋ยวมาต่อ