คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
คุณมีภาระหนักมากจริงๆ ต้องให้ลูกทำงานพาร์ทไทม์ช่วยอีกแรงแล้วล่ะครับ
สมาชิกหมายเลข 4940032 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7741671 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1531986 ถูกใจ, ช็อคโกแลตปั่นใส่วิปครีมเยอะๆ ถูกใจ, ครูอังกฤษขอเล่า ถูกใจ, ตัวกินเห็ด ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7378611 ถูกใจ, poltanapol ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7414070 ถูกใจ, Teavana ถูกใจรวมถึงอีก 43 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
ตอบจากห้องวางแผนการเงิน
อ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่าเหนื่อยแทน
ปกติผมไม่ตอบปัญหาแนวนี้
แต่ประโยคนึงทำให้ผมอยากตอบ
ผมอยากทำตามแนวทางที่แนะนำกันมากมาย เช่น เก็บก่อนใช้ แบ่งเงิน 50 30 20
นี่คือ คำแนะนำที่งี่เง่า และเหมาะกับคนงี่เง่า ใช้กัน
คำแนะนำ คือ หาเงิน ทำเงิน ไม่ใช่มานั่งเก็บเงิน
ปัญหาของคุณ คือ รายรับไม่พอรายจ่าย
วิธีแก้ คือ เพิ่มรายรับ หรือไม่ก็ลดรายจ่าย
คุณไม่สามารถ ทำงาน 2กะ ไปได้ตลอด อาการตอนนี้ คุณเองก็คงเริ่มไม่ไหวแล้ว
ผมลองคิดดูว่า ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะทำยังไง
ผมจะทำแบบนี้
ผมจะเปลี่ยนจากทำงานกลางคืน มาเป็นขายของกินง่ายๆ ขายง่ายๆแทน เช่น หมูปิ้ง ไก่ย่าง ลูกชิ้นทอด เพราะขายของช่วงค่ำ ถึงดีกๆ สามารถหาเงินได้เกิน 500 บ. มากกว่าทำงานกะกลางคืน. ของที่ขายไม่หมดก็เอามากินได้ ลดรายจ่ายไปได้
ผมจะไปที่กรมจัดหางาน เพราะที่นี้จะมีประกาศฝึกอาชีพ ฝึกทำขนม อาหาร บางทีมีประกาศหาคนงานไป ตปท. รายได้น่าจะมากกว่าที่คุณทำก็ได้
ให้ลูก 3 คน มาช่วยกันคิด ใครพอทำอะไรได้บ้าง งาน Part time พอทำได้มั้ย จะไปให้รอดยังไง
อ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่าเหนื่อยแทน
ปกติผมไม่ตอบปัญหาแนวนี้
แต่ประโยคนึงทำให้ผมอยากตอบ
ผมอยากทำตามแนวทางที่แนะนำกันมากมาย เช่น เก็บก่อนใช้ แบ่งเงิน 50 30 20
นี่คือ คำแนะนำที่งี่เง่า และเหมาะกับคนงี่เง่า ใช้กัน
คำแนะนำ คือ หาเงิน ทำเงิน ไม่ใช่มานั่งเก็บเงิน
ปัญหาของคุณ คือ รายรับไม่พอรายจ่าย
วิธีแก้ คือ เพิ่มรายรับ หรือไม่ก็ลดรายจ่าย
คุณไม่สามารถ ทำงาน 2กะ ไปได้ตลอด อาการตอนนี้ คุณเองก็คงเริ่มไม่ไหวแล้ว
ผมลองคิดดูว่า ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะทำยังไง
ผมจะทำแบบนี้
ผมจะเปลี่ยนจากทำงานกลางคืน มาเป็นขายของกินง่ายๆ ขายง่ายๆแทน เช่น หมูปิ้ง ไก่ย่าง ลูกชิ้นทอด เพราะขายของช่วงค่ำ ถึงดีกๆ สามารถหาเงินได้เกิน 500 บ. มากกว่าทำงานกะกลางคืน. ของที่ขายไม่หมดก็เอามากินได้ ลดรายจ่ายไปได้
ผมจะไปที่กรมจัดหางาน เพราะที่นี้จะมีประกาศฝึกอาชีพ ฝึกทำขนม อาหาร บางทีมีประกาศหาคนงานไป ตปท. รายได้น่าจะมากกว่าที่คุณทำก็ได้
ให้ลูก 3 คน มาช่วยกันคิด ใครพอทำอะไรได้บ้าง งาน Part time พอทำได้มั้ย จะไปให้รอดยังไง
สมาชิกหมายเลข 7592973 ถูกใจ, hippe ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7519107 ถูกใจ, มะชิมะชิ ถูกใจ, ครูอังกฤษขอเล่า ถูกใจ, แมวดำอ้วนจ้ำม่ำ ถูกใจ, นะเมติ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6008626 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 843417 ถูกใจ, Sterling ถูกใจรวมถึงอีก 56 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 2
เป็นโจทย์ที่ ท้าทายมาก
ถ้าเกิดย้าย ไปอยู่ ใกล้ๆ ที่เรียนน้องๆ
จะทำให้ค่าน้ำมันลดลงไหมครับ ( ให้คุณใช้คนเดียวแทน )
4000+5000+7000 ของเดิมอาจจะลดลงได้
อีกอย่าง สภาพร่างกายคุณจะไม่ไหวเอา เพราะต้องวิ่งรอก 2 งาน
แต่ด้วยค่าใข้จ่ายมันใกล้เงินเดือนมาก ถ้าทิ้งไปที่นึงคุณไม่น่าพอ
ค่าโทร1000 ของใครครับ ถ้าของคุณคนเดียวให้หาโปรใหม่
มอไซต์ใครขับครับ ถ้าคุณขับเพื่อไปทำงานสองที่
ในกรณีย้ายไปอยู่ใกล้ๆโรงเรียนน้องๆให้ขายไปซะ เพื่อเซฟ 2 พันต่อเดือน
แล้งใช้รถซะ คันเดียวไปส่งลูกและไปทำงาน ( ไปส่งไม่ไหว ให้น้องๆเกินทางไปเอง กรณีใกล้ ๆ )
ส่วนงานเสริม ถ้าไหวให้ทำเสาร์อาทิตย์ หาอะไรขาย ถ้าดีจะได้ลดงานกลางคืนลง ( ดึกๆเดินทางอันตราย )
เรื่องงาน มองหางานใหม่ ถ้าได้เงินเดือนสัก 4 หมื่นอาจตอบโจทย์ ( เหลืองานเดียวได้ในช่วงนั้น )
บางคนอาจจะนึก ทำไมไปตัดให้เหลืองานเดียว ไม่เสี่ยงเหรอ
แลกกับตอนนี้ เจ้าของกระทู้จะเสี่ยง หลับใน ซะก่อน
ไม่อยากตัดค่าเทควันโดทิ้ง อาจเป็นความฝันเดียวของเด็กๆที่มี
เป็นกำลังใจให้ คุณพ่อลูก 3 สู้ๆครับ
วิธีที่ผมนึกออกตอนนี้มีเท่านี้ รอท่านอื่นครับ
ปล. เพิ่มเติม อีกเรื่องที่สำคัญมาก
คุณต้อง สื่อสาร ให้ลูกๆรู้ สถานการณ์ของบ้านครับ
อย่าเก็บเค้าไว้ในโลกที่สวยงามครับ
บอกลูกว่าเกิดอะไรขึ้นกับบ้านคุณ
คุณกำลังทำอะไรอยู่
เข้าใจว่าพ่อเองก็ไม่อยากบอกลูกว่าลำบากขนาดไหน
แต่มันต้องบอกครับ เพื่อให้ลูกๆรับรู้ เพื่ออนาคตมีอะไรเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะการใข้ขีวิต
เค้าจะได้ไม่เกิดคำถาม
และ เพื่อให้เค้าไม่พยายามก่อปัญหาเพิ่มในขีวิต ( นึกออกมะ บางบ้านลูกๆนึกว่าพ่อเลี้ยงดูสบายก็พัฒนาเป็นนิสัยขี้เกียจหรือเป็นคุณชายไป )
ปล.2 ถ้าคุณย้อนกลับมาอ่าน ผมแค่อยากพูดคำนึงว่า
" ชีวิตคุณแม่มโคตรยาก แต่ สู้นะโว้ยยยยยย !!! "
ถ้าเกิดย้าย ไปอยู่ ใกล้ๆ ที่เรียนน้องๆ
จะทำให้ค่าน้ำมันลดลงไหมครับ ( ให้คุณใช้คนเดียวแทน )
4000+5000+7000 ของเดิมอาจจะลดลงได้
อีกอย่าง สภาพร่างกายคุณจะไม่ไหวเอา เพราะต้องวิ่งรอก 2 งาน
แต่ด้วยค่าใข้จ่ายมันใกล้เงินเดือนมาก ถ้าทิ้งไปที่นึงคุณไม่น่าพอ
ค่าโทร1000 ของใครครับ ถ้าของคุณคนเดียวให้หาโปรใหม่
มอไซต์ใครขับครับ ถ้าคุณขับเพื่อไปทำงานสองที่
ในกรณีย้ายไปอยู่ใกล้ๆโรงเรียนน้องๆให้ขายไปซะ เพื่อเซฟ 2 พันต่อเดือน
แล้งใช้รถซะ คันเดียวไปส่งลูกและไปทำงาน ( ไปส่งไม่ไหว ให้น้องๆเกินทางไปเอง กรณีใกล้ ๆ )
ส่วนงานเสริม ถ้าไหวให้ทำเสาร์อาทิตย์ หาอะไรขาย ถ้าดีจะได้ลดงานกลางคืนลง ( ดึกๆเดินทางอันตราย )
เรื่องงาน มองหางานใหม่ ถ้าได้เงินเดือนสัก 4 หมื่นอาจตอบโจทย์ ( เหลืองานเดียวได้ในช่วงนั้น )
บางคนอาจจะนึก ทำไมไปตัดให้เหลืองานเดียว ไม่เสี่ยงเหรอ
แลกกับตอนนี้ เจ้าของกระทู้จะเสี่ยง หลับใน ซะก่อน
ไม่อยากตัดค่าเทควันโดทิ้ง อาจเป็นความฝันเดียวของเด็กๆที่มี
เป็นกำลังใจให้ คุณพ่อลูก 3 สู้ๆครับ
วิธีที่ผมนึกออกตอนนี้มีเท่านี้ รอท่านอื่นครับ
ปล. เพิ่มเติม อีกเรื่องที่สำคัญมาก
คุณต้อง สื่อสาร ให้ลูกๆรู้ สถานการณ์ของบ้านครับ
อย่าเก็บเค้าไว้ในโลกที่สวยงามครับ
บอกลูกว่าเกิดอะไรขึ้นกับบ้านคุณ
คุณกำลังทำอะไรอยู่
เข้าใจว่าพ่อเองก็ไม่อยากบอกลูกว่าลำบากขนาดไหน
แต่มันต้องบอกครับ เพื่อให้ลูกๆรับรู้ เพื่ออนาคตมีอะไรเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะการใข้ขีวิต
เค้าจะได้ไม่เกิดคำถาม
และ เพื่อให้เค้าไม่พยายามก่อปัญหาเพิ่มในขีวิต ( นึกออกมะ บางบ้านลูกๆนึกว่าพ่อเลี้ยงดูสบายก็พัฒนาเป็นนิสัยขี้เกียจหรือเป็นคุณชายไป )
ปล.2 ถ้าคุณย้อนกลับมาอ่าน ผมแค่อยากพูดคำนึงว่า
" ชีวิตคุณแม่มโคตรยาก แต่ สู้นะโว้ยยยยยย !!! "
Matter of Time ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 6397792 ถูกใจ, hippe ถูกใจ, น้องหน้ากลม ถูกใจ, แมวดำอ้วนจ้ำม่ำ ถูกใจ, ลูกแม่ชื่อฮารุกะจัง ถูกใจ, เหมียวฝึกหัด ถูกใจ, ไจโกะหัวร้อน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 894761 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4305215 ถูกใจรวมถึงอีก 25 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 27
อ่านดูแล้วเข้าใจเลย ภาระหนักแต่อยากให้ลองฟังเรื่องของเราดู ถ้าอ่านตัวเต็ม อ่านในเพจเราแล้วกันนะ
ถ้าเล่าโดยสรุปก็คือมีช่วงนึงเราก็มีความจำเป็นจะต้องหาเงินให้ได้มากๆเพราะกำลังจะเคลียร์หนี้ก้อนสุดท้ายที่บ้าน
ตอนนั้นทำงานตำแหน่งถือว่าใหญ่พอสมควรก็คือผู้จัดการฝ่ายผลิต แต่ ด้วยการปรับเปลี่ยนระบบการทำงานของผู้บริหาร ทำให้ ปกติจะหยุดเสาร์อาทิตย์กลายเป็นวันเสาร์ทำงานหยุดวันอาทิตย์วันเดียว เฉพาะผู้จัดการต้องเข้าไปดูรายผลิต 8:30 น ถึง 5 โมงครึ่งทุกวัน ตอนนั้นก็ถือว่าเราเหนื่อยมากแล้ว แต่ก็ทน จนมือถึง ทางแยกของเรื่องก็คือ ทางบริษัทได้งานจำนวนมากจากโครงการมา ทางเราเสนอให้เพิ่มพนักงานและเครื่องจักรเพื่อให้รองรับกับจำนวนออเดอร์ที่มากขึ้น แต่ทาง ผู้บริหาร ไม่อยากลงทุนเพิ่ม จึงใช้วิธี บังคับ ให้ระดับหัวหน้าต่างๆ ต้องอยู่คุมงาน ของเราในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิตต้องเข้างาน 8:30 น และออกจากออฟฟิศ 5 ทุ่ม
ซึ่ง เราก็ปฏิบัติตาม ทำไปได้ประมาณ 4 เดือน เราต้องเข้าโรงพยาบาล ไม่สามารถเดินได้ ยืนๆอยู่ก็ล้ม แขนขาไม่มีแรง สุดท้ายสาเหตุก็คือทำงานหนักพักผ่อนน้อยความเครียดสะสม จนทำให้เกิดโรคชนิดหนึ่งขึ้น ซึ่งทำให้การทำงานของร่างกาย เปลี่ยนไป
หลังจากออกจากโรงพยาบาล 4 ครั้ง เราไม่สามารถเดินได้แบบคนปกติอยู่ร้อยกว่าวัน ตอนนั้นบอกเลยว่า ไม่อยากอยู่ ไม่อยากเป็นภาระคนอื่น และก็พยายามทบทวนว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ก็มาจากความต้องการหาเงินให้มากเพียงพอและยอมแลกเวลากับทุกอย่างรวมถึงสุขภาพตัวเองด้วย
จากนั้นเราจึงตัดสินใจลาออกแม้ทางบริษัทจะเชิญให้กลับไปทำงาน 3 ครั้งเราก็ปฏิเสธ ใช้เวลารักษาตัว ประมาณ 4 ปี จึงเริ่มกลับมาใช้ชีวิตแบบคนปกติได้
ที่อยากฝากไว้ก็คือ ขอให้คิดในมุมของเราด้วย เพราะ ร่างกายเราไม่มีสัญญาณเตือนที่ชัดเจน มันไม่มีเสียงเตือน มันไม่มีไฟเตือนว่าคุณกำลังเหนื่อยเกินไปคุณต้องการการพักผ่อน หรือตอนนี้คุณกำลังเครียดมากเกินไป
ขอให้คิดถึงมุมนี้ว่าถ้าคุณ เกิดโรคแบบเดียวกับเราแล้วไม่สามารถทำงานได้ไม่สามารถดูแลครอบครัวได้ไม่สามารถแม้กระทั่ง เดินไปเซเว่นเพื่อซื้อของกินในชีวิตประจำวันได้
ชีวิตที่เหลือจะทำยังไง และทำยังไงถึงจะไม่เป็น อย่างเรา ตรงนี้คงต้องพิจารณาเองค่ะ
ถ้าเล่าโดยสรุปก็คือมีช่วงนึงเราก็มีความจำเป็นจะต้องหาเงินให้ได้มากๆเพราะกำลังจะเคลียร์หนี้ก้อนสุดท้ายที่บ้าน
ตอนนั้นทำงานตำแหน่งถือว่าใหญ่พอสมควรก็คือผู้จัดการฝ่ายผลิต แต่ ด้วยการปรับเปลี่ยนระบบการทำงานของผู้บริหาร ทำให้ ปกติจะหยุดเสาร์อาทิตย์กลายเป็นวันเสาร์ทำงานหยุดวันอาทิตย์วันเดียว เฉพาะผู้จัดการต้องเข้าไปดูรายผลิต 8:30 น ถึง 5 โมงครึ่งทุกวัน ตอนนั้นก็ถือว่าเราเหนื่อยมากแล้ว แต่ก็ทน จนมือถึง ทางแยกของเรื่องก็คือ ทางบริษัทได้งานจำนวนมากจากโครงการมา ทางเราเสนอให้เพิ่มพนักงานและเครื่องจักรเพื่อให้รองรับกับจำนวนออเดอร์ที่มากขึ้น แต่ทาง ผู้บริหาร ไม่อยากลงทุนเพิ่ม จึงใช้วิธี บังคับ ให้ระดับหัวหน้าต่างๆ ต้องอยู่คุมงาน ของเราในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิตต้องเข้างาน 8:30 น และออกจากออฟฟิศ 5 ทุ่ม
ซึ่ง เราก็ปฏิบัติตาม ทำไปได้ประมาณ 4 เดือน เราต้องเข้าโรงพยาบาล ไม่สามารถเดินได้ ยืนๆอยู่ก็ล้ม แขนขาไม่มีแรง สุดท้ายสาเหตุก็คือทำงานหนักพักผ่อนน้อยความเครียดสะสม จนทำให้เกิดโรคชนิดหนึ่งขึ้น ซึ่งทำให้การทำงานของร่างกาย เปลี่ยนไป
หลังจากออกจากโรงพยาบาล 4 ครั้ง เราไม่สามารถเดินได้แบบคนปกติอยู่ร้อยกว่าวัน ตอนนั้นบอกเลยว่า ไม่อยากอยู่ ไม่อยากเป็นภาระคนอื่น และก็พยายามทบทวนว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ก็มาจากความต้องการหาเงินให้มากเพียงพอและยอมแลกเวลากับทุกอย่างรวมถึงสุขภาพตัวเองด้วย
จากนั้นเราจึงตัดสินใจลาออกแม้ทางบริษัทจะเชิญให้กลับไปทำงาน 3 ครั้งเราก็ปฏิเสธ ใช้เวลารักษาตัว ประมาณ 4 ปี จึงเริ่มกลับมาใช้ชีวิตแบบคนปกติได้
ที่อยากฝากไว้ก็คือ ขอให้คิดในมุมของเราด้วย เพราะ ร่างกายเราไม่มีสัญญาณเตือนที่ชัดเจน มันไม่มีเสียงเตือน มันไม่มีไฟเตือนว่าคุณกำลังเหนื่อยเกินไปคุณต้องการการพักผ่อน หรือตอนนี้คุณกำลังเครียดมากเกินไป
ขอให้คิดถึงมุมนี้ว่าถ้าคุณ เกิดโรคแบบเดียวกับเราแล้วไม่สามารถทำงานได้ไม่สามารถดูแลครอบครัวได้ไม่สามารถแม้กระทั่ง เดินไปเซเว่นเพื่อซื้อของกินในชีวิตประจำวันได้
ชีวิตที่เหลือจะทำยังไง และทำยังไงถึงจะไม่เป็น อย่างเรา ตรงนี้คงต้องพิจารณาเองค่ะ
สมาชิกหมายเลข 7592973 ถูกใจ, hippe ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7519107 ถูกใจ, pskr ถูกใจ, น้องหน้ากลม ถูกใจ, ตัวกินเห็ด ถูกใจ, noonette ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5755902 ถูกใจ, ไจโกะหัวร้อน ถูกใจ, Influencer ถูกใจรวมถึงอีก 18 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทำงาน 2 ที่ นอนวันละ 3ชั่วโมง อยากหาทางออกให้ชีวิตก่อนจะไม่ไหว......
รวมรายได้ = 25000+13000+2000 = 40000
รวมรายจ่าย = 6000+4000+7000+2000+5000+2000+5000+2400+4800+1000 = 39200 (โดยประมาณ)
ซึ่งบางเดือน มีค่ากิจกรรม ค่าชุด รด. ค่าจิปาถะ ต่างๆ ทำให้ ทุกวันนี้หมุนเงินแบบเดือนชนเดือนข้ามเดือน ยังติดขัดตลอด และตัวผมก็โดนผลกระทบช่วงโควิด ทำให้ถูกฟ้องกลายเป็นบุคคลล้มละลาย ไปเรียบร้อยแล้ว ทำให้ทำธุรกรรมอะไรไม่ได้ด้วย
ผมอยากทำตามแนวทางที่แนะนำกันมากมาย เช่น เก็บก่อนใช้ แบ่งเงิน 50 30 20 ฯลฯ แต่ไม่ว่าวิธีไหนก็ยังมองไม่เห็นทางเลยครับ เพื่อนๆ คนไหนพอมีไอเดียดีๆ หรือทางออกดีๆ แนะนำไหมครับ ไม่รู้ว่าวันไหนร่างกายจะร่วงไปก่อน เป็นห่วงลูกครับ