สวัสดีค่ะ อาจจะยาวนิดนึงนะคะ เราต้องการความคิดเห็นของทุกท่าน เพื่อไปพูดคุยกันกับสามี
คือเราไม่พอใจสามีเวลาเขาออกไปหาเพื่อนช่วงเย็น(กลางวันก็ไปแต่เราไม่ค่อยว่า เราแค่ไม่พอใจมากๆที่ไปตอนกลางคืน)
แต่เราทำเป็นไม่เก็บมาใส่ใจในตอนแรก เพราะตอนนั้นเราไม่ได้อยู่บ้านลำพัง จนหลังๆรู้สึกว่ามันหนักเกินไป เลยบ่นสามีไป
ทำให้เลาะกันและเขาก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องห้ามเขา หรือเราเองที่งี่เง่าเกินไป
ต้องบอกก่อนว่าตอนนี้เรามีลูกเล็ก 11 เดือน กลางวันจ้างเลี้ยง เลิกงานเราเลี้ยงเอง
ก่อนหน้านี้เคยมีแม่ตัวเอง หรือแม่สามีมาช่วย แต่ปัจจุบัน เราอยู่กันแค่ 3 คนพ่อแม่ลูก
และกำลังตั้งท้องได้ 3 เดือน เรามีอาการแพ้ท้อง เวียนหัว หน้ามืด อาเจียน ทานอาหารไม่ค่อยได้ ทุกวัน
เมื่อก่อนก็นานๆไปหาเพื่อนที ส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน ช่วยดูลูกบ้าง ไม่ช่วยบ้าง เราก็อุ่นใจอย่างน้อยเขายังอยู่บ้าน
เวลาไปหาเพื่อนคือไปเล่นเกม นั่งเล่น นั่งคุย ดูบอล สนุกสนานเฮฮา
พอเราท้อง กลับกลายเป็นเป็นเขาไปหาเพื่อนทุกวัน เราเลิกงานมาเลี้ยงลูก เขาจะขับรถออกไปหาเพื่อนเลย
ทีนี้เราก็บ่น เขาเลยปรับจากไปช่วงเวลา 1-3 ทุ่ม รอเราเลิกงานมา ให้ลูกและเรากินข้าว อาบน้ำ ให้เรียบร้อย
ส่งขึ้นห้องนอน และค่อยไปหาเพื่อน กว่าจะกลับมาก็ไม่ต่ำกว่าเที่ยงคืน ซึ่งแน่นอนเราก็ไม่พอใจอีก เพราะเราไม่ต้องการให้เขาออกไปในยามวิกาล
เราไม่อยากอยู่บ้านลำพัง กลัวตัวเองแพ้ท้อง จะหน้ามืดล้มไปตอนไหนก็ไม่รู้ ลูกก็ยังเล็กเราเป็นอะไรเขาช่วยเหลือเราไม่ได้แน่นอน
หรือท้องลุกนั่งลำบาก อยากไปอ้วกต้องหอบลูกอยู่ในห้องน้ำกับแม่ดูแม่อ้วกไป
ส่งเข้านอนคือเข้าห้องเฉยๆ มีมานั่งเล่นด้วยกันสักพักและเขาก็ไป เราก็เป็นคนกล่อมนอน กลางดึกลูกตื่นเราก็ตื่นมาดูแล
เราแต่อยากให้เขาดูแลลูกเป็น ช่วยดูแลตอนกลางคืน เพราะอีกหน่อยท้องโต เราคงนอนกับคนโตไม่ได้แล้ว
และเราต้องการพักผ่อนอย่างเต็มที่ ไม่ต้องมาตื่นกังวลว่าสามีจะกลับมาบ้านหรือยัง หรือว่าลูกจะตื่นกลางดึกแล้วเราต้องลุกมาดู
เราไม่ได้ขี้เกียจ ถ้าเข้าใจคนท้องจะรู้ว่าเขาจะมีอาการเพลียมากๆ และต้องการการพักผ่อน
เหตุผลที่เรากล่าวมาเราบอกสามีไปหมดแล้ว แต่ไม่ได้กลายตอนรับใดๆ นอกจากทำตัวเช่นเดิมเหมือนเรื่องที่ทำฉันทำปกตินิ ไม่ได้ผิดอะไร
เธอเอาแต่ใจเอง เธอคิดมากไป
ทุกคนว่าเรางี่เง่าเกินไปไหม ในเหตุผลที่เราไม่อยากให้สามีออกไปหาเพื่อน
และสุดท้ายคือเราแค่อยากมีเวลาครอบครัว ลูกหลับก็มีเวลาของสามีภรรยาได้พูดคุยกันบ้าง
เพราะเวลาทำงานเราแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลย แค่นั้นเอง
เ
สามีไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงไม่ชอบให้เขาออกไปหาเพื่อนตอนกลางคืน หรือเรางี่เง่าเกินไป?
คือเราไม่พอใจสามีเวลาเขาออกไปหาเพื่อนช่วงเย็น(กลางวันก็ไปแต่เราไม่ค่อยว่า เราแค่ไม่พอใจมากๆที่ไปตอนกลางคืน)
แต่เราทำเป็นไม่เก็บมาใส่ใจในตอนแรก เพราะตอนนั้นเราไม่ได้อยู่บ้านลำพัง จนหลังๆรู้สึกว่ามันหนักเกินไป เลยบ่นสามีไป
ทำให้เลาะกันและเขาก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องห้ามเขา หรือเราเองที่งี่เง่าเกินไป
ต้องบอกก่อนว่าตอนนี้เรามีลูกเล็ก 11 เดือน กลางวันจ้างเลี้ยง เลิกงานเราเลี้ยงเอง
ก่อนหน้านี้เคยมีแม่ตัวเอง หรือแม่สามีมาช่วย แต่ปัจจุบัน เราอยู่กันแค่ 3 คนพ่อแม่ลูก
และกำลังตั้งท้องได้ 3 เดือน เรามีอาการแพ้ท้อง เวียนหัว หน้ามืด อาเจียน ทานอาหารไม่ค่อยได้ ทุกวัน
เมื่อก่อนก็นานๆไปหาเพื่อนที ส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน ช่วยดูลูกบ้าง ไม่ช่วยบ้าง เราก็อุ่นใจอย่างน้อยเขายังอยู่บ้าน
เวลาไปหาเพื่อนคือไปเล่นเกม นั่งเล่น นั่งคุย ดูบอล สนุกสนานเฮฮา
พอเราท้อง กลับกลายเป็นเป็นเขาไปหาเพื่อนทุกวัน เราเลิกงานมาเลี้ยงลูก เขาจะขับรถออกไปหาเพื่อนเลย
ทีนี้เราก็บ่น เขาเลยปรับจากไปช่วงเวลา 1-3 ทุ่ม รอเราเลิกงานมา ให้ลูกและเรากินข้าว อาบน้ำ ให้เรียบร้อย
ส่งขึ้นห้องนอน และค่อยไปหาเพื่อน กว่าจะกลับมาก็ไม่ต่ำกว่าเที่ยงคืน ซึ่งแน่นอนเราก็ไม่พอใจอีก เพราะเราไม่ต้องการให้เขาออกไปในยามวิกาล
เราไม่อยากอยู่บ้านลำพัง กลัวตัวเองแพ้ท้อง จะหน้ามืดล้มไปตอนไหนก็ไม่รู้ ลูกก็ยังเล็กเราเป็นอะไรเขาช่วยเหลือเราไม่ได้แน่นอน
หรือท้องลุกนั่งลำบาก อยากไปอ้วกต้องหอบลูกอยู่ในห้องน้ำกับแม่ดูแม่อ้วกไป
ส่งเข้านอนคือเข้าห้องเฉยๆ มีมานั่งเล่นด้วยกันสักพักและเขาก็ไป เราก็เป็นคนกล่อมนอน กลางดึกลูกตื่นเราก็ตื่นมาดูแล
เราแต่อยากให้เขาดูแลลูกเป็น ช่วยดูแลตอนกลางคืน เพราะอีกหน่อยท้องโต เราคงนอนกับคนโตไม่ได้แล้ว
และเราต้องการพักผ่อนอย่างเต็มที่ ไม่ต้องมาตื่นกังวลว่าสามีจะกลับมาบ้านหรือยัง หรือว่าลูกจะตื่นกลางดึกแล้วเราต้องลุกมาดู
เราไม่ได้ขี้เกียจ ถ้าเข้าใจคนท้องจะรู้ว่าเขาจะมีอาการเพลียมากๆ และต้องการการพักผ่อน
เหตุผลที่เรากล่าวมาเราบอกสามีไปหมดแล้ว แต่ไม่ได้กลายตอนรับใดๆ นอกจากทำตัวเช่นเดิมเหมือนเรื่องที่ทำฉันทำปกตินิ ไม่ได้ผิดอะไร
เธอเอาแต่ใจเอง เธอคิดมากไป
ทุกคนว่าเรางี่เง่าเกินไปไหม ในเหตุผลที่เราไม่อยากให้สามีออกไปหาเพื่อน
และสุดท้ายคือเราแค่อยากมีเวลาครอบครัว ลูกหลับก็มีเวลาของสามีภรรยาได้พูดคุยกันบ้าง
เพราะเวลาทำงานเราแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลย แค่นั้นเอง