.....
...ฝนสั่งฟ้ามาเพรียกก็เปียกฝน
แล้วน้องต้องรอตราบจนถึงเมื่อไหร่ ?
เพียงชายคาเปล่าเดียวเปลี่ยวหัวใจ
เพียงซอมซบหลบในกมลเหงา
ฟ้าคำรามครืนครั่นขวัญผวา
หรือนภาโกรธกันฉันใดเล่า ?
เพียงป้องหูตนูหวั่นตัวสั่นเทา
เพียงเอกาหนึ่งเศร้าสุดโศกา...
...
...ฝนสั่งฟ้าพาพี่พบบรรจบเจ้า
มิต้องทนตนเหงาอีกแล้วหนา
เพียงชายนี้จักพาข้ามกาลเวลา
เพียงเดินมาหลบร่มไปด้วยกัน
ฟ้าคำรามครั่นครืนจะยืนแนบ
ตามป้องปกเปรี้ยงแปลบพิโรธผัน
เพียงป้องหูด้วยมือนี้ของพี่พลัน
เพียงสองเราคงมั่นมิหวั่นกลัว..ใดเอย....
.....
หนึ่งบทสนทนา #3