สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีอีกหนึ่งเรื่องเล่าหลอนๆ(แต่ไม่มาก)ที่เราเคยได้สัมผัสในชีวิตมาเล่าให้ฟังค่ะซึ่งเรื่องนี้เกิดตอนประมานต้นปีนี้ค่ะก่อนที่เราจะเข้ามหาลัยฯซึ่งเรื่องนี้จะสั้นๆไม่ได้ยาวมากแต่สำหรับเราก็น่าขนลุกอยู่นะคะ เริ่มจากในตอนนั้นเราจบม.6แล้วค่ะซึ่งตอนนี้เหลือแค่การสอบเพื่อจะใช้คะแนนเข้ามหาลัยฯ ซึ่งสนามที่เราได้สอบอยู่ในอำเภอหนึ่งในจังหวัดของเรา(อำเภอนี้ห่างจากที่เราอยู่ 48 กิโลเมตรโดยประมาน) เลยทำให้เราและเพื่อนอีกสองคนต้องจองโรงแรมนอนเพราะถ้าจะให้ไปสอบแล้วกลับมานอนบ้านก็กลัวว่าจะไปสอบอีกวิชาไปทันเพราะสอบเช้า พอถึงวันที่พวกเราจะต้องไปสอบก็ปกติเลยค่ะใส่ชุดนักเรียนไปพร้อมกับสัมภาระมากมายเพื่อจะไปนอนที่นั่นสามวัน เราก็เดินทางด้วยรถประจำทางไปตามปกติซึ่งเราไปถึงก่อนเวลาเช็ดอินประมาน2ชั่วโมงซึ่งถ้าเราเช็ดอินก่อนเวลาจะทำให้เสียเงินเพิ่มเลยทักแชทไปหาเพื่อนอีกคนที่มาอยู่ก่อนแล้วตั้งแต่เมื่อวานว่าจะขอไปอยู่ที่ห้องก่อนซึ่งเพื่อนก็ตกลงเราก็ขนของขึ้นไปปกติ ไปนั่งเล่นที่ห้องเพื่อนสักพักจู่ๆพวกเราก็ชวนกันคุยเรื่องผีซะงั้น ก็คุยกันไปว่าโรงแรมนี้มีคนมีฆ่าตัวตายนะชั้นนี้ๆอะไรก็ว่ากันไปจนถึงเวลาไปเช็ดอินห้องเราก็ไปเช็ดอินตามปกติแต่พวกเราไม่เข้าไปเช็ดห้องก่อนเลยเพราะจะถึงเวลาสอบแล้วเราตกลงกันว่าจะสอบให้เสร็จก่อนค่อยกลับห้องมา(สอบเสร็จห้าโมงเย็น)พอสอบเสร็จก็พากันกลับมาที่ห้องเพื่อนคนที่ถือกุญแจก็รีบไขห้องเลยเพราะอยากเข้าห้องแล้วแต่พอไขเท่านั้นแหละกลิ่นนี่ตีขึ้นมาเลยมันเป็นกลิ่นของบุหรี่ค่ะซึ่งเรากับเพื่อนที่ไขกุญแจก็มองหน้ากันแล้ว แต่เพื่อนอีกคนมันดันซื่อมันเลยพูดออกมาว่าทำไมได้กลิ่นเหม็นไหม้วะ ซึ่งเราแบบเฮ้ยจะพูดทำไมเราก็หน้าเลิ่กลักกันค่ะก็เลยไปหาน้ำหอมมาฉีดดับกลิ่นไปพลางๆ พอวันที่สองก็ไม่มีอะไรเราอยู่กันได้ปกติเลยค่ะ แต่พอมาคืนที่สามเป็นคืนสุดท้ายที่เราจะนอนห้องนี้ จู่ๆเราก็ได้ยินเสียงเคาะค่ะดังแถวๆประตูซึ่งเราก็ไม่อะไร(แต่ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าถามเพื่อนรึป่าวว่าได้ยินมั้ยจำไม่ได้)และสักพักเราก็ได้ยินเสียงเหมือนเพื่อนเราเรียกชื่อเราค่ะแล้วเราดันไปขานรับแต่พอถามเพื่อนก็บอกไม่ได้เรียกตอนนี้เราเริ่มหวั่นแล้วๆค่ะ(เรากลัวนั่นแหละ) จนตกดึกประมานเกือบๆตี1เราเตรียมตัวจะนอนแล้วเราหยิบโทรศัพท์ไปชาร์ตแบตที่หัวเตียงเรากำลังจะหลับตานอนจู่ๆผ้าห่มที่กองอยู่ที่เตียงบริเวณปลายเท้าเราก็ถูกกระชากแบบกระชากเหมือนคนดึงเลยซึ่งตอนนั้นไฟหัวเตียงก็ยังเปิดตาเราก็ยังมองไปที่เตียงมันกระชากต่อหน้าต่อตาเลย ซึ่งตอนนั้นตกใจสติแทบแตกปกติที่จะชอบได้ยินเสียงบ่อยๆก็ว่าน่ากลัวแล้วแต่มาดึงให้เห็นแบบนี้ก็ไม่ไหวเราก็รีบกระชากผ้าห่มคืนพร้อมกับเอาคลุมทั้งตัวแล้วรีบหลับตาเพราะตอนนั้นเราคิดว่าถ้ายังลืมตาอยู่แบบนี้เห็นทีจะไม่ได้แค่กระชากผ้าห่มแน่ๆและสุดท้ายเราก็หลับไปโชคดีที่ไม่เห็นอะไรไปมากกว่านี้ไม่งั้นภาพติดตาจนวันตายแน่ๆเลยเรา

เรื่องนี้อาจจะไม่ค่อยหลอนแต่สำหรับเราที่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้นบอกได้เลยว่าเกือบหัวใจวายตายเลย🥹🥹🥹