เริ่มต้นทำงานที่บริษัทนี้ตั้งแต่อายุ 24 ปี สมัครงานเข้ามาในตำแหน่งลูกค้าสัมพันธ์ 
แต่ตอนไปสัมภาษณ์คนสัมภาษณ์คือเจ้าของบจก. 
เลยเสนอเงินเดือนมากขึ้นแค่เปลี่ยนมาเป็นเลขา ตอบตกลงไป
เริ่มต้นทำงานมีพนักงานในบจก. 15 คน ปัจจุบันเหลือแค่ 2 คน
ตอนแรกๆด้วยความที่งานเลขาน่าเบื่อมาก และไม่ค่อยมีอะไรทำเลยเสนอหน้าไปตามฝ่ายต่างๆเพื่อลองทำงานเค้าดู
เลยทำงานในบจก. เป็นทุกอย่าง
แรกๆก็รู้สึกว่าเฉย ทำงานมา 1 ปี  มีพนักงานลาออกทั้งบจก. ตอนนั้นเซลล์โทรมาชวนลาออก 
แต่ไม่ได้ลาออก เพราะที่บ้านจนมาก มีภาระเลยบอกเค้าไปว่าอยากออกไม่ได้เพราะไม่มีเงินซื้อข้าวกิน
ไม่มีคนอยู่ก็ทำงานได้ทุกอย่าง ทำคนเดียว และอาศัยรับเด็กฝึกงานมาทำงานหนักๆแทนเช่นแพ็คสินค้า บรรจุสินค้า
แต่งานเอกสารตั้งแต่บัญชี งบดล ไปยันติดต่อประสานงาน ยันร้องเรียนหน่วยงาน  รายรับรายจ่าย สั่งซื้อสินค้าต่างประเทศ
จัดซื้อสินค้าในประเทศ ออกบิล ขายสินค้า โทรหาลูกค้า เลี้ยงหมาที่เจ้านายเลี้ยง เก็บขี้หมา เช็ดเท้าหมา
ไปยันกวาดถูพื้นบจก. รดน้ำต้นไม้ กวาดใบไม้ ตัดต้นไม้รอบบจก. วางแผลนการผลิต วางแผลนการสั่งซื้อสินค้า 
จองตั๋งเครื่องบิน ทำตามคำสั่งลูกเมียเจ้านาย จัดงานศพแม่เจ้านาย สั่งของออนไลน์ให้ คอยตอบคำถามว่าเครื่องบินจะขึ้นเมื่อไหร่
เราทำเองหมด หลังๆหาพนักงานมาเพิ่มในออฟฟิศมาเพิ่ม 1 คน แต่เจ้าของบจก.พูดกดให้น้องต้องทำได้ทุกอย่างๆ
พอไม่ได้ดั่งใจก็ลดเงินเดือนน้องทั้งที่ตัวเองเป็นคนขึ้นเอง เลยลาออกไป
ตอนนั้นนักศึกษาฝึกงานจบ เลยไม่มีใครทำงานโกดังให้ก็ทำเอง จนทนไม่ไหวขอเค้าจ้างคนงานมาทำงานยกของผลิตสินค้า 
แต่ก็หาคนไม่ได้ จนต้องไปชวนเพื่อนมาทำงานได้ 2 ปี เพื่อนบอกเราว่าทนไม่ไหวแล้วจะลาออกในกลางปีหน้า
(เพราะทำงานเกินเวลาไม่เคยได้โอที แต่อยากให้มาทำงาน 7.00 น. และก่อนหน้านี้พนักงานโกดังมี 3 คนพอเห็นเค้าทำได้คนเดียวเลยไม่จ้างพนักงานอีก)
ส่วนเราทำงานปีนี้ปีที่ 8 เงินเดือน 25,000 บาท บจก.ให้รถไว้ใช้ 1 คัน เติมน้ำมันเอง จ่ายค่าเปลี่ยนน้ำมันเครื่องเอง ยางเอง เสียซ่อมเอง
ไม่มีโบนัส ป่วยลายากมาก ถ้าไม่มาทำงานต้องหาคนมาทำงานโดยเราจ่ายค่าจ้างเอง ทีแรกว่าจะอดทนอีกสัก 2 ปีจนว่าจะสอบราชการได้(เพิ่งคิดที่จะสอบเพราะเจ้านายให้ความหวังมาตลอดว่าจะรับคนมาทำงาน แต่ตอนนี้ผ่านมา4ปีที่ไม่รับใครมาทำงานเลย พอถามก็โดนด่า) แต่ตอนนี้เหนื่อยมาก เป็นไข้หวัดมา3-4วันเลยอยากลา  พอเกิ่นว่าไม่สบาย คำตอบที่ได้มาจากเจ้านาย "ถ้าเราปล่อยวาง แยกแยะอะไรไม่ออก บริหารจัดการไม่เป็น เรียงลับดับปัญหา หาทางออกไม่ได้ แก้ไม่เป็น ทำปะปนกันไปหมด อันไหนงาน อันไหนส่วนตัว อันไหนสุขภาพ สุดท้ายปลายทางมันจะพังทุกสิ่งทุกอย่าง เราต้องไม่ให้มันเกิดกับชีวิตเรา ไม่เช่นนั้นมันจะล่มสลายไปในที่สุด" เลยไม่กล้าลาแต่ไม่สบายนั่งทำงานเหนื่อยใจมากกด้วย 
ที่โพสต์อยากระบาย และอยากทางออกให้คนที่อายุ 32 ปีที่หางานใหม่ได้ไหม เฮ้อ!!!!!