ฉันเป็นหลานถูกเลี้ยงดูมาพร้อมกับอีกคนที่เป็นลูกแท้ ๆ ของยาย เราสองคนเกิดมาไล่เลี่ยกันฉันเกิดก่อน 2 เดือน มีหลายครั้งที่ทำให้ฉันน้อยใจแต่ฉันก็พยายามคิดว่าเราไม่ควรคิดที่จะอิจฉาอะไรแบบนั้นเพราะเราเป็นได้เท่านี้ พอลูกของเขาโตขึ้นนิสัยหรือการใช้ชีวิตค่อนข้างจะตรงกันข้ามกับฉันไปซะหมด ฉันชอบเก็บตัว เขาชอบออกไปเที่ยว ช่วงนี้ยายมักจะมาร้องไห้ให้ฉันเห็นและพูดเสมอว่าอย่าเป็นแบบมันนะ ฉันเสียใจอยู่อย่างหนึ่งคือ.. ทำไมยายไม่ไปร้องไห้กับมันทำไมต้องมาพูดกับฉัน  มีหลายครั้งที่ฉันถูกมองและให้ความสนใจอยู่หลังสุด แต่ฉันก็พยายามเข้าใจในจุดนี้เสมอ เพราะฉันมีปัญหาอะไรยายมักจะปล่อยผ่าน จนตอนนี้ก็เพิ่งมีเรื่อ​งมันขโมยเงินยายไปเป็นหมื่นแต่เขากลับเดินมาร้องไห้หาฉัน.. และยายพูดว่า"ไม่ได้เสียดายเงินหรอก.. แต่มันไม่เคยรักแม่เลย" คำพูดนั้นทำให้ฉันจุกในอก เพราะความรักและเอาใจใส่ยายแทบจะยกให้มันทั้งหมดแต่มันกลับตอบแทนอะไรแบบนี้ ฉันก็เลยเดินไปคุยกับมัน แต่สุดท้ายว่ามันจะเลิกหรือไม่เลิกทำตัวแบบนี้ก็ช่าง เพราะยังไงฉันก็ไม่ได้สนอะไรมันอยู่แล้ว

**รู้สึกว่ามีปัญหาในครอบครัวแล้วทำอะไรไม่ได้เลย**

เห็นยายร้องไห้แล้วมันเสียใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้