มีลูกชาย 2 คนค่ะ 11 ขวบ กับ 4 ขวบ เราเลี้ยงลูกเองค่ะ ทำงานด้วย ทุมเทให้ลูกๆ มาก ลูกคือที่ 1 พยายามเข้าใจลูก ตามช่วงวัย อย่างที่สุด เหนื่อยมากค่ะ แต่ก็มีความสุข เวลาเห็นเด็กๆ มีความสุข มีแรงสู้ในทุกวัน มีทะเลาะกับลูกบ้าง บ่นบ้าง ดูบ้าง ตีบ้าง แต่ก็ปรับความเข้าใจได้ตลอด 

จนมาช่วงหลังนี้ ลูกชายคนโต ก้าวร้าวขึ้น เอาแต่ใจมากขึ้น พูดไม่ค่อยฟัง จ้องหน้า ขึ้นเสียง เถียงผู้ใหญ่ โดนกันทุกคน พ่อที่ดุๆ ก็ไม่กลัว ย่าจ้องหน้าเถียงทุกคำ เราเอง พยายามหาทางแก้มาตลอด คุยกับลูก กอดลูก ตั้งกฎของบ้าน ดีได้ 3-4 วัน ก็จบแบบเดิมอีก เอาแต่ใจมากขึ้น

เราสอนให้เค้าเขียนระบายความรู้สึกเวลาโกรธ แอบอ่านมา พ่อแม่ไม่เข้าใจ เพื่อนดีที่สุด เข้าใจที่สุด อยากเล่นเกมส์ก็ไม่ให้เล่น ทั้งๆที่นั่นคือความสุขเดียวของเค้า ต้องบอกก่อนว่า เพื่อนๆ ลูกเล่นเกมส์กันทุกวันวันละหลายๆ ชั่วโมง เราให้ลูกเล่น เสาร์ อาทิตย์ วันละ 1 ชั่วโมง

ครั้งสุดท้าย มีการเรียกมาปรึกษากัน ว่าลูกต้องการเล่นเท่าไหร่ถึงจะพอ ลูกขอเพิ่มวันศุกร์อีก 1 วัน เราโอเคเลย แต่ แต่ วันธรรมดากลับจากโรงเรียน ก็จะแอบหายไปพร้อมมือถือ ล็อคห้องคนเดียว เรารู้ แต่แกล้งไม่รู้ เรียกลงมาเล่นข้างล้าง กินขนม กินข้าว พ่อเค้าคือไม่ชอบมาก การเล่นเกมส์ ในวัยเด็ก แต่เค้าก็ยอม พยายามเข้าใจ เราเหนื่อยในการพยายามเข้าใจลูกมาก 

จนล่าสุดเมื่อวาน ดูการ์ตูนกับน้อง ดูจบ เราบอกให้ปิดเตรียมเข้านอน น้องงอแงไม่ตีพี่ คือทะเลาะกันเป็นปกติ พี่ น้อง แต่ครั้งนี้ไม่ พี่หันมาตะคอกน้องเสียงดังมาก และตีน้องไม่ยั้งมือเลย เราบอกให้หยุดไม่ฟัง พอขวาง ก็ตีเราด้วย เราเลย กรีดใส่ เสียงดังมาก เค้าถึงหยุด เราโมโหมาก หลุดปากไปว่า เกลียดลูก เกลียดที่ลูกเป็นแบบนี้

ตอนนี้รู้สึกผิดกับคำพูดตัวเองมาก อยากอธิบายขอโทษลูก แต่อีกใจก็แบบ เราทุมเทมามากนะ เราผิดพลาดตรงไหน รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ มากๆ ไม่อยากสนใจเค้าเลย แต่ก็ลูก ทำไม่ลูกไม่พยายามเข้าใจแม่บ้าง 
คำถาม นะคะ
1.เกมส์ การ์ตูน มีผลไหมค่ะ
2.หรือ จะเริ่มมีฮอร์โมน วัยว้าวุ้น
3.ควรปรับ ตัวเรา ตัวลูกยังไง
4. เราควรจัดการ กับความรู้สึกตัวเองยังไงดีค่ะ เครียดมาก กดดันมาก 

ขอบคุณค่ะ