ปัจจุบันเป็นเด็กซิ่ว2ปีค่ะ ซิ่วจากปี65มาเป็นเด็ก67ที่ตัดสินใจจะเข้ามหาลัยปี67นี้ค่ะ เหตุผลที่ซิ่วปีแรก ช่วงนั้นปัญหาที่บ้านมันหนักมากเลยค่ะ พ่อเรามีอาการป่วยทางกายแล้วก็ป่วยจิตมากๆด้วย พ่อไล่เรากับแม่กับน้องสาวให้มาอยู่นอกบ้านค่ะ และยืนยันว่าจะไม่ส่งเราเรียนไม่ว่าใดๆทั้งสิ้น ซึ่งตลอดม.ปลายจนเราจบมาพ่อก็ไม่ได้ส่งเราค่ะ  ทั้งค่าเทอมค่ากินค่าใช้ แม่เราส่งทั้งหมด เรามีกู้กยศไปแล้วด้วยปีนึงเพราะแม่เริ่มจะไม่ไหวเราเลยกู้ เราไม่ได้เป็นเด็กเรียนดีค่ะแต่ก่อนพ่อก็ช่วยส่งเลยไม่ได้สนใจเรื่องเรียนมากก็ปล่อยโอกาสทุนให้คนอื่นไป เราซิ่ว1ปีเพราะสถานการณ์ที่บ้านเราแย่มากเลยซิ่วออกมาทำงานแล้วก็อ่านหนังสือสอบไปด้วยช่วงเวลานั้นเราไปอยู่กับน้าเผื่อจะช่วยแบ่งเบาภาระแม่ไปด้วย ทำงานได้อยู่เกือบปีค่ะ และลาออกไปสอบใหม่ปี66 ผลคือเราสอบไม่ติดค่ะ เพราะเราบริหารจัดการเวลาไม่ได้ เราทำงานเซเว่นค่ะช่วงนั้น งานหนักมาก มีทั้งควบกะบ่อยด้วย บนิหารเวลาไม่ได้ ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือ น้าเราย้ายบ้านกระทันหันด้วยหลังๆออกมาอยู่เองบริหารเงินไม่ได้อีก ก็เลยลาออกค่ะ และเราก็ไปทำงานที่กรุงเทพกับเพื่อน ทำได้4เดือน ใช้จ่ายเยอะมากเลยลาออกค่ะ

แม่เราทำอาชีพขายของในตลาดเทศบาลค่ะ วันนึงได้เงินประมาณ3,000-9,000 แต่หักต้นทุนเหลือกำไรไม่เยอะมาก สิ้นเดือนต้องจ่ายค่าห้อง1,800 ค่าโทรศัพท์ของแม่ของน้องแล้วก็เน็ตบ้านอีกเกือบ3,000ค่ะ ค่าเทอมน้อง8,000 ค่ารถมอไซ2,000ค่ะ แม่บอกว่าเงินเดือนไม่แน่นอนไม่รู้ได้เท่าไหร่ ทุกวันนี้เป็นหนี้รายวันอยู่ค่ะ แต่แม่ก็ไม่ปล่อยให้ค้างค่าบ้านค่ารถค่าโทรศัพท์เลยนะคะ 

เราตัดสินใจซิ่วอีก1ปีและตั้งใจจะเรียนต่อจริงๆให้ได้ในปีนี้ แม่ก็อยากให้เรารีบไปเรียนค่ะ แต่เราก็ถามแม่กลับว่าพอจะมีเงินไหม พอจะหาเงินได้ไหม แต่แม่กับตอบเราว่า แม่ไม่รู้ แม่ไม่รั้จะทำยังไง ไม่รู้จะไปหามาจากไหน แม่กับพ่อเราไม่มีประกันชีวิตค่ะเพราะถอนเอามาลงทุนธุรกิจหมด ประกันชีวิตเรากับน้องก็ไม่มีค่ะเพราะะลพ่อกับแม่ไม่ได้ทำให้ เราก็ถามแม่นะคะว่าถ้าแชพ่อกับแม่ตายไปกระทันหัน เรากับน้องจะอยู่ยังไง เขาบอก ก็ต้องดิ้นรนกันไป วาสนาใครวาสนามัน ทั้งๆที่แต่ก่อนพ่อกับแม่เรารวยมากแต่ก็ไม่เคยวางแผนชีวิตให้เรากับน้องเราค่ะ อย่าว่าแต่วางแผนเลยพ่อเราไม่สนับสนุนเราด้วยซ้ำ พ่อเคยขังเรากับน้องไว้ในบ้านไม่ให้เราไปโรงเรียนเพราะคิดว่าเราไปเกเร เราเลยทุบกำแพงบ้านปีนออกมาเพื่อจะไปโรงเรียนค่ะ(อย่างที่บอกพ่อป่วยจิต) ถึงเราจะไม่ได้เรียนดีเป็นเด็กกิ๊ฟแต่ผลการเรียนเราไม่ได้แย่นะคะ วิชาที่ถนัดก็ทำได้ดีมากสอบเกือบได้เต็ม100ก็เคยมาแล้ว คุณครูมาชวนไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศก็เคยมาแล้ว ตอนนั้นพ่อกับแม่เรามีตังส่งเราไปได้แท้ๆ แต่บังคับไม่ให้เราไปค่ะ เขาไม่เคยสนใจ ไม่เคยสนับสนุนเราค่ะ(แอบโกรธ)

คือตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดี งานวุฒิม.6 ไม่มีที่ไหนรับเลยค่ะ จังหวัดที่เราอยู่เป็นจังหวัดเล็ก คนเยอะ แม่เราฝากญาติเข้าทำงานที่โรงแรมในกรุงเทพ เขาบอกว่าทึกอย่างผ่าน เรียนดีด้วย แต่เรียนไม่ตรงสาย วุฒิน้อย เขาเลยเลือกคนอื่นค่ะ 

ตอนนี้เราเครียดมาก เราอยากเรียนมาก เราชอบการเรียนมาก เราชอบภาษา เรากลัวที่จะไม่ได้เรียนมากเลยค่ะ 
อยากจะขอความคิดเห็นจากทุกๆคนว่า ตนอนี้เราควรทำยังไงดี เราควรตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้าไปวันๆดีไหม หรือจะลองเสี่ยงไปหางานทำแล้วลองบริหารเวลาเอาอีกดู(เราไม่มั่นใจค่ะว่าจะทำได้ พี่ๆที่เพิ่งจบใหม่ก็เยอะช่วงนี้ วุฒิเข้าเยอะกว่าเรา ที่ไหนจะรับ) หรือมีวิถีหาเงินก้อนแรกมาเรียนยังไงบ้างเหรอคะ เราคำนวณไว้น่าจะได้ใช้ประมาณ30,000-50,000) ไหนจะส่งเราทุกเดือนอีก เรากับแม่คิดไม่ออกจริงๆค่ะ เรากลัวว่าสิ่งที่เราตั้งใจทำไป มันจะศูนย์เปล่าในอนาคต ตอนนี้เราควรโฟกัสอะไรดีคะ