ป่วยไม่ได้ทำงานมา7ปีมีใครทึ่เคยเจออะไรแบบนี้บางไหมครับชีวิตจากท่เคยมีกลายมาเป็นไม่มี ชีวิตลำบากมากทั้งใจและกายมา7ปี ต้องพึงคนอืนมาตลอด โรคที่เป็นดีขึ้นแต่ยังไม่หาย ทำให้ทำงานหนักไม่ได้เลย ทำได้แต่งานเบาๆ แถบงานเบาๆก็หายากทึ่สุด ต่องเป้นภาระคนอื่น ชีวิตนี่น้อใครจะว่าเวรกรรมไม่มีจริง ผมว่าให้ดูตัวผมครับ ชีวิตน้อชีวิต ได้แต่หงายหน้ารับกรรมต่อไป แต่ผมก็พยามนะครับที่จะทำอะไรที่พอจะหาเงินได้ จนพอเห็นทางแล้วแต่แฟนที่อยู่ด้วยกันมา11ปีกว่าก็ทิ้งผมไปเมือปีทึ่แล้ว ผมไม่โทษเขาผมมันไม่ดีเองทำมาหากินแบบคนปกติไม่ได้ด้วยแถบเป็นสามีที่ดีไม่ได้เพราะป่วยมา7ปีทำมาหากินไม่ได้มา7ปีโรคก็ยังไม่หายเลย จิตเลยตกลงไปมากๆท้อแท้อย่างมากแถบยังส่งผลให้ผมเป็นโรคซึมเศ้ราอีกด้วยเลยกลายเป็นปันหาอีกอย่าง ผลเลยออกมาเป็นอย่างที่บอกไปแต่ผมก็จะพยามนะครับที่จะไม่ฆ่าตัวตายเพราะรู้เริ่มรู้สึกทัอแท้และหมดหวังกับชีวิตไปแล้ว แต่ก็จะพยามครับ บอกตัวเองเสมอว่าถ้าอยากตายนะไม่ต้องรีบเดียวก็ตายไม่มีใครอยู่ถึง100ปีอยาก ทุกอย่างเกิดขึ้รตั้งอยู่เดียวก็ดับไปไม่มีอะไรอยู่ตลอดไปหรอกแม่แต่ความลำบากและความทุกที่เจออยู่มันต้องมีวันที่ดับไป แต่ชีวิตมันไม่ได้ง่ายเลยจริงๆ เมือไหร่จะเจอ ฟ้าหลังฝนซักทีนะ สาธุ
ป่วยไม่ได้ทำงานมา7ปีมีใครทึ่เคยเจออะไรแบบนี้บ้าง ชีวิตจากมี่เคยมีกลายมาเป็นไม่มี ต้องพึงคนอืนตกต่ำมา7ป