เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง ในวันหยุดเรามักจะไปหาอะไรกินด้วยกัน อย่างน้อย ๆ เดือนละ 1 ครั้ง ซึ่งร้านส่วนใหญ่ที่เลือกไปก็มักจะเป็นบุฟเฟ่ต์ที่เรทราคาต่ำ ตั้งแต่ 199-299 บาท เต็มที่ไม่เคยเกิน 400 บาท มักจะเป็นชาบู หมูกระทะ ไก่เกาหลี ฯลฯ หรือบางทีก็จะไปกินแนวอาหารจานยักษ์ ชาเลนจ์กินจุบ้างไรบ้าง

ซึ่งเรากับเพื่อนเป็นสายแข็งทั้งคู่ มักจะไปกินถล่มร้านแบบกะเอาเจ๊งกันไปข้างตลอด ยิ่งร้านไหนไม่จำกัดเวลาคือนั่งกินอยู่ได้เรื่อยๆ 3-4 ชั่วโมง

จนกระทั่งถึงจุดๆ นึงที่เรารู้สึกว่าการกินบุฟเฟ่ต์มันดูจำเจไป ยิ่งเฉพาะกับเรทราคาที่เรากับเพื่อนรับได้ก็ไม่สูงมาก (Low Cost) จึงวนเวียนอยู่กับแค่ชาบูหมูกระทะนี่แหละ รสชาติมันก็ไม่ได้หนีกันมากด้วย ประกอบกับหลังจากกินเสร็จจุกๆ มันรู้สึกแน่นท้องทรมานทุกครั้ง ครั้งนึงเราเคยเป็นกรดไหลย้อนจากการกินแล้วเผลอตัวนอนทันทีด้วย เราจึงเริ่มมูฟออนจากวงการบุฟเฟ่ต์แนวๆ นี้แล้วอยากไปกินอย่างอื่นที่มันหลากหลายกว่านี้แทน จำพวกร้านสเต็ก อาหารญี่ปุ่น อะไรเทือกนี้

หลังจากนั้นเวลาพูดถึงเรื่องหาร้านอาหารกิน เราก็เริ่มแนะนำร้านอาหารแนว Local ร้านอาหารญี่ปุ่น ร้านอาหารอีสาน หรือแม้แต่เดินงานวัดงานจ๊อดแฟร์ ค่าใช้จ่ายก็ตกคนละ 200-300 บาท แต่เพื่อนเราก็ไม่เอา บอกว่าถ้าจ่ายเท่านี้ไปกินบุฟเฟ่ต์ดีกว่า คือเหมือนเพื่อนเรามักจะมองถึงความคุ้มค่าของตัวเองว่าจะต้องจ่ายน้อยแล้วกินให้คุ้มเป็นหลัก สุดท้ายก็ไม่มูฟออนกับบุฟเฟ่ต์ซักที หรือบางทีแนะนำร้านอาหารที่เรทสูงหน่อย ก็จะบ่นว่า "แพงขนาดนี้กินชาบูดีกว่า" อีก หรือชวนกันขับรถยนต์ออกไปหาอะไรกินนอกเมืองแล้วจะให้มันช่วยหารค่าน้ำมัน มันก็บอกไม่เอา เอาตังไปกินบุฟเฟ่ต์แถวนี้ก็พอ กลายเป็นว่ารสนิยมการกินของเราทั้งคู่ต่างกันไปแล้ว

พอจะมีวิธีหว่านล้อมเพื่อนให้มูฟออนจากบุฟเฟ่ต์ชาบูหมูกระทะได้บ้างไหมครับ เอาแค่รู้สึกว่ามีใจจะไปกินอย่างอื่นก็พอ เราไม่ติดใจว่าไปกินบุฟเฟ่ต์เป็นครั้งคราวหรอกเพราะเราประมาณตัวเองแล้ว แต่ก็อยากชวนเพื่อนไปกินอย่างอื่นบ้าง แต่นี่มันไม่เอาเลย

ปล. ไม่อยากได้คำตอบว่าเลิกๆ คบไปเลยเพราะมันก็เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่มีเหมือนกัน นอกจากเรื่องกินก็มีอีกหลายเรื่องที่ความเห็นเราไม่ตรงกัน แต่มันก็ยังพอหยวนๆ กันได้ เว้นแค่เรื่องกินที่บอกตรงๆ ว่าคิดไม่ตกจริงๆ