เราอยากรู้ว่าเราผิดมากรึป่าวที่ทำเเบบนี้กับคนคนนึง
ขอเล่าว่าเราเจอพี่เขาในโลกออนไลเราอายุ20เราเป็นพวกไม่คบใครจริงจังเคยมีเเฟนที่รู้สึกว่าเป็นเเฟนจริงๆเเค่สองสามคนคบไม่นานมากด้วย เป็นรักที่ไม่ได้สวยนัก ทำให้เรามีความคิดในหัวเสมอว่า ไม่จำเป็นต้องมีเเฟนก็ได้ เพราะชินกับการอยู่คนเดียวเเล้ว เเต่เราก็คุยไปเรื่อยนะใครพอใจคุยกะเราเราก็คุย
จนพี่คนนี้โผล่มาเขาซึ่งเราไม่เคยเจอประเภทนี้มาก่อน ทักเช้า เที่ยง เย็น ตอนเเรกเราก็คุยๆปกติเเหละ หลังๆพี่เขาทักบ่อยมากจนเราไม่มีเวลาส่วนตัวโทรมาด้วย เราเลยเลี่ยงที่จะไม่ตอบเขา สามวันตอนครั้งเจ็ดวันตอบที เเต่พี่เขาก้ทักทุกวันสามเวลาหลังอาหาร ส่องเฟสกดรักทุกโพสผ่านไปสามสี่เดือน พี่เขาก็ยังอยู่เเต่นานๆทีทักมาให้รู้ว่ายังอยู่ เราก็เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกลองเปิดใจดูดิ วันนั้นเราตัดสินใจบอกพี่เค้าเราไม่ชอบเเบบนี้นะเราไม่อยากมีเเฟนเเต่เขาดูจริงจังมากเราไม่อยากทิ้งอยากอื่นเพื่อคนคนนึงเวลาอ่านนิยายของเราเวลากินเวลาเล่นเวลาเรียนเพื่อคุยกะคนเเค่คนนึงซึ่งเรายังไม่พร้อมไอ้เราก็พูดจนหมดเปลือก สุดท้ายเขาบอก" พี่รักหนูไปเเล้วพี่ยินดีทำยินดีรอ"
อะเราก็โอเครู้เรื่อง ก็ยอมพี่เค้าคุยด้วยบ้างตอบบ้างไม่ตอบบ้างโทรมาก็ไม่รับบางทีก็ตัดสายเขาเข้าเดือนห้าอ่ะอยากเจอโอเคเราก็ลองไปเจอ ก็นั่งคุยด้วยประมาณชม.ไอ้เราก็กลับห้องเขาก็ชวนเรากลับบ้านเขานะเเต่เราไม่ไป มีครั้งเเรกขอครั้งสองไอ้เราก็ไม่ยอมเราก็อ้างไปเรื่อย จนเขามาหาถึงหน้าหอ เราถึงได้ออกไปเจอเเป๊บเดียวก็กลับเข้าห้อง เข้าเดือนหกก็เปลี่ยนสีเเชทเราเป็นสีชมพูบอกเพื่อนบอดครอบครัวตัวเองว่าเราเป็นเเฟน เอารูปเราไปตั้งหน้าจอโทรศัพท์ เขาก็บอกเรานะว่าทำไปเพราะรักมากถึงเเม้จะรู้อยู่เเก่ใจว่าไม่มีสถานะก็เถอะ เรียกเราที่รัก ทำทุกอย่างที่ข้ามเส้นถึงขั้นอยากคุยกับครอบครัวเราเริ่มไม่โอเครมากๆเราเลยไม่ตอบไม่อ่าน ไม่รับสาย เขาถามว่าเราโอเครมั้ย ไม่ชอบอะไรเขารึป่าว เราเลยใส่เต็มสูบ "ไม่เชิงว่าไม่ชอบเเต่น้องคิดว่ามันไม่ใช่เเค่นั้นเอง ก็ว่าดีเเต่ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ไช่อ่ะพี่ ไม่ชอบยืดเยื้อด้วยเลยเว้นระยะเพื่อถอยออกมา เเต่พี่ทักมาไม่หยุดเลยคิดว่าบอกพี่ตรงๆเลยดีกว่า อยากให้พี่รู้ว่าตัวน้องเองไม่ชอบที่จะอยู่ในความสัมพันเเบบนี้เเล้ว ลองเปิดใจเเล้ว ไม่ผิดที่พี่หรอกคงเป็นน้องเองที่ไม่ชอบ ถึงพี่ดึงดันบอกว่ายินดี เเต่บางทีการยินดีของพี่มันกำลังทำร้ายหนูอยู่ ขอบคุณที่ผ่านมาเเละขอหยุดไว้เเค่นี้ดีกว่าค่ะ"
ทุกอย่างจะจบเเล้วพี่เข้าบอกว่าเข้าใจที่เราสื่อ เเล้วก็ขอบคุณที่เราเข้ามาในชีวิตเขา ขอบคุณที่บอกตรงๆกับเขาถึงเเม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ไม่ดีก็ตาม เราก็คิดว่าคงจบเเล้ว เเต่พี่เขาทักมาพูดเหมือนเราผิดเลยอ่ะเหมือนกับเราเป็นคนผิดเป็นคนไม่ดีที่ทิ้งเค้าให้ความหวังเค้าอ่ะ!!!! เราเเบบงงอ่ะ พี่คงกลัวที่จะรักใครอีกพี่พึ่งเปิดใจเมื่อเจอเราหลังจากนี้พี่คงไม่ได้คุยกับใครเเล้ว ดูพูดสิเหมือนเราผิดเลย เเล้วยังทิ้งท้ายว่าจะอยู่ข้างเราจะจำเเต่สิ่งที่ดีๆ เเล้วคำถามคือเราทำอะไรไม่ดีอ่ะ???? เราต้องขอโทษเขามั้ยเนี้ย >< คิดว่ายังไงบ้างคะ? 😓
เราผิดมั้ย?
ขอเล่าว่าเราเจอพี่เขาในโลกออนไลเราอายุ20เราเป็นพวกไม่คบใครจริงจังเคยมีเเฟนที่รู้สึกว่าเป็นเเฟนจริงๆเเค่สองสามคนคบไม่นานมากด้วย เป็นรักที่ไม่ได้สวยนัก ทำให้เรามีความคิดในหัวเสมอว่า ไม่จำเป็นต้องมีเเฟนก็ได้ เพราะชินกับการอยู่คนเดียวเเล้ว เเต่เราก็คุยไปเรื่อยนะใครพอใจคุยกะเราเราก็คุย
จนพี่คนนี้โผล่มาเขาซึ่งเราไม่เคยเจอประเภทนี้มาก่อน ทักเช้า เที่ยง เย็น ตอนเเรกเราก็คุยๆปกติเเหละ หลังๆพี่เขาทักบ่อยมากจนเราไม่มีเวลาส่วนตัวโทรมาด้วย เราเลยเลี่ยงที่จะไม่ตอบเขา สามวันตอนครั้งเจ็ดวันตอบที เเต่พี่เขาก้ทักทุกวันสามเวลาหลังอาหาร ส่องเฟสกดรักทุกโพสผ่านไปสามสี่เดือน พี่เขาก็ยังอยู่เเต่นานๆทีทักมาให้รู้ว่ายังอยู่ เราก็เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกลองเปิดใจดูดิ วันนั้นเราตัดสินใจบอกพี่เค้าเราไม่ชอบเเบบนี้นะเราไม่อยากมีเเฟนเเต่เขาดูจริงจังมากเราไม่อยากทิ้งอยากอื่นเพื่อคนคนนึงเวลาอ่านนิยายของเราเวลากินเวลาเล่นเวลาเรียนเพื่อคุยกะคนเเค่คนนึงซึ่งเรายังไม่พร้อมไอ้เราก็พูดจนหมดเปลือก สุดท้ายเขาบอก" พี่รักหนูไปเเล้วพี่ยินดีทำยินดีรอ"
อะเราก็โอเครู้เรื่อง ก็ยอมพี่เค้าคุยด้วยบ้างตอบบ้างไม่ตอบบ้างโทรมาก็ไม่รับบางทีก็ตัดสายเขาเข้าเดือนห้าอ่ะอยากเจอโอเคเราก็ลองไปเจอ ก็นั่งคุยด้วยประมาณชม.ไอ้เราก็กลับห้องเขาก็ชวนเรากลับบ้านเขานะเเต่เราไม่ไป มีครั้งเเรกขอครั้งสองไอ้เราก็ไม่ยอมเราก็อ้างไปเรื่อย จนเขามาหาถึงหน้าหอ เราถึงได้ออกไปเจอเเป๊บเดียวก็กลับเข้าห้อง เข้าเดือนหกก็เปลี่ยนสีเเชทเราเป็นสีชมพูบอกเพื่อนบอดครอบครัวตัวเองว่าเราเป็นเเฟน เอารูปเราไปตั้งหน้าจอโทรศัพท์ เขาก็บอกเรานะว่าทำไปเพราะรักมากถึงเเม้จะรู้อยู่เเก่ใจว่าไม่มีสถานะก็เถอะ เรียกเราที่รัก ทำทุกอย่างที่ข้ามเส้นถึงขั้นอยากคุยกับครอบครัวเราเริ่มไม่โอเครมากๆเราเลยไม่ตอบไม่อ่าน ไม่รับสาย เขาถามว่าเราโอเครมั้ย ไม่ชอบอะไรเขารึป่าว เราเลยใส่เต็มสูบ "ไม่เชิงว่าไม่ชอบเเต่น้องคิดว่ามันไม่ใช่เเค่นั้นเอง ก็ว่าดีเเต่ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ไช่อ่ะพี่ ไม่ชอบยืดเยื้อด้วยเลยเว้นระยะเพื่อถอยออกมา เเต่พี่ทักมาไม่หยุดเลยคิดว่าบอกพี่ตรงๆเลยดีกว่า อยากให้พี่รู้ว่าตัวน้องเองไม่ชอบที่จะอยู่ในความสัมพันเเบบนี้เเล้ว ลองเปิดใจเเล้ว ไม่ผิดที่พี่หรอกคงเป็นน้องเองที่ไม่ชอบ ถึงพี่ดึงดันบอกว่ายินดี เเต่บางทีการยินดีของพี่มันกำลังทำร้ายหนูอยู่ ขอบคุณที่ผ่านมาเเละขอหยุดไว้เเค่นี้ดีกว่าค่ะ"
ทุกอย่างจะจบเเล้วพี่เข้าบอกว่าเข้าใจที่เราสื่อ เเล้วก็ขอบคุณที่เราเข้ามาในชีวิตเขา ขอบคุณที่บอกตรงๆกับเขาถึงเเม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ไม่ดีก็ตาม เราก็คิดว่าคงจบเเล้ว เเต่พี่เขาทักมาพูดเหมือนเราผิดเลยอ่ะเหมือนกับเราเป็นคนผิดเป็นคนไม่ดีที่ทิ้งเค้าให้ความหวังเค้าอ่ะ!!!! เราเเบบงงอ่ะ พี่คงกลัวที่จะรักใครอีกพี่พึ่งเปิดใจเมื่อเจอเราหลังจากนี้พี่คงไม่ได้คุยกับใครเเล้ว ดูพูดสิเหมือนเราผิดเลย เเล้วยังทิ้งท้ายว่าจะอยู่ข้างเราจะจำเเต่สิ่งที่ดีๆ เเล้วคำถามคือเราทำอะไรไม่ดีอ่ะ???? เราต้องขอโทษเขามั้ยเนี้ย >< คิดว่ายังไงบ้างคะ? 😓