จู่ๆก็นึกถึงย้อนอดีตขึ้นมา ตอนนั้นเราอยู่ ม.2 ค่ะ และได้คุยกับรุ่นพี่ ม.4  เค้าเป็นคนทักมาคอยเป็นห่วง ใส่ใจ เราก็เริ่มชอบเขามากขึ้นทุกวัน จนวันนึง เราพึ่งมารู้ว่าเค้าไปคุยกับแฟนเพื่อนสนิทเรา เรารู้สึกเสียใจมาก แต่ก็ยังกลับไปคุยกับเค้าเหมือนเดิมเพราะชอบเขามาก จะบอกว่ารักเลยก็ได้ค่ะ พอคุยกันมาได้สักพัก ( ตอนนั้นแอบๆคุยกัน มีแต่เพื่อนๆสนิทเท่านั้นที่รู้ว่าคุยกับพี่คนนี้อยู่ ) เพื่อนในห้องที่แอบชอบพี่คนนี้เค้าก็มารู้ว่าเราคุยกับพี่คนนี้อยู่ แต่เราไม่รู้นะคะว่าเพื่อนในห้องชอบพี่คนนี้ ตอนนั้นเราตัดใจไม่ถูกเลย เพราะเราก็รักเขามาก และก็เสียใจมากๆค่ะที่พึ่งมารู้ว่าเพื่อนในห้องชอบ เราไม่รู้จะทำยังไงเลย โดนเพื่อนกลุ่มนั้นด่าตลอดเลยค่ะว่าไปคุยกับคนที่เพื่อนชอบได้ไง นั่นแหละค่ะ สุดท้ายเราก็ตัดสินใจทำตามใจตัวเอง ถึงจะโดนว่าก็ตาม และได้คุยกับพี่เค้าต่อ เหตุการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ ยังเป็นห่วงและใส่ใจกันเหมือนเดิม คอยบอกรัก คิดถึง เป็นห่วง โทรคุยกัน ( เหมือนแฟนแต่ไม่ใช่แฟนนะคะ ) จนมาวันนึงถึงวันที่ต้องจบแล้วค่ะ เรารู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิม จากที่เคยคุยกันทุกวัน ก็คุยกันน้อยลง จากที่คอยบอกเป็นห่วงแต่วันนี้กลับไม่แล้ว เราเป็นคนใจร้อน แต่ได้พูดความรู้สึกที่เรารู้สึกออกไป จนได้บล๊อกเค้าไป แต่สุดท้ายทำใจไม่ได้ ทักกลับไปหาพี่เค้าเหมือนเดิม แล้วต่อด้วยว่า กลับมาคุยเหมือนเดิมได้ไหม ?  ยอมทุกอย่างเลย ขอโทษทุกอย่าง แต่พี่เค้าบอกว่า เค้าอยากอยู่คนเดียว ถ้ามันใช่เราคงวนกลับมาเจอกันอีก ต่อด้วยคำว่าขอโทษ ตอนนั้นเราเสียใจมากๆเลย ได้แต่โทษตัวเองว่าเราผิดตลอด เราทำนิสัยไม่ดีใส่เขาหรือป่าว หรือเราผิดพลาดตรงไหน ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ยังไม่เคยลืมค่ะ  วันนี้มาเล่าซะยาวเลย555 ผ่านมาประมาณ 5-6 ปีแล้วแต่ก็ยังอยากทราบสาเหตุนิดนึง  แล้วรักแรกทุกคนเป็นยังไงบ้างคะ