สวัสดีท่านกลุสตรีและชายชาตรีทั้งหลายด้วยนะครับ
พอดีผมมีคำถามที่ผมคิดขึ้นมาเมื่อเช้านี้ แล้วอยากลองถามทุกๆคนดู
ว่าหากเราทำงานออกมาแย่บ่อยๆ หรือวันหนึ่งสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว งานที่มันควรดีอยู่แล้วกลายเป็นเราไปทำจนมันเลวร้ายกว่าเดิม หรือถึงขั้นพังไปเลย โดยไม่ได้ตั้งใจ
สมมุติง่ายๆ ผมเป็นคนดูแลเอกสาร มีเอกสารอันหนึ่งที่สำคัญมากและหัวหน้าฝากให้เราดูแล แต่เราเผลอไปทำหาย และมันไม่มีไฟล์สำรองหรืออะไรเลย กลายเป็นต้องวุ่นวายกันทั้งบริษัทที่ต้องทำใหม่ จนวันถัดมาหลายๆคนเริ่มไม่ไว้ใจที่จะฝากให้เราดูแลเอกสารแล้ว
นี่เป็นเพียงเหตุการณ์สมมุตินะครับ แน่นอนว่าแรกๆคนเราให้อภัยกันอยู่แล้ว และเรื่องแบบนี้ก็แค่เรียนรู้วางเอกสารให้ถูกที่ก็พอ
แต่ถ้ามันเกิดเหตุการณ์ที่ผิดครั้งเดียวแล้วเสียความไว้ใจไปหมดเลยล่ะ และกว่าจะได้ความไว้ใจกลับมาก็ใช้เวลานานโขเลย
ผมลองคิดดูแล้วมันก็กลายเป็นความกดดันที่หนักอยู่เหมือนกันครับ อาจเป็นความเครียดจนทำให้อยากจะลาออกจากงานไปเลย
แน่นอนว่าการลาออกก็เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่ง แต่หากว่ามันลาออกไม่ได้ล่ะ
เราจะรับมือกับอารมย์เหล่านี้ยังไง จะพิสูจน์ตัวเองยังไง ถึงจะได้ความเคารพและความไว้วางใจกลับมาอีกครั้ง?
ใครมีวิธีจัดการกับปัญหาเหล่านี้กันยังไงแชร์กันได้เลยครับ
ยิ่งคนมีประสบการณ์กับเหตุการณ์ยิ่งอยากให้แชร์เลยครับ จะได้เป็นคำแนะนำให้กับคนรุ่นใหม่ๆ ที่เจอปัญหาเหล่านี้ด้วยครับ
Edit: แก้คำพูด+สมมุติเหตุการณ์ให้ทุกคนเห็นภาพมากขึ้น
หากคุณทำงานแล้วออกมาแย่ หรือถึงขั้นไม่มีใครไว้ใจเราอีกเลย คุณจะมีวิธีปลอบตัวเองยังไงบ้าง?
พอดีผมมีคำถามที่ผมคิดขึ้นมาเมื่อเช้านี้ แล้วอยากลองถามทุกๆคนดู
ว่าหากเราทำงานออกมาแย่บ่อยๆ หรือวันหนึ่งสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว งานที่มันควรดีอยู่แล้วกลายเป็นเราไปทำจนมันเลวร้ายกว่าเดิม หรือถึงขั้นพังไปเลย โดยไม่ได้ตั้งใจ
สมมุติง่ายๆ ผมเป็นคนดูแลเอกสาร มีเอกสารอันหนึ่งที่สำคัญมากและหัวหน้าฝากให้เราดูแล แต่เราเผลอไปทำหาย และมันไม่มีไฟล์สำรองหรืออะไรเลย กลายเป็นต้องวุ่นวายกันทั้งบริษัทที่ต้องทำใหม่ จนวันถัดมาหลายๆคนเริ่มไม่ไว้ใจที่จะฝากให้เราดูแลเอกสารแล้ว
นี่เป็นเพียงเหตุการณ์สมมุตินะครับ แน่นอนว่าแรกๆคนเราให้อภัยกันอยู่แล้ว และเรื่องแบบนี้ก็แค่เรียนรู้วางเอกสารให้ถูกที่ก็พอ
แต่ถ้ามันเกิดเหตุการณ์ที่ผิดครั้งเดียวแล้วเสียความไว้ใจไปหมดเลยล่ะ และกว่าจะได้ความไว้ใจกลับมาก็ใช้เวลานานโขเลย
ผมลองคิดดูแล้วมันก็กลายเป็นความกดดันที่หนักอยู่เหมือนกันครับ อาจเป็นความเครียดจนทำให้อยากจะลาออกจากงานไปเลย
แน่นอนว่าการลาออกก็เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่ง แต่หากว่ามันลาออกไม่ได้ล่ะ
เราจะรับมือกับอารมย์เหล่านี้ยังไง จะพิสูจน์ตัวเองยังไง ถึงจะได้ความเคารพและความไว้วางใจกลับมาอีกครั้ง?
ใครมีวิธีจัดการกับปัญหาเหล่านี้กันยังไงแชร์กันได้เลยครับ
ยิ่งคนมีประสบการณ์กับเหตุการณ์ยิ่งอยากให้แชร์เลยครับ จะได้เป็นคำแนะนำให้กับคนรุ่นใหม่ๆ ที่เจอปัญหาเหล่านี้ด้วยครับ
Edit: แก้คำพูด+สมมุติเหตุการณ์ให้ทุกคนเห็นภาพมากขึ้น