สิบปีที่แล้ว ผมรักเธอมาก ผมรักเธอเพียงคนเดียว ไม่มองเกี่ยวใคร วันแต่งงานจึงสัญญาว่า

จะรักเธอคนเดียว จะรักเธอตลอดไป
เวลาผ่านมาถึงปีที่ 11
ผมรักเธอน้อยลง ไม่รู้เพราะอะไร แต่ก็ยังรักอยู่แหละ

วันนี้ผมรักสาวอีคน เธอสวยน่ารักสดใสใจละเมอ
ผมจึงรักเธอ และรักมากมาย
ความสัมพันธ์เราก้าวไกล จนเป็นแฟนกันในสองเดือน ผมจึงมีบ้านสองหลังอันอบอุ่น

สาวคนแรกหรือเมียนั่นแหละ บอกทำไมไม่รักษาสัญญา ทำไมผิดศีลข้อมุสา ไม่รักษาศีลข้อสาม
ผมเลยนำธรรมะมาสอนเธอว่า
"ชีวิตนี้ ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรที่ยั่งยืน ความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์ ความไม่เที่ยงเป็นสัจธรรม"

สงสัยจัง ทำไมคนเราไม่รู้เรื่อง อนัตตา กันเลยหนอ?


แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 10
น่าเวทนาในความคิด แยกแยะดี-ชั่ว ถูก-ผิดไม่เป็น
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่