พ่อทิ้งเรากับแม่ และน้องชายไปตั้งแต่เราอายุ 6 ขวบ ตอนเด็กๆ เวลาไปโรงเรียนเพื่อนๆ ในโรงเรียนก็ชอบถามว่าพ่อเราไปไหนไม่เคยเห็นหน้าพ่อเราเลย.

พ่อไม่เคยแม้แต่จะมาถามไถ่ว่าเรากับแม่จะใช้ชีวิตอยู่ยังไงหายตัวไปเลยไม่เคยแม้จะติดต่อมาหา พอรู้ว่าเรามาอยู่ที่อเมริกา ใช้ชีวิตทำงานหาเงินที่นี้ จู่ๆพ่อก็มาขอเงินเราใช้ ให้เราฝากเงินไปให้หลายครั้งมาก หลังๆมานี่พ่อจะขอเยอะมากแถมโกหกเราว่าจะเอาไปซื้อของ และเอาเงินไปลงทุนต่างๆนาๆ

แต่พอเรารู้ความจริงว่าที่จริงแล้ว พ่อเอาเงินที่เราฝากไปให้ที่ว่าจะให้แกลงทุนนั้นเอาไปให้คนอื่นยืมเงิน. ตั้งแต่เราเด็กๆ แม่เล่าให้เราฟังว่า ตอนนั้นพ่อเรามีเงินเยอะมากแล้วก็ชอบเอาเงินให้คนอื่นยืมเงินจนพ่อโดนโกงอยู่บ่อยๆ สุดท้ายพ่อไม่มีเงินก็ทิ้งพวกเราไปไม่เคยติดต่อมาอีกเลย พ่อโกหกเรามาตลอด ที่เราฝากเงินไปให้พ่อเพราะอย่างน้อยพ่อก็ทำให้เราได้เกิดมา และคิดว่าพ่อติดต่อมาหาเราเพราะรักลูก รู้สึกผิดกับลูก ที่ไหนได้พ่อแค่เห็นเราเป็นแค่ธนาคารหรือที่ถอนเงินมาใช้เท่านั้น

เราคิดว่าจะไม่ให้เงินพ่อแล้วเราจะบาปไหม ถ้าเราจะฝากเงินไปให้พ่อที่ทิ้งเราไปแถมไม่เคยเลี้ยงดูเรา เราฝากเงินไปให้แม่ที่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เด็กจนเราโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ดีกว่าเหรอ อีกอย่างเราก็ไม่ชอบคนโกหกอยู่ด้วย แบบนี้เราจะเป็นลูกอกตัญญูไหมคะสิ่งที่เราตัดสินใจอยู่มันถูกแล้วรึป่าวกับพ่อที่ทิ้งเราไปตั้งแต่ 6 ขวบ