สวัสดีค่ะ หนูอายุ15ปี  หนูอยากคุยกับผู้ปกครองเรื่องอาการของหนู หนูเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อายุ13ปีได้มั้งคะถ้าจำได้ หนูรู้สึกเศร้า ท้อแท้บ่อยๆ เหนื่อยจับกิจกรรมหรืองานอดิเรกที่ปกติจะชอบทำ หนูชอบวาดรูปและวาดสวย แต่มาตอนนี้หนูคิดไรไม่ออก เบื่อ และกินไม่ค่อยลง หนูร้องไห้บ่อยๆ บางทีน้ำตามันก็คลอระหว่างที่หนูใช้ชีวิตตามปกติ หนูคิดฟุ้งซ่านบ่อยครั้ง นั่งเฉยๆบางทีก็หนักที่อกแปลกๆ มันจุกๆ และหนูตะเหมือนจะมีน้ำตาออกมา หนูทำร้ายตัวเองบ่อยครั้งแม้บางครั้งไม่สำเร็จ แต่หนูก็ยังคงคิดที่จะตาย หนูกรีดไม่ลึก มันทำให้หนูรู้ว่า หนูยะงไม่อยากตาย แต่หนูเองก็ไม่อยากใช้ชีวิตต่ออีกแล้ว หนูพยายามออกไปเที่ยวห้าง ไปเที่ยวกับเพื่อน ซื้อชุด ตัดผมเปลี่ยนลุคไปมา แต่ยิ่งพยายามเติมเต็มความสุขให้ตัวเอง หนูยิ่งเหนื่อยและแน่ขึ้น หนูเริ่มไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากออกจากห้อง อยากนอนไปเรื่อยๆ ไม่อยากตื่นมา หนูเหนื่อยโดยไม่เข้าใจ บางทีหนูก็อ้วก เวียนหัว หนูไม่เข้าใจตัวเองเลย หนูรู้สึกแย่เป็นภาระเรียนก็ไม่ดี หนูไม่เข้าใจว่าสิ่งที่อยู่ในหัวตอนนี้คืออะไร หนูเคยคิดว่าเวลาจะทำให้มันหายเอง แต่ยิ่งนานยิ่งทำให้หนูแย่ หรือคิดฟุ้งซ่านมากขึ้นแม้กระทั้งตอนนั่งเฉยๆ หนูทนไม่ไหวแล้ว  หนูอยากบอกให้ท่านพ่อแม่รู้ หนูลองค้นกูเกิ้ลเกี่ยวกับอาการของหนูดู อ่านไปส่วนมากก็เป็นเกี่ยวกับสุขภาพจิต หนูอยากให้พ่อแม่พาไปปรึกษา แต่ก็กลัวที่จะคุย ปกติท่านจะติดงาน ไม่ค่อยได้คุยกันนัก และเขาก็ไม่ค่อยรู้อาการหนูเท่าไหร่ แต่มีแค่พ่อคนนึงที่เคยเห็นแผลที่ข้อมือหนูแล้วถามหนู พ่อเคยบอกแม่ให้พาไปรักษา แต่แม่บอกว่าคิดมากไปเองแล้วบอกว่าหนูเป็นบ้า หนูก็ไม่ว่าอะไร จนตอนนี้หนูเริ่มไม่ไหว หนูนอนไม่หลับในตอนกลางคืน และนอนมากในตอนกลางวัน หนูร้องไห้จนเหนื่อย จุกที่อก หนูไม่เข้าใจมัน ไม่รู้ต้องทำยังไง จะโทรสายสุขภาพจิตก็ดันไม่มีเงินในมือถือตอนนี้ พี่บอกให้ลองบอกพ่อ แต่หนูไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไรดี?
หนูเหนื่อยกับมันจริงๆ...  หนูอยากขอโทษพ่อแม่สักล้านครั้ง  หนูขอโทษที่ทนไม่ไหวจริงๆ