เราทำงานที่นี่มาเข้าปีที่ 5 แล้วค่ะ ทำงานตรงสายกับที่เรียนมาค่ะ เนื้องานค่อนข้างหนัก และเป็นงานที่ต้องประสานคนรอบทิศทาง ช่วงปีแรก ๆ รู้สึกเครียดแต่ก็ท้าทาย สนุกกับงานดี แต่พักหลัง ๆ รู้สึกว่าร่างกายเริ่มประท้วงเจ็บป่วยบ่อยมากค่ะ ทั้งปวดหัว อาเจียน ปวดหลัง เป็นโรคกระเพาะ บ้านหมุน เกล็ดเลือดต่ำ เหนื่อยสะสม รวมถึงเป็นโรคเครียดสะสมด้วย ซึ่งสาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากความเครียดจากการทำงาน ก่อนหน้านี้เราเครียดโดยไม่รู้ตัวมาตลอด เพราะใจสู้ ก็สู้กันไป แต่พอรู้ตัวอีกทีคือร่างกายก็เสื่อมไปเยอะแล้ว
และตอนนี้สภาพจิตใจเราค่อนข้างแย่ค่ะ รู้สึกหมดไฟในการทำงาน และหงุดหงิดง่าย งานที่ทำอยู่ก็เป็นงานประสานคนค่ะ เรากลัวว่าถ้าหนักเข้าเราจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่และไปวีนเหวี่ยงใส่คนที่เราประสานงานด้วย
ความรู้สึกตอนนี้คืออยากพักค่ะ อยากลาพักผ่อนสักหนึ่งสัปดาห์แบบไม่มีข้อความหรือโทรศัพท์รบกวน ซึ่งเป็นไปได้ยากมากเพราะงานที่ทำไม่ได้ลาหยุดได้นานขนาดนั้น เพราะขนาดลาไปทำธุระหนึ่งวันก็มีสายโทรศัพท์และข้อความเข้าเรื่อย ๆ (เนื่องจากที่ทำงานไม่มีระบบ Rotate งานค่ะ มีคนเดียวยังไงก็ต้องทำ)
ถามว่าเคยคิดจะลาออกไหม เคยค่ะ แต่พอนึกถึงสภาพร่างกายที่เจ็บป่วยบ่อยแบบนี้ และพอออกไปสิทธิการรักษาพยาบาลก็หายไปด้วย ไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายอีก หากพูดถึงเรื่องหางานใหม่ เราก็คิดค่ะ แต่ด้วยความเหนื่อยล้ามันเลยแทบจะไม่มีอารมณ์อยากจะทำเรซูเม่ หรือไปสอบที่ใหม่เลยค่ะ
เหมือนมาบ่นเนอะ ใครอ่านจนจบขอบคุณที่รับฟังนะคะ
รู้สึกหมดไฟในการทำงาน
และตอนนี้สภาพจิตใจเราค่อนข้างแย่ค่ะ รู้สึกหมดไฟในการทำงาน และหงุดหงิดง่าย งานที่ทำอยู่ก็เป็นงานประสานคนค่ะ เรากลัวว่าถ้าหนักเข้าเราจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่และไปวีนเหวี่ยงใส่คนที่เราประสานงานด้วย
ความรู้สึกตอนนี้คืออยากพักค่ะ อยากลาพักผ่อนสักหนึ่งสัปดาห์แบบไม่มีข้อความหรือโทรศัพท์รบกวน ซึ่งเป็นไปได้ยากมากเพราะงานที่ทำไม่ได้ลาหยุดได้นานขนาดนั้น เพราะขนาดลาไปทำธุระหนึ่งวันก็มีสายโทรศัพท์และข้อความเข้าเรื่อย ๆ (เนื่องจากที่ทำงานไม่มีระบบ Rotate งานค่ะ มีคนเดียวยังไงก็ต้องทำ)
ถามว่าเคยคิดจะลาออกไหม เคยค่ะ แต่พอนึกถึงสภาพร่างกายที่เจ็บป่วยบ่อยแบบนี้ และพอออกไปสิทธิการรักษาพยาบาลก็หายไปด้วย ไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายอีก หากพูดถึงเรื่องหางานใหม่ เราก็คิดค่ะ แต่ด้วยความเหนื่อยล้ามันเลยแทบจะไม่มีอารมณ์อยากจะทำเรซูเม่ หรือไปสอบที่ใหม่เลยค่ะ
เหมือนมาบ่นเนอะ ใครอ่านจนจบขอบคุณที่รับฟังนะคะ