คือเรามีพี่สาว1คน (ค่อยข้างมีอายุ) พี่สาวเรามีลูก1คน(อายุไล่เลี่ยกันกับเรา) พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งเเต่เราเด็กๆ เเม่เป็นคนเลี้ยงเรากับลูกของพี่สาวเรา เราโตมากับหลานกับเเม่จนเราไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเด็กขาดความอบอุ่นอะไรเลยย แม่ก็มีพ่อคนใหม่เเค่พ่อเลี้ยงของเราคนนี้นิสัยดีกับเรามาก เรารู้สึกรักและผูกพันกับเค้ามากกว่าพ่อแท้ๆของเราอีก จนมาวันหนึ่งพ่อเลี้ยงของเราจับได้ว่าแม่มีคนใหม่ เราส่งสารพ่อเลี้ยงของเรามากแต่ทำอะไรไม่ได้เลย เค้าทะเลาะกันเกือบทุกวันเค้าพยายามให้แม่เลิกยุ่งกับคนให้แต่เเม่ก็ไม่เลิก จนได้เลิกกัน ส่วนแม่ก็พาคนใหม่เข้ามาในบ้านเราก็ทำตัวเฉยๆปกติกับคนใหม่ของแม่ เค้าก็อยู่ด้วยกันจนวันหนึ่งเรากลับมา
จากรร.เห็นห้องของแม่ไม่มีเสื้อผ้าสักตัวห้องโล่ง
มากก จนแม่โทมาหาเรา เราจึงรู้ว่าแม่หนีหนี้ไปอยู่จังหวัดอื่นตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราโดดเดี่ยวมากรุ้สึกว่าชีวิตเหมือนในละคร เราไม่เคยห่างจากแม่เลยตั้งแต่โตมา เราคิดถึงแม่มากจนนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืนแต่เราไม่ได้โกรธแม่เลยสักนิดรุ้สึกสงสารแม่มากกว่าพอแม่ไปอยู่ที่อื่นพี่เราก็เป็นคนดูแลเรากับหลานต่อช่วงนั่นเรากำลังขึ้นม.ปลายเราอยากเรียนต่อมากจนขอตังแม่มาจ่ายค่าเทอมเรียนต่อได้เราเลือกเรียนพรีดีกรีของม.รามไปด้วยเพื่อจะได้จบเร้วๆจะได้ทำงานเร้วๆได้ไม่ต้องเป็นพาระของพี่เรา เรากับหลานก็อยู่บ้านหลังเดิมของแม่พี่ก็อยู่บ้านของพี่(อยู่ติดกัน)
เราไปกินข้าวบ้านพี่อาศัยอยู่บ้านพี่ทุกวันแต่กลับมานอนที่บ้านของตัวเอง พี่เราทำงานได้เงินดีอยู่พอที่จะส่งเรากับหลายเรียนได้ พี่เราก็มีแฟนคนใหม่ที่ไม่ใช่พ่อของหลานเรา แฟนพี่ของเราคนนี้ก็ดีน่ะ แต่เราสงสารหลานเรามากเพราะพี่สาวเราไม่เคยบอกใครเลยว่าหลานเราเป็นลูกของเค้า เค้าโกหกทุกคนที่เข้าหาเค้าว่าหลานเราเป็นน้องสาว เราส่งสารหลานมากได้แต่นั่งปลอบเวลาหลายเราน้อยใจ จนวันหนึ่งเราจับได้ว่าพี่เรามีชู้ แฟนพี่เราทำงานไกลบ้านบางอาทิตก็ไม่กลับบ้านเลย พี่สาวเราไปหาชู้ทุกคืนเรารู้แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะพี่เป้นคนเลี้ยงดูเราเราไม่กล้าพูดไม่ห้ามอะไรสักอย่างงพี่สาวของเราไม่เคยทำกับข้าวให้เรากับหลานกินเลยเรากับหลานต้องเป็นคนทำดูแลงานบ้านทุกอย่างงแต่ส่วนมากหลานเราเป็นคนทำเพราะเราเรียนหนักมากกลับมาบ้านก็ต้องมาเรียนพรีดีกรีต่อเราสงสารหลานมากที่หลานเราต้องทำทุกอย่างแม้กระทั้งกับข้าวหลานเราก็ต้องทำให้พี่กินแต่เวลาพี่เราจะไปหาชู้พี่เรากลับทำกับข้าวไปให้ชู้เค้ากินทุกครั้งไม่เคยเหลือไว้ให้เรากับหลานเราน้อยใจมากแต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรเราทำเองได้ พี่สาวเราไม่เคยเก็บบ้านเลยพอบ้านรกก็ด่าแต่เรากับหลานว่าไม่เก็บไม่ทำอะไรเลยด่าด้วยคำที่หยาบคายมากกเรากับหลานก็ต้องเก็บเองกวาดเองทุกครั้ง จนวันหนึ่งเรารู้ว่าพี่เราท้องกับชู้เรารู้สึกเหมือนไม่น่าเกิดมาเจออะไรเเบบนี้เราพี่สาวเราเวลาไม่พอใจอะไรก็ด่าเรากับหลานตีบ้างไล่ให้ไปอยุ่กับแม่บ้าง ไปตายที่ไหนก็ไปเรายอมรับว่าคำพูดพี่เราโครตทำร้ายความรู้สึกเลย โดนไล่แต่ไม่มีที่ไปอะ โดนไล่ประจำ ไล่ไม่ให้ไปกินข้าวบ้างอะไรบ้าง เเต่เราก็ทำตัวปกติต่อหน้าคนอื่นทุกครั้งทั้งๆที่เวลาอยู่คนเดียงโครตรู้สึกโดนเดียวเลยเราตั้งใจเรียนมากทำตัวให้ทุกคนภูมิใจแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนเลย เเต่เราจะไม่ทำลายอนาคตของเราเด็ดของ เราโครตเป็นเด้กร่าเริงเลยเวลาอยู่รร.เราพยายามทำตัวเป็นเด็กไม่มีปมไม่มีปัญหาครอบครัว แต่ทุกครั้งที่พี่เราด่าเราเหมือนจะจี้ปมเราตลอดเลยเวลาด่าก็ด่าหลานเราด้วย เราคิดว่าถ้าตายไปได้เร็วๆก็ดีแต่ก็สงสารหลายเราพี่เราแคร์แต่ชู้เค้าไม่เคยสนใจความรู้สึกหรืออะไรเรากับหลานเลย เเต่เราสัญญากับตัวเองว่าเรียนให้จบไม่เอาคำพูดคำดูถูกของพี่เรามาตัดอนาคตของตัวเอง
.
.
เราอยากรู้ว่าเราควรจัดความรู้สึกเวลาพี่เราด่าพี่เราไล่ยังไงค่ะ ตอนนี้รู้สึกเศร้าเเล้วก็สงสารชีวิตมากที่ต้องมาเจอปัญหามากมายขนาดนี้เราเป็นแค่เด็กอายุ15เอง