เครียดมากๆอยากจะตะโกนออกมาเลยว่าเหนื่อท้อไม่ไหวแล้ว เราเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายแต่เคยคิดว่าถ้าเราไม่อยู่บนโลกนี้แล้วจะเป็นอย่างไรนะ เราเบื่อที่ต้องตื่นมาเจออะไรเดิมๆความผิดหวังคำดูถูกต่างๆนานๆเหนื่อยที่ต้องตื่นไปเรียนในทุกๆเช้าที่เราไม่อยากไปโรงเรียนไม่ใช่เพราะเราไม่ยากเรียนแต่เราไม่อยากไปเจอสังคมที่พอเราร้องไห้ก็บอกว่าเราอ่อนแอบางละเรียกร้องความสนใจบ้างละ เราเคยบอกแม่แล้วว่าเราเรียนต่อไม่ไหวแล้วขอพักสักปีได้มั้ยแม่ก็ยอกว่าเรียนไปเหอะเดี๋ยวก็จบเเล้วพอไปปรึกษาว่าใครเรื่องนี้ส่วยใหญ่ก็บอกว่าลองบอกหมอให้หมอคุณกับแม่ให้แต่พอเราไปหาหมอแม่ก็นั่งอยู่ไกลๆเราทำให้เราไม่กล้าบอกหมอ พอก่อนจะไปเรียนบางครั้งเรานานไม่หลับบางครั้งเหมือนคนกำลังร้องไห้อยู่แต่ไม่ใีน้ำแต่ไหลออกมา เราเคยทำร้านตัวเองเพียงเพราะทะเลาะกับเพื่อนเลยไม่อยากไปโรงเรียนและเราไปอยากไปนั้ง
เหม่อไม่อยากไปนั้งแล้วอยู่ดีๆร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดีรู้สึกว่าทุกทางมันมืดไปหมดอยากจะร้องออกมาดัวๆว่าไม่ไหวแล้วไม่เป็นคนเก่งแล้วได้มั้ยแล้วเราเคยคิดว่าคนที่ฆ่าตัวตายทำไมถึงทำแบบนั้นทำไปเพื่ออะไรทำไมไม่มีความอดทนเลยแต่ตอนนี้เราได้รู้เเล้วว่าคนที่ฆ่าตัวตายไม่ได้คิดสั้น แต่เขาคิดมา
นานหลายรอบ คิดแล้วคิดอีก อดทนแล้ว
อดทนเล่า.จนมันเกินขีดจำกัดความอดทน
ที่มีแล้ว คนที่เป็น โรคนี้น่าสงสารมากนะที่ไม่มีใครเข้าใจเรา พ่อแม่ก็ทำเหมือนเข้าใจแต่จริงๆก็ไม่เข้าใจ เพื่อนก่อนเอาแต่ถามว่าทำไมถึงเป็นโรคซึมเศร้าเป็นโรคซึมเศร้ายิ้มได้หรอเราก่อนไม่รู้จะตอบยังไงแต่ในใจคิดว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าไม่มีสิทธิ์ยิ้มเลยหรอเครียดที่ต้องมานั้งตอมงานที่ตอนเราไปโรงบาลและไม่ได้ทำ ทำไมเราต้องพยายามไปด้วยในเมื่อสุดท้ายแล้วเราก็ต้องตาย เบื่อโลกเบื่อทุกๆอย่างในชีวิตถ้าเราหาไปสักคนจะเป็นไงนะ?
เครียดอยากระบาย
เหม่อไม่อยากไปนั้งแล้วอยู่ดีๆร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดีรู้สึกว่าทุกทางมันมืดไปหมดอยากจะร้องออกมาดัวๆว่าไม่ไหวแล้วไม่เป็นคนเก่งแล้วได้มั้ยแล้วเราเคยคิดว่าคนที่ฆ่าตัวตายทำไมถึงทำแบบนั้นทำไปเพื่ออะไรทำไมไม่มีความอดทนเลยแต่ตอนนี้เราได้รู้เเล้วว่าคนที่ฆ่าตัวตายไม่ได้คิดสั้น แต่เขาคิดมา
นานหลายรอบ คิดแล้วคิดอีก อดทนแล้ว
อดทนเล่า.จนมันเกินขีดจำกัดความอดทน
ที่มีแล้ว คนที่เป็น โรคนี้น่าสงสารมากนะที่ไม่มีใครเข้าใจเรา พ่อแม่ก็ทำเหมือนเข้าใจแต่จริงๆก็ไม่เข้าใจ เพื่อนก่อนเอาแต่ถามว่าทำไมถึงเป็นโรคซึมเศร้าเป็นโรคซึมเศร้ายิ้มได้หรอเราก่อนไม่รู้จะตอบยังไงแต่ในใจคิดว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าไม่มีสิทธิ์ยิ้มเลยหรอเครียดที่ต้องมานั้งตอมงานที่ตอนเราไปโรงบาลและไม่ได้ทำ ทำไมเราต้องพยายามไปด้วยในเมื่อสุดท้ายแล้วเราก็ต้องตาย เบื่อโลกเบื่อทุกๆอย่างในชีวิตถ้าเราหาไปสักคนจะเป็นไงนะ?