ย้อนไปเมื่อปี 2558 ตอนนั้นเราเรียนอยู่ชั้น ม.6 เป็น รร. ประจำอำเภอ ในจังหวัดสระบุรี
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราและเพื่อนในกลุ่มเจอด้วยกันทุกคน และความวุ่นวายนี้มันอยู่กับเราเป็นเทอม!
เพื่อนในกลุ่มเรามีกันอยู่ 4 คน มี เบนซ์ ลูกเกด ตาล แป้ง เรื่องมันเริ่มมาจาก อ.แนะแนวได้ให้พวกเราทั้ง 4 คนมาช่วยกรอกข้อมูลเด็กนักเรียนโดยเช้าวันนั้นไม่ต้องไปเข้าแถวเคารพธงชาติ ระหว่างที่คนอื่นเขาทำกิจกรรมหน้าเสาธงกันก็มีแค่พวกเรา 4 คนที่นั่งทำงานที่ อ.มอบหมายให้ช่วย ระหว่างนั้นตาลก็ได้เล่าว่า เมื่อคืน อ.ให้ตาลกับแป้งช่วยกรอกข้อมูลเด็กใน รร. หลังเลิกเรียน จนดึก ตาลรู้สึกปวดฉี่เลยชวนแป้งไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่แป้งเข้าห้องน้ำอยู่ตาลที่ยืนรออยู่ข้างนอกก็ร็สึกว่ามีคนมอง รู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่กันแค่ 2 คน พอเสร็จตาลกับแป้งก็กลับมาที่ห้องเรียนเพื่อช่วย อ. ทำงานต่อ ก็ยังคงรู้สึกเหมือนมีคนยืนรออยู่ที่หน้าห้องตลอดเวลา เรา(เบนซ์) เลยพูดต่อว่า เคยได้ยินคนเขาเล่าต่อๆ กันมาแต่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จริงหรือไม่จริง วันนั้นเป็นวันศุกร์มี นร. หญิงคนนึงไม่สบายเลยนอนพัก พอตกเย็นมามีเจ้าหน้าที่มาฉีดยุง เขาไม่ได้สังเกตว่ามีคนอยู่หรือไม่อยู่เพราะมันเลยเวลาเลิกเรียนไปนานแล้ว กว่าจะมีคนมาเห็นปรากฏว่า เด็ก ผญ.เธอได้เสียชีวิตแล้ว ระหว่างที่กำลังเล่าอยู่เราๆด้ยินเสียงเหมือนมีคนขูดชั้นหนังสือที่เป็นไม้ เสียงขูดเป็นทางยาว เราตกใจเพราะในห้องมีกันแค่ 4 คน เสียงมันจะมาจากไหน พอเราถามว่ามีใครได้ยินมั้ย เพื่อนๆ กลับไม่มีใครได้ยิน
พอเลิกเรียนต่างคนต่างกลับบ้านเราก็นั่งทำงานอยู่ตอนนั้นเวลาประมาณ 3-4 ทุ่ม จู่ๆ ประตูบ้านที่เป็นกระจกสั่นแรงมาก สั่นเหมือนมีคนเขย่าประตู ทั้งๆ ที่ไม่มีลม เพราะต่อให้มีลมประตูบ้านเราก็ไม่สั่นแรงขนาดนั้น ตอนนั้นเรากลัวมากไม่กด Shut Down ด้วยเราเอาเท้าปิดสวิตซ์ไฟแล้วโดดขึ้นเตียงนอนทันที
พอเช้ามาระหว่างที่เข้าแถว ลูกเกดถามว่า เมื่อคืนพวกมีอะไรแปลกๆ ป้ะ เรากับตาลก็พยักหน้า ตาลเล่าว่า ระหว่างที่นอนอยู่เหมือนมีคนมานอนเบียดข้างๆ แล้วเขาก็ร้องไห้เบาๆ ลูกเกดก็เล่า บลาๆๆๆๆ (เราจำไม่ค่อยได้) เราเลยพูดต่อว่า เดี๋ยวพักเที่ยงเราลองโทร.หาแป้งดู ว่าถ้าแป้งเจอเหมือนกันกูว่ามันไม่ปกติล้ะ พอถึงเวลาพักเที่ยงโทร.ไปหาแป้ง แป้งก็บอกว่าตอนกลางคืนเอาชุด รด. ออกมาตาก จู่ๆ หมาที่เลี้ยงไว้ก็เห่า เห่าเหมือนเห็นอะไรบางอย่างแล้วหมาก็รีบวิ่งเหมือนกลัวอะไร ระหว่างที่แป้งตากผ้า ก็เห็นเหมือนเงาดำๆ ใหญ่ๆ ผ่านไปผ่านมา
ตอนนั้นคือแบบ เห้ย! นี่มันเกิดอะไรกับพวกเราว้ะ พอตกบ่ายมาระหว่างที่รอเข้าเรียน รองฝ่ายปกครองได้เดินผ่านมา แล้วหยุดทักลูกเกดว่า ทำไมไม่ไปเอากำไลสักที เย็นนี้ให้ขึ้นไปเอา ทั้ง 4 คนเลยให้ขึ้นไปให้หมดเลย (เพื่อนอีก 3 คนไม่ได้ผิดระเบียบอะไรนะคะ ส่วนกำไลลูกเกดโดนยึดไปนานมากแล้ว)
พอเลิกเรียนพวกเราทั้ง 4 คน ได้ขึ้นไปหารอง พอเข้าไปคำแรกที่รองทักคือ "พวกเธอเชื่อเรื่องผีมั้ย" พวกเราทั้ง 4 คนหันมองหน้ากันพร้อมพยักหน้าว่า เชื่อค่ะ เราเลยเล่าเหตุการณ์ต่างๆ เริ่มจากที่ตาลกับแป้งไปช่วย อ.กรอกข้อมูล ในวันนั้น พวกเราก็เริ่มมีสิ่งผิดปกติต่างๆ นาๆ เกิดกับพวกเรา 4 คนมาตลอด พอเล่าจบ รองได้พูดกับพวกเราว่า ใช่! เขาตามพวกเธอมา.......
เรื่องยังไม่จบนะคะ
กระทู้ผีโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรี
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราและเพื่อนในกลุ่มเจอด้วยกันทุกคน และความวุ่นวายนี้มันอยู่กับเราเป็นเทอม!
เพื่อนในกลุ่มเรามีกันอยู่ 4 คน มี เบนซ์ ลูกเกด ตาล แป้ง เรื่องมันเริ่มมาจาก อ.แนะแนวได้ให้พวกเราทั้ง 4 คนมาช่วยกรอกข้อมูลเด็กนักเรียนโดยเช้าวันนั้นไม่ต้องไปเข้าแถวเคารพธงชาติ ระหว่างที่คนอื่นเขาทำกิจกรรมหน้าเสาธงกันก็มีแค่พวกเรา 4 คนที่นั่งทำงานที่ อ.มอบหมายให้ช่วย ระหว่างนั้นตาลก็ได้เล่าว่า เมื่อคืน อ.ให้ตาลกับแป้งช่วยกรอกข้อมูลเด็กใน รร. หลังเลิกเรียน จนดึก ตาลรู้สึกปวดฉี่เลยชวนแป้งไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่แป้งเข้าห้องน้ำอยู่ตาลที่ยืนรออยู่ข้างนอกก็ร็สึกว่ามีคนมอง รู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่กันแค่ 2 คน พอเสร็จตาลกับแป้งก็กลับมาที่ห้องเรียนเพื่อช่วย อ. ทำงานต่อ ก็ยังคงรู้สึกเหมือนมีคนยืนรออยู่ที่หน้าห้องตลอดเวลา เรา(เบนซ์) เลยพูดต่อว่า เคยได้ยินคนเขาเล่าต่อๆ กันมาแต่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จริงหรือไม่จริง วันนั้นเป็นวันศุกร์มี นร. หญิงคนนึงไม่สบายเลยนอนพัก พอตกเย็นมามีเจ้าหน้าที่มาฉีดยุง เขาไม่ได้สังเกตว่ามีคนอยู่หรือไม่อยู่เพราะมันเลยเวลาเลิกเรียนไปนานแล้ว กว่าจะมีคนมาเห็นปรากฏว่า เด็ก ผญ.เธอได้เสียชีวิตแล้ว ระหว่างที่กำลังเล่าอยู่เราๆด้ยินเสียงเหมือนมีคนขูดชั้นหนังสือที่เป็นไม้ เสียงขูดเป็นทางยาว เราตกใจเพราะในห้องมีกันแค่ 4 คน เสียงมันจะมาจากไหน พอเราถามว่ามีใครได้ยินมั้ย เพื่อนๆ กลับไม่มีใครได้ยิน
พอเลิกเรียนต่างคนต่างกลับบ้านเราก็นั่งทำงานอยู่ตอนนั้นเวลาประมาณ 3-4 ทุ่ม จู่ๆ ประตูบ้านที่เป็นกระจกสั่นแรงมาก สั่นเหมือนมีคนเขย่าประตู ทั้งๆ ที่ไม่มีลม เพราะต่อให้มีลมประตูบ้านเราก็ไม่สั่นแรงขนาดนั้น ตอนนั้นเรากลัวมากไม่กด Shut Down ด้วยเราเอาเท้าปิดสวิตซ์ไฟแล้วโดดขึ้นเตียงนอนทันที
พอเช้ามาระหว่างที่เข้าแถว ลูกเกดถามว่า เมื่อคืนพวกมีอะไรแปลกๆ ป้ะ เรากับตาลก็พยักหน้า ตาลเล่าว่า ระหว่างที่นอนอยู่เหมือนมีคนมานอนเบียดข้างๆ แล้วเขาก็ร้องไห้เบาๆ ลูกเกดก็เล่า บลาๆๆๆๆ (เราจำไม่ค่อยได้) เราเลยพูดต่อว่า เดี๋ยวพักเที่ยงเราลองโทร.หาแป้งดู ว่าถ้าแป้งเจอเหมือนกันกูว่ามันไม่ปกติล้ะ พอถึงเวลาพักเที่ยงโทร.ไปหาแป้ง แป้งก็บอกว่าตอนกลางคืนเอาชุด รด. ออกมาตาก จู่ๆ หมาที่เลี้ยงไว้ก็เห่า เห่าเหมือนเห็นอะไรบางอย่างแล้วหมาก็รีบวิ่งเหมือนกลัวอะไร ระหว่างที่แป้งตากผ้า ก็เห็นเหมือนเงาดำๆ ใหญ่ๆ ผ่านไปผ่านมา
ตอนนั้นคือแบบ เห้ย! นี่มันเกิดอะไรกับพวกเราว้ะ พอตกบ่ายมาระหว่างที่รอเข้าเรียน รองฝ่ายปกครองได้เดินผ่านมา แล้วหยุดทักลูกเกดว่า ทำไมไม่ไปเอากำไลสักที เย็นนี้ให้ขึ้นไปเอา ทั้ง 4 คนเลยให้ขึ้นไปให้หมดเลย (เพื่อนอีก 3 คนไม่ได้ผิดระเบียบอะไรนะคะ ส่วนกำไลลูกเกดโดนยึดไปนานมากแล้ว)
พอเลิกเรียนพวกเราทั้ง 4 คน ได้ขึ้นไปหารอง พอเข้าไปคำแรกที่รองทักคือ "พวกเธอเชื่อเรื่องผีมั้ย" พวกเราทั้ง 4 คนหันมองหน้ากันพร้อมพยักหน้าว่า เชื่อค่ะ เราเลยเล่าเหตุการณ์ต่างๆ เริ่มจากที่ตาลกับแป้งไปช่วย อ.กรอกข้อมูล ในวันนั้น พวกเราก็เริ่มมีสิ่งผิดปกติต่างๆ นาๆ เกิดกับพวกเรา 4 คนมาตลอด พอเล่าจบ รองได้พูดกับพวกเราว่า ใช่! เขาตามพวกเธอมา.......
เรื่องยังไม่จบนะคะ