นาถรพีกำลังคิดถึงสิ่งที่โภไคยบอกเธอมาว่านายอำเภอพระไววายุกำลังหลงเธอมาก
พระไววายุเป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดเสดารัล นายอำเภอน่าจะเคยเห็นนาถรพีในงาน ๆ หนึ่ง
แล้วก็สืบรู้ว่าอาศัยอยู่ที่บ้านโภไคย จึงเรียกโภไคยไปพบ

แล้วถามโภไคยใหญ่ว่าผู้หญิงที่อยู่ในบ้านคือใคร
โภไคยบอกว่าเป็นน้องสาว นายอำเภอจึงบอกว่าอยากดูตัว อยากได้
ให้ช่วยหน่อย นายอำเภอเอง เมียเพิ่งตาย ลูกหลานก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น
อยู่คนเดียวมันเหงา ถ้าดูตัวแล้วถูกใจ ยินดีตบแต่งและพาออกสังคมด้วย
แล้วจะให้เงินโภไคยก้อนนึง โภไคยจึงคาบข่าวมาบอกนาถรพี
"เอ็งสนใจไหม ข้าจะติดต่อให้"
"พี่ไม่หวงฉันเหรอจ๊ะ"
"รักเลยล่ะ แต่ข้ารู้ว่าข้าไม่คู่ควรกับเอ็ง เอ็งมันใฝ่สูงและก็ยังสวยยังสาว
มีโอกาสมาถึงมาแล้วก็ไขว่คว้าไปเถอะ อย่าให้โอกาสดี ๆ เลยผ่านไปเลย"
"ขอบคุณพี่มากนะที่เข้าใจฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณพี่เลย ตอบแทนได้เมื่อไหร่ ฉันจะรีบตอบแทนทันทีค่ะ"
โภไคยเอามือลูบหัวของนาถรพี
"เอ็งตอบแทนข้ามาเยอะแล้ว อยู่กับข้าต่อไป เอ็งก็ไม่มีอนาคตหรอก
ไปเป็นคุณนายนายอำเภอดีกว่า มันดีกว่าอยู่ที่นี่เป็นไหน ๆ"
นาถรพีโผเข้ากอดโภไคย
"ขอบคุณมากค่ะพี่ ฉันจะไม่ลืมพี่เลย"
"ข้าก็ไม่ลืมเอ็งเหมือนกัน คนดีของข้า" 
.......................................................
วันนี้เป็นอีกวันนึงที่ 4 นายพลมาเจอกันคือชวน แม็ก เฉิน และเดวิด
ข้อสังเกตที่เห็นได้ชัดคือตั้งแต่เดวิดขึ้นมาเป็นนายพล
ดูเหมือนเขาจะผสานรอยร้าวของทั้งสองฝั่งได้โดยอัศจรรย์

วันนี้นายพลชวนดูจะหงุดหงิดเป็นพิเศษตั้งแต่ได้รับฟังการตอบคำถาม
นักข่าวของเจ้าหญิงวิมลลักษณา

นักข่าวถามว่าทรงแต่งงานนานแล้ว ทำไมยังไม่ไปฮันนีมูนสักที
แล้วถ้าเลือกไป พระองค์จะทรงไปที่ไหน พระองค์ทรงตอบว่าหนานนูเปีย
อยากไปพลิกฟื้นที่นั่นให้ประชาชนของที่นั่นได้ลืมตาอ้าปากได้
เป็นคำตอบที่นายพลชวนฟังแล้วหงุดหงิดมาก อยากจะบ้าตาย
เพราะเขาเองมีส่วนที่ทำให้หนานนูเปียเป็นแบบนี้ ขั้นตอนก็ไม่ยุ่งยาก
ให้ทหารฆ่าเชื้อพระวงศ์ทุกคนกับนักการเมืองบางส่วน แล้วเข้าปกครองแบบ
เผด็จการทหาร สูบเงินให้ได้มากที่สุดจนทำให้เศรษฐกิจล่ม
ประชาชนมีปัญหาปากท้อง หลังจากนั้นก็ทำให้เกิดปัญหาสังคมในหลายรูปแบบ
จนประชาชนฆ่ากันเอง หมู่บ้านไหนยังสามัคคีกัน ทหารก็เข้ามาช่วยฆ่า
จนประเทศล่มจม หลังจากล่มจมแล้ว พวกทหารก็ขนเงินออกนอกประเทศ
นายพลชวนคาดหวังว่าเขาจะได้ปกครองที่นี่เป็นที่แรก เพียงแต่ต้องรอเวลา
การจุ้นจ้านของวิมลลักษณา อาจทำให้เสียแผนที่วางไว้มา 10 กว่าปีแล้ว

เมื่อเดวิดรู้แผนของนายพลชวน เขาแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่
มันเป็นแผนที่ตลกมาก เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าของแผ่นดินในทุกประเทศ
ก็คือประชาชนอยู่ดี ไม่มีใครครองแผ่นดินได้จริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นนักการเมืองหรือกษัตริย์
ดังนั้นสิ่งที่เดวิดต้องการ ไม่ได้เดินตามนายพลชวนเลยแม้แต่น้อย
เดวิดคิดว่านายพลชวนเป็นไดโนเสาร์ตัวจริง แต่ไม่ใช่ไดโนเสาร์เจ้าเล่ห์นะ
เป็นไดโนเสาร์ที่โคตรปัญญาอ่อนเลยแหละ เขาจึงทำได้เช่นที่ทำอยู่ไปวัน ๆ
แต่ไม่สามารถบรรลุอะไรได้เลยในช่วงชีวิตของแก
......................................................................
หงสาตื่นขึ้น ตอนแรกเขานึกว่าเขาได้พบกับจิมมี่บนสวรรค์
แต่จริง ๆ แล้วคนที่เขาเจอไม่ใช่จิมมี่ แต่เป็นเจอโรม

"นายฟื้นแล้วเหรอ"
"ฉัน โอย"
"อย่าเพิ่งพลิกตัวอะไรมาก นายสลบไปนานเหมือนกัน เพื่อนในนี้เป็นห่วงนายกันทั้งนั้น"
หงสาโชคดีมากที่เพื่อน ๆ ในห้องขังที่บ้านโหดเหี้ยมแห่งนี้ มีแต่ผู้คุมที่โหด
แต่เพื่อน ๆ กลับเห็นอกเห็นใจกัน เจตจอมโหดออกกฎแรง ไม่ให้หนุ่ม ๆ ในบ้านโหดเหี้ยม
สวมใส่เสื้อผ้าเลยและไม่แจกผ้าห่มแม้แต่ชิ้นเดียว
ความโหดร้ายทำให้หนุ่ม ๆ ต้องพึ่งพิงกัน คืนไหนที่หนาวมาก ๆ ก็ต้องจับคู่กอดกัน
จนรู้กันหมดแล้วว่าใครชอบผู้หญิงและใครชอบผู้ชายด้วยกัน

ทุกคนในนี้ยกให้เจอโรมเป็นหัวหน้า หลายคนที่เจอเจอโรมครั้งแรก
มักจะประมาทเขาถ้ามองเฉพาะใบหน้าที่หล่อ แต่ดูหวานคล้ายผู้หญิง
แต่พอรู้นิสัยของเขาแล้ว จะรู้เลยว่ามันแข็งแกร่งเหมือนร่างกายของเขา

เจตจอมโหดเองก็ชอบความแข็งแกร่งของเจอโรมมาก
เจอโรมจึงโดนเจตจอมโหดลงโทษบ่อยมากกว่าคนอื่น
สิ่งที่เจตจอมโหดชอบลงโทษเจอโรมตอนที่แก้ผ้า
คือการสั่งให้ทำสะพานโค้ง

มันเป็นการทำสะพานโค้งที่งดงามมาก เจตจอมโหดชอบมาก
เพราะมันทำให้เห็นว่าร่างกายของผู้ชายมันสวยงามแค่ไหน
เขาคิดว่าเราจะเห็นความงามของร่างกายผู้ชายก็ตอนที่ให้เขาแก้ผ้าทำท่าสะพานโค้งนี่แหละ
แล้วเจอโรมไม่เคยโกงเลย เขาเอาตัวขึ้นจนสุดเสมอ 
มันเลยทำให้สะพานโค้งที่เขาทำมันงดงามมาก
และการอยู่ได้นาน แสดงถึงความแข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจ
เวลาเห็นทีไร มันทำให้จิตใจของเจตจอมโหดเบิกบานไปด้วย
ถ้าเจอโรมไม่ไหว ก็จะลงมาทั้งร่าง ถือเป็นการพัก
พอไหวก็จะขึ้นจนสุด ไม่มีการโกงแต่อย่างใด
แต่มีบางครั้งที่เจตจอมโหดโกงเขา
อย่างเขาทำดีแล้ว ก็ยังไปทำร้ายเขาขณะที่เขาแก้ผ้าทำท่าสะพานโค้ง
อย่างเช่น เอาไม้ไปฟาดที่หน้าท้อง เอาแส้ไปซัดตรงหน้าอก จนถึงขั้นเอาค้อน
ไปทุบตรงองคชาติและอัณฑะ 
พวกเพื่อน ๆ เห็นว่ามันไม่แฟร์ และโหดเกินไปเพราะเจอโรมอดทนทำตามคำสั่งทุกอย่างแล้ว
แต่ทุกคนต้องไม่ลืมว่าพวกเขาอยู่ในบ้านดัดสันดานชายที่อยู่ในบ้านย่อยที่มีชื่อว่าบ้านโหดเหี้ยม
ความแฟร์ ความสบายจึงไม่ต้องพูดถึง 
ที่เจอโรมอดทนอยู่ทุกวันเพราะเขาคิดว่าในเมื่อตำรวจกับนักสิทธิมนุษยชนเข้ามาที่นี่ไม่ได้
เขาจะต้องออกไปเพื่อหาใครก็ได้ที่จะมาจัดการที่นี่
หงสาได้บอกเขาว่าที่เดียวที่จะช่วยได้คือวิลล่าวนาลัย
............................................................................
ณ ค่ายโหดนรกแตก สมุนได้รายงานเดวิดว่า
ตอนนี้เด็กหนุ่มทั้ง 11 คนเริ่มมีอาการด้อยค่าตัวเองและต่อต้านสังคมบ้างแล้ว
แต่คนที่ยังดูฮึกเหิมอยู่คือจังโก้ แววตาจังโก้ยังมีความหวัง
และความเป็นมิตรอยู่ พวกสมุนจึงให้ความเห็น
"ไอ้นี่มันไม่ธรรมดา ท่านนายพลน่าจะเก็บมันไว้เป็นผู้ช่วย
ดูท่าทางมันก็ฉลาดเอามาก ๆ ถ้าโดนล้างสมอง จะเสียของนะท่าน"
เดวิดเอาจังโก้มาดูตัวอีกครั้ง แล้วเขาก็เห็นดีด้วย แล้วยกจังโก้ให้เป็นผู้ช่วย
แต่ให้นุ่งแค่กางเกงในตัวเดียว เวลาไปข้างนอก ก็พกจังโก้ไปด้วย
แต่ก็ให้นุ่งแค่กางเกงในตัวเดียว นี่คือความวิปริตของเขา

ตอนถูกสั่งให้ไปจ่ายตลาด เดวิดก็ให้จังโก้ไปจ่ายตลาดในสภาพนุ่งกางเกงในตัวเดียว
เขาเองจะรออยู่ในรถ เหตุผลนึงเพราะกลัวชาวบ้านจะจำเขาได้
ตอนไปซื้อของในสภาพนั้น แม่ค้ามักจะถามจังโก้ว่า "ร้อนเหรอลูก"
จังโก้มักจะตอบว่า "ผมกำลังถูกลงโทษอยู่ครับ ผมเป็นทหาร"

ตอนพัก เดวิดให้จังโก้พักกับจักรา แล้วอนุญาตให้พูดคุยกันได้

เพียงแต่ว่าทั้งคู่ยังต้องนุ่งกางเกงในตัวเดียว ซึ่งก็ดีกว่าอีก 11 คนที่ต้องแก้ผ้าตลอดเวลา
.............................................................................................................
ณ พระราชวังโซฟิสิโนโลยาน ในหมู่พระราชวังวริทธิ์วิคตอเรีย (วังดาร)
เจ้าหญิงเจนนิเฟอร์ทรงกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โถงกลางด้านหน้า

เจ้าชายมฆวินทร์แห่ง วังทั้ง 7 (พระราชวังโสภิตา) ได้เสด็จมาหา
พอเจ้าหญิงทรงเห็น พระองค์ทรงวิ่งเข้าไปกอดอย่างชื่นมื่น
ทั้งสองพระองค์เคยเป็นแฟนกันมาก่อน แต่ตอนที่วังทั้ง 7 กับ
วังดารมีเรื่องกัน เจ้าชายทรงเบื่อหน่าย จึงทรงลี้ภัยไปอยู่ต่างแดน
เจ้าหญิงทรงเข้าพระทัยดี จึงไม่ถือโทษโกรธเคืองแต่อย่างใด
ทั้งสองพระองค์ได้แต่ทรงคิดว่าเรื่องดี ๆ กำลังจะกลับมา

................................................................................................................................................
คนที่น่าจะโชคร้ายกว่าน่าจะเป็นเจมส์แห่งบ้านทารุณ
ถึงแม้บ้านนี้จะให้ทุกคนแต่งตัวคล้ายทหาร
(เป็นความชื่นชอบของไกเซอร์เพราะเขาเคยเป็นรบพิเศษมาก่อน)
ไม่โหดร้ายแบบให้แก้ผ้าหรือนุ่งกางเกงในตลอดเวลา
แต่การลงโทษแบบทหารก็มีออกบ่อยในบ้านทารุณ

ช่วงแรก ๆ นี้ เจมส์จะโดนหนักกว่าคนอื่น
ตอนอยู่กลางแจ้ง เขามักถูกให้ถอดเสื้อแล้วแถกปลาหมอ
บนถนนลูกรังที่ฝุ่นตลบ

พวกเพื่อน ๆ ที่ใส่ชุดทหารก็มายืนดูแล้วหัวเราะชอบใจกันใหญ่
พวกมันเลยโดนไกเซอร์ ผู้คุมหล่อแมนแบบทหารบังคับให้
ถอดชุดออกเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว แล้วให้ไปกลิ้งในสนามโคลน
ให้เอาหน้าจุ่มในโคลน แล้วสั่งให้มานอนตากแดดอีกนานหลายชั่วโมง

ในตอนที่อยู่ในที่คุมขัง เจมส์จะโดนพวกรุ่นพี่เล่นงานตลอด
บ้านทารุณไม่มีใครเป็นมิตรกันเลย ไม่เหมือนกับบ้านโหดเหี้ยม
ที่คนส่วนใหญ่มักจะดูแลกันและเห็นใจกัน
เจมส์จะโดนลงโทษในห้องหลายครั้งมาก
ส่วนใหญ่จะเป็นการลงโทษแบบทหาร มันทำให้เขากดดันมาก

.....................................................................
ช่วงสายของวันหนึ่ง เจอโรมกับหงสาเดินคุยกันในสภาพเปลือยเปล่า
เจตจอมโหดเห็นแล้วหึงมาก เพราะเขาแอบชอบเจอโรมอยู่
เขาจึงให้สมุนลงโทษสองคนนี้ โดยให้เอากาวตราช้างจำนวนหลายหลอดมาก
มาทาบริเวณหน้าท้องและหน้าอกของหงสาแล้วให้เจอโรมเข้าไปกอดอย่างแนบแน่น
"มืงซี้กันมากใช่ไหม กูเลยช่วยให้มืงสองตัว ตัวติดกันไงล่ะ 555"
.....................................................................
จังโก้