10.00 น.

รถคันหรูแล่นมาจอดหน้าตึกใหญ่ นาถรพีนำผู้ติดตามมาถึง 12 คน
เธอเดินลงมาอย่างกับนางพญา เธอใส่ชุดกะโปรงเขียวอย่างงดงาม
มีเครื่องประดับแพรวพราว เธอเดินขึ้นตึกใหญ่อย่างสง่างามมาก

บนตึกใหญ่ นางต้นห้องรอต้อนรับเธออยู่ กับหมู่คนรับใช้อีก 18 คน
เมื่อไม่เห็นศรีจิตรา นาถรพีจึงถามขึ้น
"ฉันมาหาศรีจิตรา ตอนนี้เขาอยู่ไหน"

"ฉันอยู่นี่" เสียงมาจากด้านบน ศรีจิตราเดินลงมาด้วยชุดสีครีมที่งามสง่า
พร้อมผู้ติดตามอีก 4 คน เธอเดินลงบันไดมาเรื่อย ๆ จนยืนไม่ห่างจากนาถรพี
ศรีจิตราไมไ่ด้กล่าวอะไร นาถรพีจึงพูดขึ้น "เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

แต่ศรีจิตราตอบกลับไปว่า "วันนี้มีธุระอะไรคะ"
นาถรพีสวนกลับแบบหาเรื่องว่า "ถ้าไม่มีธุระ ฉันมาไม่ได้เหรอ"
นางต้นห้องจึงกล่าวว่า "ถ้าไม่มีธุระ ก็เชิญกลับได้เลยนะคะ"
นาถรพีหันไปมองนางต้นห้องหน้าเขียว "สาระแน"
"อ้าว ถ้าไม่มีธุระ แล้วจะมาทำไมล่ะคะ" นางต้นห้องตอบหน้าตาเฉย

"บอกธุระของคุณมาเถอะค่ะ" ศรีจิตรากล่าวขึ้น
นาถรพียังลีลา แต่ก็ตัดสินใจบอกไปว่า
"ได้ข่าวว่าคุณวรรณาอยู่ที่ตึกใหญ่พอดี นายพลชวนฝากฉันให้มาเยี่ยมเธอ"

"ขอบคุณค่ะ" เสียงดังมาจากด้านบนอีกครั้ง นาถรพีมองขึ้นไปจึงเห็นวรรณากับจินตหรา
ทั้งคู่ค่อย ๆ เดินลงบันไดมา นาถรพีอดแซะไม่ได้ "คุณวรรณามากับสาวรับใช้เหรอคะ"
วรรณายิ้มแล้วตอบไปว่า "พี่จินคือเลขาของพี่พันธ์และพี่ศรีค่ะ และยังเป็นพี่สาวของ
ฉันด้วยนะคะ จะพูดอะไรขอให้ระวังปากนิดนึง อย่าถือว่าเป็นหวานใจของพ่อ
แล้วจะมาทำเบ่งที่นี่ได้นะคะ"

นาถรพีโกรธจัด จึงหันหลังแล้วเดินกลับไปเลย ใจจริงก็อยากสวนคำกับวรรณา
แต่ก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวเรื่องจะถึงหูนายพลชวน

10.45 น.

เริ่มมีข่าวแพร่สะพัดไปทั่วว่ามีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นที่ประเทศเล็ก ๆ
ที่มีพรมแดนใกล้โสฬสและโชกุนโพ นั้นคือประเทศหนานนูเปีย
ที่นั่นมีการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ที่แปลกประหลาดมาก ส่วนใหญ่พ่อแม่จะฆ่าลูก
ส่วนน้อยที่ลูกฆ่าพ่อแม่ แต่พ่อแม่คนอื่นก็จะมาตามฆ่าเด็กพวกนี้อีกที

เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อ 6 เดือนก่อน ฝั่งแกนนำเยาวชนที่มีชื่อว่านิราเวีย 
ได้รณรงค์กับเพื่อนวัยเดียวกันก่อนว่าพวกเราต้องเรียกร้องสิทธิจากพ่อแม่ให้มากกว่านี้
พวกมันสนุกกันเองแล้วทำให้พวกเราเกิดมา ดังนั้นพวกมันต้องดูแลพวกเราอย่างดี
โดยที่ไม่ถือว่าพวกมันมีบุญคุณและพวกเราไม่จำเป็นต้องตอบแทนคุณพวกมัน

น่าแปลกว่าแนวคิดของหนานนูเปียลามไปทั่ว ทำให้เด็กและเยาวชนขูดรีดพ่อแม่
และพูดจาไม่ดีกับพวกเขา บางบ้านถึงขั้นทำร้ายร่างกายพ่อแม่ 
พวกลูก ๆ เรียกร้องว่าพ่อแม่ต้องหาเงินให้เขาเดือนละ 50000-70000 
ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่มีรายได้ไม่เกิน 20000-30000 ต่อเดือน 

เรื่องเลวร้ายมากขึ้น จนฟังโก้ คุณพ่อที่เคยทำทุกอย่างเพื่อลูกทนไม่ไหว
แล้วเริ่มคลั่ง จึงได้ถ่ายทอดสดทาง internet โดยการฆ่าลูกแต่ละคนอย่างบ้าคลั่ง
เขาใช้ปืนยิงทีละคนจนครบทั้งสามคน ฟังโก้ตะโกนว่า
"ในเมื่อคิดว่าข้ามีลูกเพราะความสนุก ข้าก็ขอสนุกกับการฆ่าก็แล้วกัน"

คุณพ่อหลายคนเลียนแบบฟังโก้ ลูกหลายคนพยายามหนีแต่หนีไม่รอด
เรื่องลุกลามบานปลายใหญ่โต เมื่อพ่อไม่คิดว่าลูกเป็นลูก
ลูกเองก็ไม่คิดว่าพ่อเป็นพ่อ มีหญิงสาวคนหนึ่งตะโกนร้องว่า
"ขงจื้อ ท่านพูดถูกที่สุดแล้ว" เธอพูดก่อนที่พ่อของเธอจะขับรถชนจนล้ม
แล้วเอาล้อเหยี่ยบหัวจนแบนติดดิน 

ลูกบางบ้านหวาดระแวงจึงเอาน้ำมันมาราดพ่อแม่ แล้วจุดไฟเผาทั้งเป็น
แต่ลูกพวกนั้นก็ไม่รอด ถูกพ่อแม่ของเพื่อนตนเอาขวานจามจนหัวแบะ
ทั้งหนานนูเปียเต็มไปด้วยเลือดในทุกถนนหนทาง 
ถือเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ที่แปลกที่สุดในประวัติศาสตร์
คือพ่อแม่พยายามฆ่าลูก พวกลูก ๆ เองก็พยายามฆ่าพ่อแม่ 

คนทั้งโลกต่างร้องไห้กับเหตุการณ์ในครั้งนี้ หลายคนรับไม่ได้
วรรณารู้ข่าวเรื่องนี้ เธอมีความเห็นในคราบของราชินีปีศาจและราชินีแห่งนรกว่า
"บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ ในเมื่อพวกคุณเปลี่ยนบุญคุณ
ให้กลายเป็นความแค้น ก็ต้องไม่ลืมว่าความแค้นต้องชำระ
ถ้าพวกคุณคิดไม่ได้ คิดไม่เป็น พวกคุณก็ต้องเดินทางไปกับฉัน ราชินีปีศาจ
ราชินีแห่งนรก เดินทางไปนรกด้วยกัน ปลายทางของความคิดอย่างพวกเรา
สุดท้ายก็ต้องไปสู่นรก ไม่สามารถจะไปที่อื่นได้ ในฐานะราชินีปีศาจและราชินีแห่งนรก
ข้าขอสดุดีให้กับหนานนูเปีย ดินแดนแห่งนรกของข้า ฮ่าฮ่าฮ่า"

วรรณารู้สึกดีมากกับซากศพที่มากมายขนาดนั้นที่ก่อกำเนิดขึ้นที่หนานนูเปีย

"ขอให้ซากศพเหล่านั้นตามข้าไปนรกด้วยเถิด เพราะที่ ๆ ซากศพเหล่านั้น
ควรจะไปมีที่เดียวก็คือนรก นรกที่เป็นที่อยู่ของฉัตรดนูตราบนิรันดร์ ฮ่าฮ่าฮ่า
ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า ขำเลย ไอ้พวกโง่ ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า"