ตอนอายุน้อยหน้าตายังค้ำอยู่เลยไม่ซีเรียสกับหุ่นมากนัก แต่พออายุมากขึ้นต้องดูแลรูปร่างมากขึ้นแล้วมันเหนื่อยมาก ต้องออกกำลังกายอาทิตย์ละ 6 วัน เรื่องออกกำลังกายยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องกินค่อนข้างเครียด อยากกินไรก็คิดแล้วคิดอีก อย่างช็อคบอลในเซเว่น 4 ลูก 500 แคลอรี่ ซึ่งต้องวิ่งถึง 10 กิโล ทำให้ไม่กล้ากินสักที มันทำให้รู้สึกหดหู่เหมือนกัน แล้วเห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันไปไกลแล้วบางที่ก็รู้สึกอิจฉาอยากปล่อยวาง บางช่วงตามใจตัวเองสักพักก็กลับมาเครียดเรื่องหุ่นอีก มีใครเป็นแบบนี้ไหมครับ แล้วทำยังไงกันครับ