สวัสดีค่ะคือเราเป็นๆหายๆจะเป็นเฉพาะช่วงไปร.รมีความรู้สึกไม่อยากไปเลยรู้สึกเหมือนตัวตนของเรามันหายไปเราอยากอยู่คนเดียวเงียบๆไปเรียนก็ทำอะไรเดิมๆซ้ำติดๆกันบางทีมันก็น่าเบื่อมากค่ะเรียนวิชาที่ไม่อยากเรียนเพราะเรียนแล้วเหนื่อย ง่วง ซึม ไม่มีแรงเลยกลายเป็นคนไม่เอาอะไรแล้วในชีวิตค่ะสภาพเราดูไม่ได้เลยใครคุยด้วยก็ตอบแบบนิ่งๆเหนื่อยๆเเบบคนไม่มีแรงหายใจไม่ค่อยเต็มอิ่ม บางทีก็เอ็นจอย บางทีก็บ้าเวลาอยู่กับเพื่อน บางทีนั่งรถกับพ่อแม่เราก็ชอบนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วมันปวดหัวมากเลยจนเราเผลอหลับไปเราหลับนานมากค่ะตื่นมาปวดบนหนังตา ปวดหัวหน่อยๆ จนบางทีอยู่ๆนึงถึงเรื่องที่มันมีความสุขภายในการจินตนาการของเราแล้วน้ำตาไหออกมาเอง เรากำลังเป็นอะไรอยู่คะ หรือเราเอาแต่ใช้ชีวิตในโลกของตัวเองมากเกินไปจนเราลืมสังคมภายนอก