....ทุกข์ ระกำใช่เทพแกล้ง...........ก่อกวน ทุกข์ ใช่ใครจุดชนวน.................เนื่องแค้น ทุกข์ แท้แน่เรรวน......................ละห่าง...ธรรมเฮย ทุกข์ กลับสู่สงบ แม้น................"หมดสิ้น&quo

พุทธวจน ภิกษุย่อมรู้จักใจ รู้จัก ธรรมารมณ์ และรู้จักใจและธรรมารมณ์ทั้ง ๒ นั้น อันเป็นที่อาศัยบังเกิดของ สังโยชน์ ...................................................................................

สืบเนื่องจาก http://ppantip.com/topic/34022335 @ ทุกวาร ทุกสถาน ขณะนี้..........ธ โปรด ปรานี................ตระหนักรู้ รักพลี ตอบแทน กายใจ จักไม่ ผูกแขวน...............ยึดติด โลกย์แดน...........ตัวตน

และความดับลงแห่งกองทุกข์... ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! สงสารนี้ มีที่สุด เบื้องต้นเบื้องปลายรู้ไม่ได้แล้ว (เพราะเป็นวงกลม), ที่สุดเบื้องต้น ย่อมไม่ปรากฏ แก่สัตว์ทั้งหลาย

จิตเกิดดับ เพราะ อวิชชาครอบงำ ทำให้หลงว่าขันธ์ 5 คือ จิต เป็นตัวเราของเรา จิต จึงเกิดดับตามสิ่งที่เข้าไปยึด จิตวิมุติหลุดพ้นจากกิเลส ตัณหา อวิชชา เบื่อหน่ายคลายกำหนัดในขันธ์ 5 จิตตั้งมั่น ดำรงอยู่ ไม

@ เหตุ ทุกข์ผจญ! ด้วยติด ....ตัณหา เหตุ โลภหลงโกรธา ....ทะลักล้น เหตุ ราคะอวิชชา ....ชอบชื่น เหตุ ทุกข์! จักหลุดพ้น ....พรักพร้อมสะบั้น"ตน"