บอกก่อนว่าเราเป็นคนที่เคยเก๊เรียน เกเรมาก่อนแต่ก็อยู่ในขั้นที่กู่กลับได้ จนเรามาเรียนรร.หญิงล้วนตอนมอปลาย เราจึงต้องพยายามมากๆเพราะรู้ว่าต้องเอาเกรดมอปลายไปใช้ในมหาลัย เราเป็นคนเที่ยวเก่งดื่มบ่อยเจอเพื่อนตลอด ทั้งเพื่อนที่รรเก่าและเพื่อนที่ใหม่ จนตอนนี้มอ5แล้วค่ะ ตั้งแต่เริ่มเทอม1เราดัดสันดานตัวเองเลยก็ว่าได้ว่าต้องอยู่ในระเบียบ ทำในสิ่งที่เราเองยังคิดไม่ได้ว่าเราจะทำได้ แต่เรากลับไม่มีความสุขเลยเพราะอาจจะเพราะฝืนตัวเอง เคยเรียนแบบปล่อยๆสบายๆมาแล้ว พอสบายมากมันก็แทบจะกู่ไม่ได้เราเลยรู้ตัวเองว่าต้องเตือนสติตัวเองตลอดวว่าให้อยูาในร่องในรอย ซึ่งผลตอบรับมันดีเราก็โอเคอยู่ค่ะ พอมาเรื่องเพื่อน กับเพื่อนกลุ่มที่รรเก่าเรามีไม่ค่อยมาก แล้วยังมีเรื่องมาผิดใจกันอีก(ตั้งแต่เราย้ายมาเรียนอีกที่ก็ยังเจอกันบ่อยๆค่ะ ) พอมีปัญหากันเลยไม่ได้เจอเพื่อนเลย เพราะเพื่อนตอนนี้ที่เรียนมอ5อยู่ อยู่ด้วยกันแค่สองคน เคยอยู่เป็นกลุ่มหลายคนแล้วมันไม่โอเคเพราะเพื่อนบางคนเห็นแก่ตัว แถมไอคนที่อยู่ก้วยนี่บ้านหวงมากกกกๆๆๆเลยไม่ได้ไปเจอกันที่อื่นเลยนอกจากรร ความรู้สึกเราตอนนี้อ่ะมันอยากเจอเพื่อนมากหลังจากไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนครึ่งปีได้ค่ะ แบบที่เรียกว่าเจอกันนอกเวลาเรียน ระบายคุยเรื่องราวในชีวิต หรือเรียกว่าเหงาได้ไหมคะ แต่เราทำได้มาตลอดจนครึ่งปีถึงมารู้สึกมากๆว่าคิดถึงเพื่อนๆมากๆเลย แล้วมันเหงาอ่ะค่ะ มันไม่มีความสุขเลย แต่เพื่อนก็ไม่ได้เดรงใจเราขนาดนั้น แต่เราก็หาเพื่อนมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เราควรหาความสุขจากอะไรคะ