ผมก็นั่งดีๆเเต่ผมรู้ว่าเรื่องเเบบนี้มันควรจบตั้งนานเเล้ว เพราะเวลาเเม่ผมบ่นก็บ่นเป็ชั่วโมง พอผมบอกเเม่ว่า เเม่สอนให้เสร็จก่อน เเม่ผมก็โกรธ บอกกูไม่สอนเเล้ว เเล้วโยงไปอนาคตว่ายืนในเซเว่นทำงาน บอกว่ากูเป็นหัวเป็นควายให้สอน ตัวเองก็โง่พอสอนก็ไม่ฟัง อ่าว... เป็นชั่วโมง...ต้องทำไงครับเเม่ผมไม่เคยมองด้านผมเลยไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าลูกตัวเองชอบอยู่ในห้องทำไม ไม่เคยถาม ผมใส่หูฟังก็เคยอธิบายดีๆเเล้วก็กลับมามีโยงเรื่องเดิมๆอีกเเล้วไม่จบไม่สิ้นสักที ผมก็รู้ว่าผมมันไม่ดี,เป็นลูกที่ดีไม่ดีไม่ได้,ได้เเค่เก่งในห้องเรียน พอกลับมาบ้านก็อยู่ในโลกของตัวอย่างเดียว