ผมเพิ่งอกหักมาได้ประมาณ 1 อาทิตย์กว่าครับ แต่คือตอนนี้มันแย่ไปหมดเลย มีเพื่อนสนิทไม่กี่คนที่เข้าใจ ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่นคนอื่นๆ ที่ไม่ได้สนิทด้วย รวมทั้งรุ่นน้องที่ได้รับรู้เรื่องของผม ต่างพากันไม่ชอบหน้าผม ขอเล่าตามความในใจเลยนะครับ

เรื่องมันเริ่มจากเมื่อช่วงปลายปี 65 ผมได้รู้จักกับรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เรียนคณะ-สาขาเดียวกัน ตอนนั้นผมอยู่ปี 2 เธออยู่ปี 1 ได้คุยกันแล้วรู้สึกดี ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอเลยได้เริ่มขึ้น คุยไปได้สักพักผมก็ได้ขอเธอเป็นแฟน คบเป็นแฟนกันเมื่อเดือน ก.พ. ที่ผ่านมาครับ ได้เสียกันไปแล้ว และเคยพาไปเปิดตัวกับที่บ้านมาแล้ว

แต่เนื่องจากคบกันได้ไม่นานก็ปิดเทอม ผมอยู่ กทม เธอกลับบ้านต่างจังหวัด ช่วงเวลาส่วนใหญ่ที่คบกันก็เลยเหมือนรักออนไลน์ แบบคนที่มีแฟนอยู่ไกลไม่เคยเห็นหน้า แต่แชทและโทรคุยกันทุกวัน

พอเปิดเทอมขึ้นปี 3 เธอขึ้นปี 2 เมื่อปลายเดือนที่แล้ว ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเธออีก ปรากฏว่ามันแปลกๆ วันแรกที่เปิดเทอม เธอพยายามหลบหน้าผมด้วยการรีบกลับหอ ผมบอกว่าจะไปหาที่หอก็ไม่ให้ไป เป็นแบบนี้อยู่ 3 วัน ผมว่ามันไม่ปกติ รู้เลยว่าเธอเปลี่ยนไป แต่ภาวนาว่าอย่าให้เราต้องจบความสัมพันธ์กัน

และสิ่งที่ภาวนาไว้ว่าอย่าให้เกิดขึ้น ก็เกิดขึ้นจริงๆ เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา รถไฟชนกันครับ เธอมีคนอื่นแล้วผมเห็นต่อหน้าต่อตา มันจุกไปหมด น่าจะเข้าใจความรู้สึกดี แล้วก็ต้องมาจุกซ้ำเมื่อความจริงปรากฎว่าเธอคบกับ ผช คนนั้นมา 2 ปีแล้ว สรุปว่าผมเป็นฝ่ายมาทีหลัง คงต้องถอยออกมา วันนั้นผมร้องไห้ซ้ำๆ จนนอนไม่หลับ อีกอย่างคนที่ว่าเป็นแฟนตัวจริงเธอมีท่าทีจะใช้กำลังกับผมด้วย

สองวันต่อมานัดเคลียร์กัน แฟนตัวจริงเธอยื่นคำขาด ว่าถ้าเธอเลือกเขา ก็ต้องลาออกจากที่นี่ แล้วกลับไปเรียนที่โคราช ผมก็แอบมีความหวัง เพราะเธอเรียนไป 1 ปีแล้ว ถ้าลาออกไปเรียนที่อื่น อาจต้องเริ่มใหม่หมด

แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดเลย เธอเลือกที่จะลาออกจริงๆ เธอรักเขามากจนยอมลาออกเลย ปล่อยให้ผมอกหัก แล้วเรื่องนี้มันก็เกิดฉาวไปทั้งคณะ โดยเฉพาะรุ่นน้องซึ่งก็คือเพื่อนๆ ของเธอ ต่างไม่ชอบหน้าผม มีการเอาเรื่องของผมไปเล่าต่อๆ กันแล้วมองว่าเป็นวีรกรรม แล้วก็มีคนมาบอกผมอีกที ตอนนี้ผมเลยมองหน้ารุ่นน้องไม่ติดเลยครับ เกรงว่าจะลามไปยังรุ่นน้องปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ด้วย

แล้วทีนี้ไม่ใช่แค่รุ่นน้องครับ เพื่อนร่วมรุ่นหลายคนที่ไม่ได้สนิท พอมารับรู้เรื่องนี้ก็พาลไม่ชอบผมไปด้วย 

ล่าสุด คุณพ่อถามถึงเธอ เพราะไม่เคยมาหาอีกเลย ผมเลยบอกความจริงไปทั้งหมด แต่แทนที่พ่อจะเข้าใจ กลับโดนพ่อด่าซ้ำอีก ว่าทำไมไม่ดูให้ดีก่อน แล้วก็พาเมียใครก็ไม่รู้มาหาพ่อ 

ที่ผมอกหักมามันก็เจ็บในใจมากพอสมควรแล้ว ผมยังทำใจไม่ค่อยได้ด้วยเพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก แล้วยังต้องมาโดนซ้ำเติมจากสังคมรอบข้างอีก ทุกวันนี้คือเรียนเสร็จกลับบ้าน แทบไม่ยุ่งกับใคร คือมันอายไปหมดเลยครับ 

ก่อนหน้านี้ก็เคยเห็นคนอกหัก คนรอบข้างมีแต่จะให้กำลังใจกัน แต่ของผมมันไม่เป็นแบบนั้นเลย