กษัตริย์หลุยส์และราชินีโซเฟียได้เสด็จวิลล่าวนาลัยเป็นการส่วนพระองค์
พรุ่งนี้จะเป็นพิธีฉลองพระยศฯแล้ว อาจต้องมีการนัดแนะกันนิดหน่อย
แต่เนื่องจากทั้งสองพระองค์อยากจะมาทรงติดตามการปรับปรุง
วิลล่าวนาลัยด้วยพระองค์เอง จึงทรงเสด็จส่วนพระองค์แต่เช้า
ทรงเสด็จ ณ สวนรมณีย์ ไม่นานนักกษัตริย์หลุยส์ได้แยกตัวไปเสวยยา
ที่ห้องรับรองด้านใน แต่ราชินีโซเฟียยังทรงเดินชมสวนรมณีย์อยู่
ถึงพระองค์จะทรงเข้มแข็งมาก แต่เมื่อทรงอยู่เพียงลำพัง
ทรงอดไม่ได้ที่จะคิดถึงกษัตริย์หลุยส์พระองค์จริง
ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง จะสุขทุกข์อย่างไร ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
พระองค์อดไม่ได้ที่จะคิดว่าป่านนี้ จะทรงเป็นอย่างไร

สหัสยืนเฝ้าดูราชินีโซเฟียอยู่ห่าง ๆ เขาเองมีเหตุผลส่วนตัวที่ยังจะต้องปกปิดอยู่
ถึงแม้เหตุผลจะบอกอย่างใร แต่เรื่องของความรู้สึกแล้ว มันใจจะขาด
อยู่กันแค่คืบ แต่ก็เหมือนอยู่ห่างไกลคนละขอบฟ้า 

เคยเคียงคู่อยู่ใกล้ใจโอบเอื้อ
ต้องทำเพื่อความปลอดภัยในภายหน้า
แม้อยู่ใกล้แต่เหมือนไกลสุดสายตา
อนิจจาชะตารักมาหักงอ

จะรอวันฝันดีมีความสุข
หรือจะทุกข์ตรมใจกระไรหนอ
ทุกวันนี้มันก็เจ็บเกินพอ
ถ้าทุกข์ต่อกลัวใจยากจะทน

ขอแค่พบประสบพักตร์แค่เพียงเสี้ยว
ขอแค่เหลียวมามองแค่เพียงหน
ขอแค่เดินตรงไปแล้วไหล่ชน
ขอแค่มีเวทย์มนต์ดลบันดาล...

ตอนร่วมประชุมเพื่อช่วยกันแก้ปัญหาประเทศทั้งสองพระองค์
ทรงเข้มแข็งมาก ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ภายในใจ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย
ทั้งสองพระองค์ทรงนั่งหัวโต๊ะ ผู้เข้าประชุมฝ่ายชายจะมี
เจ้าชายจักรพันธ์ เจ้าชายจักรพรรดิ เจ้าชายจักรภพ
เจ้าชายปารีส และพระเลขาฯสหัส
ผู้เข้าประชุมฝ่ายหญิงจะมีเจ้าหญิงศรีจิตรา เจ้าหญิงวิมลลักษณา
เจ้าหญิงเจนนิเฟอร์ คุณสเตฟานี่ และพระเลขาฯจินตหรา
พอมีช่วงที่เจ้าชายจักรพันธ์พอจะกล่าวบางสิ่งได้
พระองค์ทรงกล่าวออกไปว่า
"ต้องขอบพระทัยกษัตริย์หลุยส์มากนะครับที่ทรงพระกรุณา
สถาปนาพวกเรา"
"แต่ต้องแลกมาด้วยงานหนักนะ" กษัตริย์หลุยส์ทรงตรัสอย่างจริงจัง
"พวกเรายินดีที่จะสนองพระมหากรุณาธิคุณกระหม่อม"
...........................................................................
ณ โรงเรียนโสฬสวิทยาลัย ตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวัน
ห้าหรดีที่เรียนอยู่ ม.6 เทอมสุดท้าย มานั่งกินข้าวอยู่ที่ใจกลางโดมแก้ว
โดมแก้วเป็นการสร้างห้องรับประทานอาหารขนาดใหญ่
ที่เป็นห้องกระจก และได้ติดเครื่องปรับอากาศจนเย็นฉ่ำ
เป็นการสร้างเลียนแบบสวนรมณีย์ด้านในของปราสาทวิกาย่าที่ไมอามี่
รอบโดมแก้วจะมีโต๊ะรับประทานอาหารชั้นล่างและชั้นบน
ทุกคนจะมีโต๊ะประจำ โรงเรียนโสฬสวิทยาลัยเป็นโรงเรียนเอกชน
ที่ได้รับการอุปการะจากสองตระกูลใหญ่คือตระกูลหรดีและตระกูลหัสนัย

ที่นั่งของห้าหรดี จะอยู่ชั้นล่างตรงกลางโดมแก้ว
ส่วนที่นั่งของห้าหัสนัยจะอยู่ชั้นบนทางทิศตะวันออก
ที่นั่งประจำของมายูมิกับเคนจิ แฝดนรกนั้น จะอยู่ชั้นบนทางทิศตะวันตก 
มายูมิเอาแต่มองห้าหรดีแบบตาไม่กะพริบ เธอมองไล่ไปเลย
ตั้งแต่เจมส์ ลำพอง หงสา สวิส และโอรส

เคนจิเห็นมายูมิไม่กินข้าว จึงทักขึ้น
"เอาแต่มองไอ้พวกบ้านั่น แล้วมันจะอิ่มไหมวะ"
"ก็นายเป็นผู้ชายด้วยกัน นายก็เฉย ๆ ไง 
แต่นายลองสังเกตสาว ๆ แถวนี้สิ มีใครบ้างที่ไม่แอบมองพวกนั้น"
เคนจิแสยะยิ้ม "ได้ข่าวว่าพวกห้าหัสนัยเป็นพวกของเครือข่ายทมิฬนะ
พวกมันได้รับคำสั่งให้มาจัดการไอ้พวกห้าหรดีด้วย"
มายูมิหันไปมองห้าหัสนัยไล่ตั้งแต่ โจ โจ้ จังโก้ จิมมี่ และโจโฉ

มายูมิอดบ่นไม่ได้ "ทำไมนะ พวกหล่อ ๆ ต้องมาห้ำหั่นกันเองด้วย
ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลย"
"บ่ายนี้มันแน่นอน"
"ทำไมเหรอเคนจิ"
"ก็ไอ้ 10 ตัวเนี่ย ต้องมาเรียนยูโดด้วยกัน น่าจะต้องมีเรื่องกันแน่"
"เอ ยูโดคนอื่นเขาเรียนกันเมื่อเทอมที่แล้วนี่ แล้วไหง
พวกเขาต้องมาเรียนเทอมนี้กันด้วย"
"ก็เทอมก่อนไอ้ห้าหรดีต้องเก็บตัวเพื่อไปแข่งบาสไง
ส่วนไอ้ห้าหัสนัยก็เก็บตัวไปแข่งบอล พวกมันเลยต้องมาเรียนร่วมกัน
แค่ 10 คน เพราะคนอื่นเขาลงกันไปหมดแล้ว และที่โคตรสะใจอีกอย่างก็คือ"
"คือไร คือไร บอกมาเร็ว ๆ ดิ"
"ทางโรงเรียนดันจัดครูโหด ๆ ไปสอนพวกมัน มีทั้งครูปีเตอร์ ครูสันต์ แล้วก็ครูทอม
จอมซาดิสม์ทั้งนั้นเลย"
มายูมินึกภาพตาม ครูปีเตอร์ ครูสันต์ ครูทอม

มายูมิคิดในใจ โหดจริงเหรอ แต่ก็หล่อแกร่งกันทั้งสามคนเลยนะ
สมกับเป็นครูพละมืออาชีพของทางโสฬสวิทยาลัย
"แถมยังส่งครูฝึกสอนที่โหดสุด ๆ มาอีกสอง ดังเต้กับจอมทัพ ไม่มัน
ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว"
มายูมินึกภาพตาม ดังเต้กับจอมทัพเหรอ

เออ ยูโดเทอมนี้โคตรน่าเรียน ... มายูมิคิดในใจ
"บ่ายนี้ว่าจะไปดูสักหน่อยว่าจะโหดขนาดไหน"
"ดูได้ด้วยเหรอ"
"ได้ดิ พวกมันเรียนกันที่โรงยิมอัครา ชั้นสองมีที่ให้ยืนดูกันได้เพราะ
ยิมอัครานี่เปิดโล่งมาก อากาศถ่ายเทดี"
"น่าไปดูจัง"
"เห็นภาพปริศนาในเว็บโรงเรียนยังอ่ะ"
"ยังเลย ไมอ่ะ"
"ไม่รู้ว่าเป็นภาพของครูพละคนใหม่หรือนักกีฬาที่จะเข้ามาเรียน ลองเปิดดูดิ"
พอมายูมิเปิดดู เธอก็รู้สึกชอบภาพปริศนาภาพนี้เอามาก ๆ