⁺˚⋆｡ °✩₊ สวัสดีค่าา เนอร์สนะคะ อายุ 16 ค่ะ กระทู้นี้เนอร์สจะมาเล่าประสบการณ์เรียนซัมเมอร์และใช้ชีวิตแบบฉ่ำๆที่เมืองดาร์จีลิง ประเทศอินเดียระยะเวลา 1 เดือนครึ่งแต่ส่วนมากมีแต่เที่ยว + ตะลุยกิน ถ้าใครจะเข้ามาอ่านเรื่องเรียนผ่านไปเลยก็ได้ค่ะ5252526  

⊹˚. ♡ ครั้งนี้เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของเนิ้ด และการเขียนกระทู้ครั้งนี้เนิ้ดตั้งใจเขียนเก็บไว้เป็นความทรงจำ อาจมีคำที่ไม่สุภาพบางคำ หรือสำนวนที่ค่อนข้างวัยรุ่น ถ้าผิดพลาดประการไหนก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ ขอบคุณค่ะ ⊹˚. ♡

ครั้งนี้เนิ้ดมาเรียนภาษาอังกฤษที่เมืองดาร์จีลิง (Darjeeling) ประเทศอินเดีย ระยะเวลา 1 เดือนกับอีก 11 วัน อยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่พอดีเลยค่ะ
สิ่งที่ทำให้เนิ้ดอยากมาอินเดีย คือ เนิ้ดชอบดูสตรีทฟู้ดอินเดียมากๆๆๆ ดูแล้วลุ้นระทึกทุกคลิป แต่สิ่งจุดประกายหลักๆอย่างแรกคือ เนิ้ดมีหนังสือเล่มนึง หนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับเรียนต่อที่อินเดียชื่อว่า “ตามติดชีวิตอินเดีย” ของพี่ขิม เล่มนี้เนิ้ดชอบมากๆๆ เล่มนี้เป็นหนังสือเล่มแรกที่ทำให้เข้าวงการหนังสือยาวๆเลย ตอนนั้นปรกติอ่านแต่หนังสือการ์ตูน ครอบครัวตึ๋งหนืด ลา ฟลอร่าไรงี้ เนิ้ดชอบจนซื้อเล่มสองมาครอบครองเป็นที่เรียบร้อย และเนิ้ดก็ชอบดูรายการ “หนังพาไป” เทปอินเดียของพี่บอลกับพี่ยอดมากเลยย เนิ้ดได้ความรู้เกี่ยวกับประเทศต่างๆเยอะมาก ถ้าพี่บอลพี่ยอดมาอ่านกระทู้นี้ เนิ้ดเป็นเอฟซีอยู่นะคะ !! ( *** รายการนี้ดีมากกก ได้ทั้งความรู้ความสนุก ไอเลิ้บบบ )
+ สิ่งที่สองคือ เนิ้ดอกหัก ใช่แล้ว อกหัก !! ไม่ใช่อกหักจากผู้ชายนะ แต่อกหักจากทุนเรียนต่อ หลังจากที่รู้ผลคือเคว้งมาก ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตแล้ว ไปโรงเรียนในสภาพที่ต้องจอยแต่ใจคือห่อเหี่ยวไม่ไหว แต่อีกใจนึงคือ life goes on ถึงยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อ ยังมีโอกาสใหม่ๆอีกตั้งเยอะที่รอเนิ้ดอยู่ แต่ตอนนี้ก็ยังเศร้าอยู่ ;-; อย่าแซวเยอะะ สองอย่างนี้เป็นสองสิ่งที่ทำให้เนิ้ดตัดสินใจมาเรียนซัมเมอร์ที่อินเดียในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา แต่กว่าจะสมัครมาเรียนซัมเมอร์ก็ดันสมัครเป็นคนสุดท้ายของคอร์ส ทั้งๆที่เป็นคนแรกที่ถามรายละเอียด แค่นี้ก็สัมผัสได้ถึงความวุ่นวายละ จะอยู่รอดถึงวันสุดท้ายมั้ยก่อนนน

หลังจากที่ได้มาซัมเมอร์ครั้งนี้คือเนิ้ดรู้สึกว่าเนิ้ดตัดสินใจได้ถูกมากๆ การมาครั้งนี้ทำให้เราได้เจอผู้คนใหม่ๆในชีวิต มิตรภาพใหม่ๆ วัฒนธรรม อาหาร ที่แปลกใหม่มากกกก ถ้าตอนนั้นเราไม่ตัดสินใจมาอินเดีย เราคงพลาดหลายๆสิ่งหลายๆอย่างในชีวิตเรามาก แต่เราก็คิดว่าการที่เราเจอที่สิ่งผ่านมาให้ชีวิตเรามันก็เกี่ยวกับ จังหวะชีวิต ด้วยแหละ ซึ่งซัมเมอร์ทุกครั้งที่เราได้ไปเป็นประสบการณ์ที่ประทับใจทุกครั้ง และเป็นสิ่งที่แม่ตัดสินใจถูกมากกกในการส่งลูกสาวสุดที่เลิ้บมาเรียน (╥ ω ╥) มาเวย์ซึ่งละ งงงง

⋆˚☆˖° อะเคคค งั้นมาเริ่มเล่ากันเลยย เกริ่นยาวไปหน่อย   ิ  ิ ⋆˚☆˖°

DAY 01 | 04 APRIL 2023

อย่างที่เกริ่นไปช่วงต้นคือ เราถามรายละเอียดคอร์สกับเจ้าของโครงการคนแรกแต่ดันสมัครเป็นคนสุดท้าย เอกสารต่างๆ ใบยินยอมของผู้ปกครอง วีซ่าอินเดีย ก็ต้องรีบๆๆทำ ตอนนั้นเรายอมรับเลยว่าเราตื่นเต้นมาก เราคิดมาตลอดว่าอินเดียจะเหมือนอย่างที่ในคลิปในวิดีโอที่เคยดูรึเปล่า 
จนมาถึงวันเดินทาง วันที่ 4/4/2566 ตอนนั้นเรายอมรับเลยว่าอีกใจนึงเราตื่นเต้น อีกใจนึงก็กลัว กลัวว่าจะอยู่ได้มั้ย ห่างจากพ่อแม่ไปนานเกือบเดือนครึ่ง เราเคยห่างกันมากสุดก็แค่สองอาทิตย์ คืนก่อนวันบิน เรานอนเกือบนอนไม่หลับแต่ต้องข่มตานอนเพราะคิดว่าน่าจะต้องใช้พลังในการเดินทางเยอะ เราไปถึงสนามบินตอนตี 1 ตอนนั้นแบบกลัวน้ำหนักกระเป๋าเกินมาก แบกขนมไปเยอะสุด มาม่าคือเต็มกระเป๋าละ แต่ต้มเองไม่เป็นนะ โอ่ยย535353 น้ำหนักที่ทางสายการบินให้โหลดไปได้คือ 30 โล ตอนเอาไปชั่งคือ 27 โลแล้วแม่ จะรอดมั้ยก่อนนน พอไปถึงสนามบินปุ๊บท้องก็ร้องเลยจ้า กินตั้งแต่ถึงสนามบินยันขึ้นเครื่อง แวะเซเว่นฉ่ำๆ ไอเลิ้บแซนด์วิชเซเว่นสุดๆ พอรอไปสักพัก เพื่อนๆที่จะไปด้วยก็มาแล้วว  ไม่เหงาแระ ชวนไปเซเว่นอีกฉ่ำๆ เพื่อนร่วมทริปนี้ที่เราไปมีประมาณ 15 คน ตอนไปก็คือต้องช่วยกันดู ช่วยกันระวัง พอผ่านไปสักพัก ถึงประมาณ ตี 5 เคาเตอร์เช็คอินก็เปิดให้เช็คอินแล้ววว เราบินกับสายการบินDrukair พี่ๆลูกเรือน่ารักมากกก (∩˃o˂∩)♡

พาน้องจูดี้ไปอินเดียด้วยย ₍ᐢ.  ̫.ᐢ₎ /ᐠ - ˕ -マ ⋆｡° ✮ !!

ตื่นเต้นมากกกกกก !!

ก่อนขึ้นเครื่อง เราก็ได้รับภารกิจไปซื้อยาแก้รถ !! เพราะว่าทางที่จะไปดาร์จีลิง มันคดเคี้ยวเลี้ยวลดมาก เลยต้องใช้ตัวช่วยไม่งั้นมีอ้วกก่อนถึงกันบ้างแหละ (｡>﹏<)
ปล. ระหว่างทางไปซื้อยา แอบแวะถ่ายรูปแบบฉ่ามมมม

สายการบินที่เราจะเดินทางไปครั้งนี้คือ Drukair สายการบินสัญชาติภูฏาน เครื่องบินของ Drukair สภาพคือดีเลยยย แถมเป็น Full-service airlines น้ำหนักกระเป๋าโหลดได้ 30 kg + กระเป๋า carry on โหลดได้ 7 kg แล้วก็อาหารอร่อยมากกกกก ฟิรฟิรไปเลอ (ㅅ´ ˘ `)
***ที่สำคัญคือเป็นสายการบินที่บินตรง จากสนามบินสุวรรณภูมิ ➡ สนามบินบักโดกรา เมืองสิริกูรี !!!*** 
ฟีลธงชาติภูฏานใดๆ สวยเว่อร์   ิ ิ

สภาพภายในเครื่องบิน ที่นั่งนั่งสบายยย สำหรับคนที่ส่วนสูง 170 ซม นั่งฟิรฟิร 3 ชั่วโมง

⋆˙⟡♡ อาหารของเราเลือกเป็น omelette กับไส้กรอก อร่อยมากกก + ดู Netflix ไปด้วยยย อะไรจะดีขนาดนี้

‧₊˚✩彡 ส่วนอันนี้ของเพื่อนเป็น เส้นอะไรสักอย่าง 


‎♡‧₊˚ เอาหนังสือ ตามติดชีวิตอินเดีย ขึ้นไปอ่านด้วย (*ฅ́˘ฅ̀*) !!

รูปนี้คือรับบทเป็นพรีเซนเตอร์น้ำ ROYAL BHUTAN 5555555555


ตอนที่เครื่องกำลังแลนด์ สิ่งแรกที่สัมผัสได้คือ ร้อนว่ะ ใครบอกว่าจะเย็นวะ ตอนนั้นคือใส่แขนยาวขายาวแล้ว แต่เหงื่อซก หน้าที่แต่งบนเครื่องคือหยาแบบฉ่ำ งง !! ทุกคนงงค่ะ โกโก้ !!
และ ใช่ค่ะ !! นั่นคือสิ่งที่เนิ้ดเข้าใจผิดดดดด ซึ่งก่อนที่จะไปดาร์จีลิงเนี่ย เครื่องบินต้องลงที่สนามบินบักโดกรา เมืองสิริกูรี ซึ่ง !!! เมืองสิริกูรีร้อนค่ะ งงมาก ทำไมไม่มีใครบอกดิฉันเลยค่ะ เมืองสิริกูรีเนี่ยคือตั้งอยู่ทางเหนือของประเทศอินเดีย อยู่ในเขต West Bengal รวมถึงดาร์จีลิงด้วย แต่คือดาร์จีลิงอยู่ข้างบนแต่สิริกูรีอยู่ข้างล่างไงงง มันเลยร้อนนน โอ่ยยย นี่มาขายสวยนะเนี่ย ไม่ได้มาขายขำ

พอเข้าไปที่สนามบิน เจ้าหน้าที่ก็จะให้กรอกเอกสารฟอร์มต่างๆ ก่อนที่จะเข้าประเทศ ฟีลตรวจคนเข้าเมือง แต่ประเด็นคือตอนนั้นปวดฉี่มากกก อยากเข้าห้องน้ำไม่ไหว ห้องน้ำคือห่างแต่ไม่กี่คืบแต่เข้าไม่ได้เพราะต้องกรอกให้เสร็จ ;-; แต่เจ้าหน้าที่น่ารักมาก มาช่วยเรากรอกทุกตรงที่เราไม่เข้าใจ เจ้าหน้าที่ส่วนมากของที่นี่จะเป็นหนุ่มๆ แต่ก็มีลุงๆบ้างนิดหน่อย พอกรอกเสร็จ สิ่งแรกที่ดิฉันทำคืออออ เข้าห้องน้ำค่ะ ไม่ไหวละะะะ คือดิฉันตื่นเต้นกับสภาพห้องน้ำมากก ลุ้นสุดๆ แต่สภาพห้องน้ำที่เจอเกินกว่าที่คาดหมายมาก สภาพห้องน้ำดีมาก เริ่ดปังปุ

✧˖° สนามบินบักโดกรา อาคารผู้โดยสารขาเข้า

ห้องน้ำในสนามบินบักโดกรา สภาพถือว่าดีอยู่นะะะ ห้องน้ำสะอาดใช้ได้คับ


พอออกนอกอาคารสนามบิน สิ่งแรกที่เจอคือ รถรับจ้างที่รับส่งไปยังเมืองต่างๆ มีเยอะมากกกก ชูป้ายรายล้อมประหนึ่งเหมือนเราเป็นเซเลป แต่เรามีรถที่โครงการดีลมาให้แล้ว ก็สบายไปหนึ่งกรุบ
สิ่งแรกที่ออกมาแล้วคิดว่าน่าสนใจมากคือรถที่เรียกว่า ริกชอร์ (Rickshaw) ว่าเราเคยอ่านในหนังสือแล้วรู้สึกว่าอิรถที่เรียกว่าริกซอร์เท่ดีเนอะ ฟีลรถตุ๊กตุ๊ก version อินเดีย เกร๋อ่ะ ตอนนั้นคือตื่นเต้นไปกับทุกอย่าง แต่ร้อนสุดดเหงื่อซกมาก และรถที่ที่จะนั่งไป ส่วนมากจะเป็นรถคล้ายๆรถ Jeep ตอนแรกก็คิดว่าจะมีแอร์เพราะตอนนั้นร้อนไม่ไหว สรุปไม่มีจ่ะ  ༼;´༎ຶ ۝ ༎ຶ༽

⁺˚⋆｡ สนามบิน Bagdogra ร้อนมากคับเตงเบ้บ

รถริกชอร์ในตำนาน รถตุ๊กตุ๊ก version อินเดีย

ไม่มีแอร์จริงจ่ะพี่จ๋า ฮรืออออ
แต่ระหว่างทางที่ขึ้นไปดาร์จีลิง อากาศก็เริ่มเย็นตามระดับความสูงแหละ

เท่อ่ะ


ระหว่างทางในเมืองสิริกูรีก็คือตื่นเต้นมาก คนอินเดียคือขับรถหวาดเสียวสุดๆ ในใจก็คือคิดว่าคนอินเดียตีนผีสุดๆ ขับรถอย่างซิ่ง น่าโดนบีบแตร 55555 ซึ่งตอนระยะเวลาที่อยู่ที่อินเดียก็คือได้ยินแต่เสียงแตร บีบปี๊บๆ หนวกหูสุดๆ และสิ่งที่พบได้ทั่วไปตามท้องถนนและเกาะกลางถนนของอินเดียคือ วัว ใช่แล้วว มันคือวัว !! ซึ่งวัวมาอยู่กลางถนน ทุกคนต้องหลบ วัวก็นั่งฟิรๆไปเรยจิ แต่ก็เข้าใจได้เพราะที่นั่นนับถือศาสนาฮินดู การที่หลบวัวก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ และคนที่นี่มีความสามารถ ทำให้ถนนที่มีสองเลนกลายเป็นสี่เลนได้ เกร๋ป่ะแกเบียดจนต้นไม้จะหักอยู่แล้ว ;-;

 °✩₊ มองไปทางไหนก็มีแต่ วัว !!!

วัว everywhere ngub

Skill หลบรถของคนที่นี่ดีมากก

ระหว่างทางที่ไป อากาศดีมากกก ชิวเว่อร์ 
พอไปถึงสูงๆ อากาศก็เย็นลง เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวที่ใส่มาไม่เสียเที่ยวแล้วจ่ะ


เดินทางไปได้ประมาณ 1 ชั่วโมง คนขับก็พาไปที่พักรถ ฟีลร้านอาหารระหว่างทาง เพื่อให้รถได้พักแต่คนไม่ได้พัก คนอยากไปถึงที่หมายแล้ววว เหนื่อยยยย 555555 ระหว่างรอ เราก็หาน้ำดื่มเอาไปดื่มระหว่างทาง เราซื้อเป็น Mountain Dew ขวดเล็ก ราคาประมาณ 20 รูปี ไม่ได้เห็นที่ไทยนานแล้วนะเนี่ย
**ประเด็นที่ลืมบอกไว้ตั้งแต่ลงจากเครื่องบิน คือออ อินเตอร์เน็ตไม่มีใช้ กะว่าจะไปซื้อที่ดาร์จีลิง ระหว่างทางนั้นก็คือนั่งเหงาๆกับคุยกับเพื่อนไปสามชั่วโมงเต็มๆ

✧˚ ༘ ⋆｡˚ รถได้พักแต่คนไม่ได้พัก 5555555

จุดพักรถ ฟีลร้านอาหาร 

เมนูของที่ร้าน


Mountain Dew 20 rupee

 อดใจรอไม่ไหวแล้วววว

ใกล้จะถึงหมอกก็เริ่มหนา อากาศเริ่มเย็นแล้ว

ถึง Darjeeling แล้วค่ะ !!
มีเจ้าหมารับลมชิวอยู่หนึ่งตัว


 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
｡⋆  เดี๋ยวมาต่อพาร์ทหน้าค่ะ  ⋆⭒˚
.
ถ้าชอบหรืออยากให้ปรับปรุงตรงไหนก็คอมเมนท์บอกกันได้นะคะ