เราตัดสินใจลบช่องทางการติดต่อของแม่สามีออกทั้งหมด ทั้งไลน์ เฟส และเบอร์โทร  เพราะปกติเค้าก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเราอยู่แล้ว ลูก ๆ ของเราเค้าก็ไม่เคยถามถึง เวลาคุยกับสามีเราเค้าก็จะคุยแต่ตอนที่สามีเราโอนเงินให้ช้า ไม่เคยถามว่าพวกเราเป็นไงบ้าง ไม่เคยถามถึงหลานเลย 

        เมื่อก่อนเราก็มีส่งรูปหลานให้ดูบ้างเวลาไปเที่ยว แต่มีอยู่ครั้งนึง เราพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวสวนสยามแล้วส่งรูปให้แกดูทางไลน์ สักพักรูปเหล่านั้นก็ส่งกลับมาที่ไลน์เรา พร้อมประโยคว่า "ดูสิ ดูพวกมันมีความสุขกัน"  เราคิดว่าแกน่าจะกดแชร์รูปส่งไปให้คนอื่น แต่เลือกผิดมาส่งกลับมาที่ไลน์เราเหมือนเดิม จากนั้นมาเราก็รู้เลยว่าแกไม่เคยยินดีกับความสุขของพวกเราเลยจริง ๆ เราเลยเลิกส่งรูปลูกให้  แต่ในเฟสยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ช่วงปิดเทอม เดือนมีนาคมที่ผ่านมาเราก็พาลูกกลับไปหายายที่ต่างจังหวัด และถ่ายรูปบ้านลงเฟส พอตกตอนเย็นแกก็โทรมาหาเราว่าไปทำไมหลายวัน ให้รีบกลับเพราะจะมีพายุฤดูร้อนเข้า เราก็บอกแกไปว่าพาเด็ก ๆ กลับมาหายายก่อน แล้วสงกรานต์จะไปบ้านย่า แกก็ไม่ฟังยิ่งรบเร้าให้รีบกลับ ทั้ง ๆ ที่เราเพิ่งมาถึงได้แค่ 2 วัน เราไม่ได้กลับบ้านเรามา 2 ปีแล้ว ก็อยากจะอยู่หลาย ๆ วัน แต่เราก็ไม่ได้สนใจคำพูดแกหรอก ก็อยู่จนทำธุระเสร็จแล้วก็กลับ ระหว่างนั้นก็ไม่มีพายุอะไรเข้า
        พอถึงสงกรานต์เราก็พาเด็ก ๆ ไปหาย่าตามที่ได้บอกไว้ อากาศร้อนมาก เพราะที่บ้านแกไม่มีต้นไม้เลย ข้าง ๆ บ้านก็เปิดเพลงงานบวชเสียงดังจนสังกะสีสะเทือน ลูกเราก็งอแงแล้วบอกว่าให้ไปหาห้องพักนอนได้ไหม เราก็บอกว่าให้อดทนไปก่อนมาหาย่าแค่ไม่กี่วัน จนผ่านไปหลาย ๆ วัน เพลงก็ยังดังและอากาศร้อนขึ้นทุกวัน ลูกเราเลยพูดตอนย่าเค้าอยู่ด้วยว่า "หนูอยากไปนอนรีสอร์ทห้องที่มีแอร์" แกได้ยินแค่นั้นก็ตะโกนใส่หน้าลูกเราว่า "ไปเลย ไปเลย พ่อแม่มีเงินเยอะก็พากันไป กูจะรอดูว่าถ้าแก่มาแล้วไม่มีเงินแบบกูแล้วพวกจะทำยังไงกัน"  เราอึ้งกับคำพูดแกมาก เลยเรียกลูกมานั่งใกล้ ๆ ลูกก็มาแบบน้ำตาคลอเบ้า  พอวันรุ่งขึ้นเราก็ไปนั่งคุยกับแกหน้าบ้านว่าอย่าไปถือสาหลานเลย เด็กมันร้อนมันก็ว่าร้อน หนาวมันก็ว่าหนาว ก็เพราะความเป็นเด็กไม่ได้จะไปนอนรีสอร์จจริง ๆ หรอก และเราก็ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปจนกลับมาทำงาน
        แกโทรมาหาสามีเราบ่นคนนั้น คนนี้ เรื่องลูก ๆ ของแก จนลามมาเรื่องที่เราไปนั่งคุยกับแกที่หน้าบ้านว่าแกแตะต้องอะไรไม่ได้เลย จะพูดอะไรกับลูกสะใภ้ก็มีแต่จะเถียง จะแก้ตัว ไม่เห็นหัวหงอกแกเลย เราคิดว่าเราเองก็ทำหน้าที่แม่ของลูกในเมื่อลูกเราไปทำให้คนอื่นไม่พอใจเราก็ต้องไปอธิบาย ไปขอโทษ แต่ทำไมแกถึงตีความหมายคำพูดของเราไปแบบนั้น จากนั้นมาแกก็ไม่ค่อยโทรมาหาสามีเราอีกเลย จะโทรก็ตอนเดือนร้อนเรื่องเงินอย่างเดียว และเราก็ได้ข่าวมาว่าแกโทรไปหาทางน้องชายของสามีเรา โทรไปหาหลานทางนู้นทุกวัน คุยกันวันละเป็นชั่วโมง เราเลยคิดว่าเราสงสารลูกที่ไม่ได้รับความเมตตาจากคนเป็นย่า เราขอถอยห่างออกมาดีกว่า ถ้าแกอยากติดต่อก็ค่อยให้โทรผ่านสามีเราเอาแล้วกัน เราทำเกินไปไหมคะ