เราอยู่กับแฟน 2 คนค่ะ แฟนทำงานเช้าเลิกเย็นแต่พูดตรงๆคือเขาไม่สนใจลูกไม่สนใจอะไรเลยค่ะ เราเป็นฝ่ายเลี้ยง แล้วก็เลี้ยงตลอด 24 ชั่วโมง ทั้งงานบ้านทุกอย่างหน้าที่เราหมดทุกอย่างเลย ทำกับข้าว  แล้วก็รวมไปถึงทำงานประจำด้วยทำที่บ้านค่ะเข้างาน8โมงเลิก6โมงเย็น แล้วก็มีงานเสริมคือขายขนมค่ะทำขนมแต่เปิดร้านขายช่องทางออนไลน์ พูดง่ายๆก็ต้องหาเงินเลี้ยงลูกแล้วก็ซัพพอตแฟนด้วยเพราะแฟนทำงานจ่ายค่าผ่อนบ้านผ่อนรถหมดแล้วค่ะบ้านรถชื่อเขาหมด

คือเราทำทุกอย่างจริงๆค่ะ ทั้งหาเงินกินกัน 3 คน ใช้ ซื้อของเข้าบ้าน เก็บเงินให้ลูก ค่าน้ำไฟ เน็ต เราต้องหาทั้งหมด ลูกเราเลี้ยงเอง 24 ชั่วโมงเกิดความเครียดคือยิ่งโต ยิ่งดื้อ ไหนติดแม่แค่เดินร้องไห้ตามแล้วค่ะ ไม่ค่อยได้ไปไหนเลยค่ะ เดือนนึงกินชาบูสัก 1 ครั้ง นอกนั้นเหนื่อยตลอดเวลา

เรื่องแฟนเราเขากลับมาถึงบ้านเล่นเกม บางวันเราต้องสั่งอาบน้ำให้ลูกถึงทำแต่เขาก็ทำแค่นั้น เคยนอกใจเราทั้งก่อนท้องและตอนมีลูกเวลาทะเลาะกันชอบไล่เราออกจากบ้าน เล่นกับลูกวันละ 5-10 นาทีเองค่ะ แต่เราพลาดกับคนนี้เรายอมรับนะคะพออ่านมาถึงตอนนี้ทำไมยังทนใช่ไหมคะ เพราะเราไม่มีที่ไปค่ะ บ้านเราตั้งแต่ตายายเสียฝั่งผู้ใหญ่ก็ขายบ้านไปเหลือแม่ แต่แม่เราเขาก็บอกลำพังแค่ตัวเขาไปไม่รอดทำให้เราต้องหาเงินส่งตัวเองตั้งแต่ม.6 จนจบปวส. ซึ่งการที่จะออกมาข้างนอกอยู่หอเราก็ไม่รู้จะเลี้ยงเขาไหวไหม แต่ก็คิดว่าจะออกตอนที่ลูกเริ่มเข้าเตรียมอนุบาลได้ค่ะ แต่ตอนนี้มันเหนื่อยไปหมดเลยค่ะ เราไม่เคยได้กำลังใจเลยยกเว้นจากเพื่อนสนิท 1 คนมองหน้าลูกตอนนี้มีแต่อารมโกรธเพราะเขาดื้อมาก พอหลับก็นอนร้องไห้กอดเขา

อยากขอกำลังใจค่ะเราร้องไห้ก่อนนอนทุกวัน
ยิ่งตอนคลอดลูกใหม่ๆ เราผ่าคลอดเราต้องทำทุกอย่างเลยซักผ้าอ้อม ยกน้ำหนักๆ ผ่านมาจนถึงวันนี้เหนื่อยทุกวันกว่าจะผ่านไปแต่ละวันเราทรมานมาก ปวดหลัง ข้าวกินไม่ตรงเวลาจากน้ำหนัก 48 เหลือ 39 เองค่ะ เราสู้ทุกวันแต่มันยาวนานมากๆเลยค่ะ จนตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว...